Onrust over tuchtuitspraak palliatieve sedatie

Twee uitspraken van het Regionaal Tuchtcollege te Den Haag over palliatieve sedatie hebben tot discussie geleid onder artsen en andere betrokkenen. Twee specialisten ouderengeneeskunde kregen een waarschuwing omdat het tuchtcollege vindt dat zij niet gehandeld hebben volgens de KNMG-richtlijn palliatieve sedatie. Een woordvoerder van het college liet weten dat er geen hoger beroep is aangetekend.

Het gaat in de zaak om een 102-jarige vrouw die opgenomen was in verpleeghuis. Haar gezondheid holde achteruit na een luchtweginfectie, waarna zij naar de dood verlangde. De familie doet een ‘klemmend verzoek’ tot terminale sedatie, de specialisten ouderengeneeskunde zien daarvoor geen indicatie. Twee dagen later wordt de sedatie alsnog gestart, en een dag later overlijdt de vrouw. De familie vindt dat de artsen te weinig rekening hielden met de wens van de patiënt. Het tuchtcollege vindt dat de artsen zich te veel hebben gericht op de somatische klachten, terwijl in de KNMG-richtlijn over palliatieve sedatie staat dat ondraaglijk lijden ook een geestelijke oorzaak kan hebben. De artsen zouden de behoeften van de patiënt onvoldoende centraal hebben gesteld.

Dat leidde tot onrust, onder meer bij Rob Bruntink, een journalist gespecialiseerd in palliatieve zorg. In een blog zegt hij dat het tuchtcollege in de uitspraak zegt dat een arts palliatief moet sederen als een patiënt dat wil, en dat er sprake is van ondraaglijk lijden als je ‘een paar keer zegt dat je dood wil’. In het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde verwonderen hoogleraar gezondheidsrecht Aart Hendriks en Bert Keizer zich ook over de uitspraak: ‘Met deze uitspraak beloont het tuchtcollege artsen die makkelijk toegeven aan druk van de patiënt en familie, terwijl het artsen die zich houden aan de professionele standaard in de kou laat staan.’

Bij de KNMG wordt die mening niet gedeeld, laat een woordvoerder weten: ‘De rechter stelt expliciet dat niet de patiënt of de familie, maar de arts de indicatie stelt voor palliatieve sedatie, zoals het in de KNMG-richtlijn staat. Het is wel de vraag of het aan een tuchtcolleges is om achteraf te beoordelen of er sprake was van ondraaglijk lijden, zoals hier is gebeurd. Maar het tuchtcollege verbindt daaraan niet de conclusie dat er sedatie had moeten plaatsvinden.’

De Uitspraken: Zaak tegen de arts en de zaak tegen de specialist ouderengeneeskunde