Pak medicatie aan na fractuur bij oudere

Artsen zouden een botbreuk bij een gevallen oudere moeten aangrijpen om de medicatie aan te pakken. Dit is de conclusie van Jeffrey Munson e.a. die de medicatielijsten van Amerikaanse senioren voor en na een val (die resulteerde in een fractuur) vergeleken. De resultaten staan in JAMA Internal Medicine.

Zij concentreerden zich daarbij op medicijnen die de kans op een val vergroten (zoals benzodiazepines), de botdichtheid verminderen (zoals protonpompremmers) of om onopgehelderde redenen de kans op een breuk verhogen (de auteurs noemen hierbij lisdiuretica). Ze gebruikten verzekeringsdata om medicatie in de vier maanden vóór en vier maanden ná de val van ruim 168 duizend ouderen te vergelijken. De patiënten hadden heup-, schouder- of polsfracturen opgelopen. De gemiddelde leeftijd was 80 jaar, 84 procent was vrouw.

Ruim 80 procent van hen slikte voorafgaand aan de fractuur één van de genoemde middelen. Nadien was dat zelfs 88 procent. Als de opiaten buiten beschouwing werden gelaten was het zowel voor als na de breuk ruim driekwart. Van hen stopte 7 procent daarmee na de val, maar net zo’n grote groep begon ermee.

Natuurlijk kunnen niet alle medicijnen die mogelijk een rol spelen bij het ontstaan van botbreuken zomaar worden gestopt. Soms zal men dat risico op de koop toe nemen. Dat geldt niet voor alle middelen, en een afname zou daarom wel haalbaar moeten zijn. Sarah Berry en Douglas Kiel onderstrepen dit in hun bijbehorend commentaar. Bijvoorbeeld als het gaat om het stoppen met of minderen van benzodiazepines en andere psychofarmaca, kan een botbreuk een goede aanleiding zijn om hiermee aan de slag te gaan.

JAMA Intern Med, 2016. Doi: 10.1001/jamainternmed.2016.4814 en 2016.4822