Ouderenzorg nieuwe stijl

Als klinisch geriater juich ik de aanpak van ouderenzorg in Rijsenhout toe (MC 48/2008: 2010). Ik mis echter een belangrijke stap. De zeer kwetsbare, complexe of ontspoorde geriatrische patiënt kan namelijk tijdelijk te complex zijn voor de praktijkondersteuner en de huisarts. Een papieren consultatie van de tweedelijnsinternist ouderen­geneeskunde eens per kwartaal is dan onvoldoende. Daarom zou er één stap aan dit model moeten worden toegevoegd.

Op verzoek van een huisarts verricht ik nu enige maanden tweedelijnsconsulten geriatrie in de eerste lijn bij de patiënt thuis. De zeer complexe problematiek wordt in alle facetten in kaart gebracht en in overleg met de huisarts aangepakt. Daardoor is de omslachtige en dure gang naar het ziekenhuis vaak overbodig of kunnen ziekenhuisbezoeken drastisch worden beperkt. En er wordt vaak een carrousel aan orgaanspecialisten uitgespaard. Bijkomend voordeel is dat de patiënt ook écht centraal staat. De huisarts blijft de regisseur, maar beschikt tijdelijk over een ‘copiloot’ die expert is in het landen met weinig zicht.

De patiënten zijn zeer enthousiast, evenals de huisartsen. Natuurlijk kost het meer tijd en is een DBC nauwelijks dekkend, maar op termijn heeft de verzekeraar er veel baat bij deze activiteit zo structureel mogelijk te maken. Voor mezelf levert het behalve het nadeel van de helft van een normaal inkomen een groot plezier in mijn werk en de voldoening van tevreden patiënten en huisartsen op. De kunst zal zijn om met de huisarts als regisseur de verschillende professionals met de aanvullende competenties rondom de patiënt op harmonieuze wijze met elkaar te laten samenwerken. Maar juist nu moeten wij doorpakken om tot een totale restyling van de ouderenzorg te komen.

Leiden, december 2008