Ontslag ggz-patiënt moet sneller en beter
3 reactiesEr moet nog veel verbeteren rond het ontslag van volwassen psychiatrische patiënten die in een ggz-instelling verblijven. Zorgaanbieders, zorgverzekeraars en gemeenten moeten regionaal veel beter gaan samenwerken om ervoor te zorgen dat cliënten de juiste zorg krijgen.
Dat stelt het Zorginstituut vast in een rapport over medisch noodzakelijk verblijf in de geneeskundige ggz. Nu verblijven cliënten vaak nog langer dan medisch noodzakelijk in instellingen. Dat komt doordat vervolgvoorzieningen ontbreken. Als gevolg ontstaan er ook langere wachttijden voor opname van andere patiënten.
Het Zorginstituut vindt een langer verblijf – in overleg met de NZa, want zo’n verblijf wordt betaald uit de Zorgverzekeringswet – in sommige gevallen wel gerechtvaardigd. Maar dan moeten zorgaanbieder en -verzekeraar er alles aan hebben gedaan om een langer verblijf te voorkomen. De zorgverzekeraar moet zich er volgens het Zorginstituut maximaal voor inspannen dat er een adequaat aanbod komt, terwijl het realiseren van passende huisvesting en beschermde woonvormen een taak is van de gemeenten.
Er bestaan op dit moment geen adequate richtlijnen over de criteria voor opname, de duur van het verblijf en voor ontslag, stelt het Zorginstituut vast. Daarvoor moeten nu kwaliteitsstandaarden worden vastgesteld. Ook moeten aanbieders, verzekeraars en gemeenten in een ‘ontslagprotocol’ afspraken maken over wat er moet gebeuren bij naderend ontslag, zodat de patiënt tijdig passende zorg krijgt.
De zorgaanbieders, zorgverzekeraars en gemeenten krijgen van het Zorginstituut tot 1 januari de tijd om de zorg rondom het ontslag beter te regelen. Volgens een woordvoerder van het Zorginstituut kan het tegen die tijd bijvoorbeeld geregeld zijn dat er meer ambulante zorg beschikbaar is. Het ontwikkelen van een kwaliteitskader, protocollen en richtlijnen zal waarschijnlijk langere tijd vergen.
Lees ook:-
Simone Paauw
Simone Paauw deed de deeltijdopleiding journalistiek in Tilburg en werkt sinds 2008 als journalist bij Medisch Contact. Ze interviewt het liefst de ‘gewone arts’ met een bijzonder verhaal, bijvoorbeeld voor de rubriek Het Portret. (Gezondheids)recht en medisch tuchtrecht hebben haar bijzondere interesse. Ze heeft aandacht voor diversiteit en inclusie in de breedte, discriminatie en grensoverschrijdend gedrag (op de werkvloer) en de positie van vluchtelingen en vluchteling-artsen. Daarnaast schrijft ze over tal van andere onderwerpen.
W.J. Duits
Bedrijfsarts, HOUTEN Nederland
En wie gaat dit nu doen? Wiens verantwoordelijkheid is dat? De GGZ moet er voor zorgen dat er een oplossing komt? Dat kunnen ze toch helemaal niet, want ze hebben geen enkele invloed op die voorzieningen. De gemeenten moeten zorgen dat er een oplossi...ng komt, maar ja, wie is de gemeente? De raad, de wethouders, de burgemeester? Wat zijn de wettelijke kaders? Deze zijn ook allemaal lekker globaal, m.a.w. je kan er alle kanten mee op.
Kortom er is niet "iemand" verantwoordelijk, wil je iets regelen dan moet je dat toebedelen aan een persoon, er moet iemand van wakker liggen als er iets niet gebeurd. Maar deze "iemand" moet dan ook bevoegdheden krijgen en budget.
Dit zijn hele basale organisatorische regels.
Dat wordt niet zo gedaan, dus werkt het niet.
Zullen we alvast weer een onderzoekscommissie gaan vormen? Met wat werkgroepen, klankbordgroepen e.d., want volgens mij willen we het gewoon niet oplossen.
van Leeuwen
Psychiater, Deventer
Soms lukt de doorplaatsing naar de VGZ sector slechts na een wachttijd van jaren!
Hier lijkt niemand zich verantwoordelijk voor te voelen .
S. Vermunt
Psychiater, Maastricht
Bijzonder triest om vast te stellen dat zelfs het Medisch Contact inmiddels ten prooi is gevallen aan het clientisme. Volgens mij behandelen wij in GGZ gewoon patiënten, met misplaatste gebruik van het woord cliënt draagt enkel maar bij aan het splij...ten van GGZ en somatiek alsmede de stigmatisering. Het zou het blad sieren hier niet aan mee te werken.