Pijn baby’s soms alleen zichtbaar in corticale activiteit
1 reactieOnder omstandigheden van grote stress is het niet altijd zichtbaar dat pasgeboren baby’s pijn hebben. Van volwassenen is bekend dat ze verhoogde pijngevoeligheid hebben in een omgeving waarin structureel sprake is van stresserende prikkels (drukte, lawaai). Hoe dat bij baby’s zit, is niet goed bekend.
Laura Jones e.a. onderzochten dat en publiceren hun resultaten in Current Biology. Ze stelden bij 56 gezonde baby’s stressniveau’s vast op basis van cortisol in speeksel en hartslag voor en na een hielprik . Ook hun EEG en gezichtsuitdrukkingen werden vastgelegd.
Ze laten vervolgens zien dat baby’s die een pijnprikkel krijgen onder onrustige condities (en dus een grotere mate van stress) corticale responsen vertonen met een hogere amplitude, maar zonder dat dit gepaard gaat met gedragsmatige aanwijzingen die duiden op pijn. Sterker nog, volgens Jones e.a. treedt er bij hoge fysiologische stress een ontkoppeling op tussen nociceptief gedrag en corticale activiteit bij pasgeboren baby’s. Daarom, stellen ze, is het onder dat soort omstandigheden raadzaam niet alleen af te gaan op gedragsmatige kenmerken.
www.cell.com/current-biology/fulltext/S0960-9822(17)31400-8
Lees ook:
Jan Keppel Hesselink
arts-pijnbehandelaar, Bosch en Duin
Pijn is meer dan een reactie op een pijnprikkel alleen. De hoogleraar fysiologie uit Utrecht Jan Verheijen, heeft dat al bijzonder duidelijk gemaakt in zijn grensverleggende werk naar pijn bij vissen. Hij kwam tot de conclusie dat veel gedrag bij vis...sen dat gezien werd als pijngedrag in wezen angst gekoppeld gedrag was.
Om zo simpel als hierboven over pijn bij babies te spreken, en over 'pijn hebben' getuigt van een grote mate van simplificering en van varen in medisch-filosofisch ondiep water.
Ook 'nociceptief gedrag' is een term die biologen niet direct omarmen; wat is een nociceptieve prikkel? Een pijn-prikkel? Verheijen wees erop dat de momentane reactie op het met de hand aanraken van een (te) heet voorwerp een duidelijk voorbeeld lijkt van een pijn-reactie, toch is het slechte er een van 'withdrawal'. Er is nog veel onduidelijk op dit gebied: is pijn de enige vermoedelijke oorzakelijke onaangename ervaring, of ook schrik?
Hij beschreef dit probleem wel als volgt: Vrijwel eenduidig kan als 'survival; bijdrage – althans van de handeling! – worden gezien: beperking van de beschadiging. Om het begrip ‘handeling’ te mogen vervangen door een begrip uit de categorie ‘subjectief vermogen’ (pijn, angst) moet eerst worden vastgesteld dat de handeling niet slechts een reflex is! De tweede functie van subjectiviteit wordt samengevat in het gezegde: een ezel stoot zich niet tweemaal aan dezelfde steen. De pijnervaring wordt bij het voor de eerste maal stoten tegen de steen in het geheugen opgeslagen en later (soms veel later) omgezet in motivering van het gedrag: vermijd die steen (avoidance). En dan hebben we het nog geen eens over of iets pijn gedrag is of angst gedrag.
Kortom enkele simpele overwegingen geven al, op basis van professor Jan Verheijen's visies, aan dat het spreken over pijn bij een baby (en ook bij een vis) niet zo simpel is als het lijkt!