Overgewicht bij kinderen chronisch

De prevalentie van overgewicht neemt hier en vooral ook in de VS met rasse schreden toe. Nog steeds zijn interventies gericht op het veranderen van de leefstijl waarschijnlijk de beste methode om de prevalentie onder zeven- tot twaalfjarigen terug te dringen. Maar terugval is een veelvoorkomend probleem. Begeleiding is dus noodzakelijk, maar wat is de beste interventie?

Denise Wilfley c.s. evalueerden de effecten van twee typen begeleiding: een cognitieve gedragstherapeutische aanpak en een meer op de sociale omgeving georiënteerde aanpak. Ze registreerden de BMI van deze beide groepen kinderen en die van kinderen die gevrijwaard bleven van welke interventie dan ook. Alle kinderen volgden uiteraard een dieet en kregen bewegingsadviezen. De follow-up was twee jaar.

De onderzoekers vonden dat beide typen begeleiding effect hebben. Maar wat ze vooral ‘ontdekten’ was dat kinderen met weinig sociale problemen hun gewichtsverlies langer vasthielden dan in andere studies, tot 20 maanden na aanvang van de trial. Maar, stellen Erinn Rhodes en David Ludwig in een commentaar mismoedig vast, erg hoopgevend is het toch allemaal niet.

Op de langere termijn blijken ook de effecten van deze interventies niet stand te houden en bovendien waren de verschillen met de controle­groep, ofschoon statistisch significant, erg gering. De behandeling van obesitas - een chronische ziekte menen beide commentatoren - vergt kennelijk interventies van zeer lange adem. En dus moeten daarbij, vinden zij, ook de gezins­situatie, de schoolomgeving en uiteindelijk ook de voedingsindustrie worden betrokken. << HM

JAMA 2007; 298, 1695-6, 1661-73