Palliatieve sedatie nog niet goed beschreven

De dossiers van patiënten die overlijden na terminale sedatie zijn vollediger dan enkele jaren geleden. Maar nog niet alle relevante gegevens worden geregistreerd.

Dat blijkt uit een onderzoek in het ziekenhuis VieCuri in Venlo en Venray, waarbij de dossiers werden bekeken van 63 patiënten die overleden na palliatieve sedatie: 37 in 2007 en 26 in 2009.

Uit de dossiers wordt duidelijk dat er altijd of bijna altijd voor én na het overlijden is gesproken met de familie en ook welke medicatie werd gebruikt. Minder vaak werd de term ‘palliatieve sedatie’ gebruikt (in 65% van de dossiers) en werd de aanleiding tot het indiceren van palliatieve sedatie vermeld (65%). Zelden werd de levensverwachting van de patiënt in het dossier genoemd (8%).

‘Palliatieve sedatie mag alleen als de patiënt een levensverwachting heeft van minder dan twee weken’, zegt Bernie Kirschbaum-Boots, van het wetenschapsbureau van VieCuri. ‘Artsen en verpleegkundigen praten daar met elkaar over, maar legden het zelden in het dossier vast. Begrijpelijk, maar niet goed.’Ook het vermelden van de indicatie is belangrijk: ‘Pas als je de criteria helder opschrijft, kun je evalueren of je bereikt wat je wilt bereiken.’ Het ziekenhuis heeft initiatieven genomen om de dossiervoering te verbeteren: ‘Een digitale checklist kan zorgen dat alle benodigde gegevens snel en eenvoudig worden vastgelegd.’

Naast deze 63 dossiers onderzocht het ziekenhuis ook de dossiers van andere patiënten die in 2007 en 2009 in het ziekenhuis overleden, maar niet na palliatieve sedatie. In vergelijking met twee jaar eerder werd in 2009 aan stervende patiënten iets minder vaak morfine en iets vaker dormicum gegeven, mogelijk als reactie op de richtlijn palliatieve sedatie. In beide jaren werd met 88 procent van de betrokken patiënten een niet-reanimatiebeleid afgesproken; in 2009 werd bij slechts 29 procent een abstinatiebeleid gevolgd, tegenover 47 procent in 2007.

Joost Visser

• Lees het artikel over dit onderzoek
• Meer nieuws