Laatste nieuws
Wetenschap

Ontwennen beademing beter op ic-light

2 reacties

Atrofiëring van diafragmaspiervezels bij patiënten die gecontroleerd beademd worden, is niet louter het gevolg van inactiviteit van de spier. Leo Heunks, hoogleraar experimentele intensive care aan het VUmc, zegt in zijn oratie ‘Ademspierfunctie bij de intensivecarepatiënt’ dat ontstekingen en juist te hoge activiteit van het diafragma een veel belangrijkere oorzakelijke rol spelen. In zijn rede constateert hij ook dat een kleine groep ic-patiënten, die moeilijk van de beademing afkomt, zorgt voor een groot deel van de ic-kosten. Zij zouden volgens hem beter af zijn met een ‘ic-light’.

Uit onderzoek is gebleken dat bij ic-patiënten tekenen van ontsteking in de diafragmaspiervezels voorkomen en dat enzymen betrokken bij spiereiwitafbraak zijn geactiveerd. Bevindingen die niet zo zeer passen bij inactiviteit van het diafragma, als wel bij sepsis of hoge ademarbeid. De patiënt beschadigt door die hoge ademarbeid zijn eigen longen, aldus Heunks. Hij pleit daarom voor continue monitoring van diafragma-activiteit bij intensivecarepatiënten. ‘Helaas wordt dit tot op heden nog te weinig toegepast bij de ic-patiënt, ofschoon diafragma-activiteit nu al gemonitord kan worden met verschillende technieken, zoals de oesofagusballon en elektromyografie (emg).’

Volgens Heunks is de kleine groep ic-patiënten die moeilijk van de beademing afkomt, verantwoordelijk voor een groot deel van de ic-kosten. Studies laten zien dat veel patiënten een jaar na ontslag nog steeds een beperkte conditie hebben en dat ze bovendien een grote belasting vormen voor naasten. Ongeveer 30 procent van deze mantelzorgers voldoet zelfs aan de criteria voor een depressie, weet Heunks.

Voor deze patiënten zou er een ‘ic-light’ moeten komen, waar ze bij bewustzijn zijn, waar ze zoveel als mogelijk gemobiliseerd worden, aandacht en mentale support krijgen en waar een normaal dag-nachtritme in acht wordt genomen. Voor die zaken is de huidige Nederlandse intensive care niet goed ingericht, aldus Heunks. ‘En laten we maar eerlijk zijn, veel collega’s die op de ic werken hebben een veel grotere affiniteit met de acute patiënt dan met de langdurige ic-patiënt.’

Bijkomend voordeel van de oprichting van een ic-light is dat het kostenbesparend werkt en de hoge druk op ic-bedden kan verlichten. Met een bed op de ic-light valt 700 euro per dag te besparen, rekent Heunks voor. Een unit met twintig bedden zou daarmee jaarlijks een besparing van een paar miljoen euro kunnen opleveren, en vooral ook betere zorg voor de beademde patiënt. Volgens Heunks zijn in de VS en in Londen al zulke ‘ontweneenheden’ opgezet.

Oratie: Ademspierfunctie bij de intensive care patiënt door Leo Heunks

Lees ook:

Wetenschap intensive care
  • Henk Maassen

    Henk Maassen is journalist bij Medisch Contact, met speciale belangstelling voor psychiatrie en neurowetenschappen, sociale geneeskunde en economie van de gezondheidszorg.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Mia Severens-Beliën

    Ademhalingsdeskundige, Kerkrade

    Wordt erg geraakt door dit artikel. Je moet er van uitgaan dat je als patiënt op de IC veilig ligt. Toch geeft Hoogleraar Heunks dat er te weinig aandacht is. Zeker voor patiënten die beter zijn maar nog beademd worden. Hij pleit voor een IC light, ...waar deze mensen meer zorg krijgen en beter getraind wordt in het ademen. Toch komt er een probleem bij; zij die al langer beademd worden raken daar zeer moeilijk vanaf, omdat hun ademhalingsspier het steeds minder doet.

    Dat het niet altijd naar wens verloopt heb ik vaker meegemaakt. Eigen familie, vrienden en kennissen, die er lagen, verliep niet altijd zoals we hoopten. Dit ook vernomen in het boek “Afzien en staken van intensivecarebehandeling van Erwin J.O. Kompagne”. Ik ben er me als verpleegkundige in gaan verdiepen. Ik raakte steeds meer overtuigd dat de zorg op dat gebied beter zou kunnen.

    Ik ben gaan inzien hoe je op een natuurlijke manier het ademen ondersteunt. Ik pleit er voor om deze zorg aan te bieden naast het beademen. Dit dan enkele keren per dag, een half uur tot een uur. Hierdoor geraakt de patiënt geleidelijk aan rustig en ontspannen. Hij zal niet zo zwaar hoeven gesedeerd worden. Zijn ademhalen minder lang stil gelegd. Dit voorkomt dat veel moeite moet gedaan worden om die weer op gang te krijgen. Het ontwennen krijgt meer kans om soepel te verlopen. Zou deze aanpak meer ingang vinden, dan verwacht ik dat zwaar zieken beter herstellen. Het beademen eerder kan ontwent worden. Wellicht gaan patiënten vlugger naar een andere afdeling. Dan moeten ze daar wel een paar keer per dag hun ademen op een natuurlijke manier ondersteunt krijgen. Misschien om over na te denken?

  • Julia ten Cate

    anesthesioloog-intensivist, Vinkeveen

    In Heliomare is een speciale revalidatie afdeling, waar ook beademde patiënten terecht kunnen. Dit zou juist voor deze patiëntengroep een optie kunnen zijn.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.