Onderdiagnose Parkinson

De ziekte van Parkinson wordt vaak niet herkend. Dat is de opvallendste conclusie uit het proefschrift van Lonneke de Lau, dat zij op 1 februari verdedigt. Haar promotieonderzoek maakt onderdeel uit van het Erasmus Rotterdam Gezondheid en Ouderen (ERGO)-onderzoek, een groot prospectief bevolkingsonderzoek naar de frequentie en oorzaken van chronische ziekten bij ouderen, waarin onder meer de incidentie van parkinsonisme en de ziekte van Parkinson is gemeten.

6969 vrijwilligers van 55 jaar of ouder ondergingen een neurologische screening en werden ondervraagd over klachten als stijfheid, tremor en evenwichtsproblemen. De 6566 deelnemers bij wie geen parkinsonsime, ziekte van Parkinson of dementie werd gediagnosticeerd, zijn vervolgens gemiddeld 5,8 jaar gevolgd. In die periode werd bij 132 mensen parkinsonisme vastgesteld, van wie bij iets meer dan helft de ziekte van Parkinson. Dit is beduidend vaker dan in de meeste andere studies. Meestal worden in bevolkingsonderzoeken incidentiecijfers gevonden die half zo laag zijn. Dat deelnemers aan ERGO zo veel mogelijk lichamelijk worden onderzocht, verklaart volgens De Lau de hogere gevonden incidentie. Hieruit concludeert zij dat de ziekte van Parkinson lang niet altijd wordt herkend.

Uit de studie blijkt verder dat vrijwilligers die bij inclusie aangaven last te hebben van stijfheid, trillen of een onvast gevoel, geassocieerd zijn met een significant verhoogd risico op het ontwikkelen van de ziekte van Parkinson. Een vragenlijst over dergelijke subjectieve klachten kan mogelijk een bijdrage leveren aan het opsporen van de ziekte in een vroeger stadium. De Lau acht het in ieder geval van belang dat er in de klinische praktijk meer aandacht komt voor de ziekte van Parkinson. Symptomen van de ziekte worden nu te vaak aangezien voor normale verouderingsverschijnselen.\<\< EJP

Lonneke de Lau, Incidence, Risk and Prognosis of Parkinson Disease, Erasmus Universiteit Rotterdam, 2006