NZa wil maatregelen tegen wachttijden

Zorgverzekeraars en zorgaanbieders moeten beter gaan samenwerken om de toenemende wachttijden in de zorg tegen te gaan, vindt de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa). En zorgkantoren, belast met de uitvoering van de langdurige zorg, moeten verbeteringen doorvoeren om ervoor te zorgen dat patiënten tijdig passende zorg vinden.

De wachttijden voor bepaalde groepen patiënten zijn de NZa een doorn in het oog, zo blijkt uit een advies aan de minister van VWS. In de geestelijke gezondheidszorg (ggz) wordt de treeknorm van vier weken bij instellingen gemiddeld met twee weken overschreden. Bij vrijgevestigden in de gespecialiseerde ggz is de gemiddelde wachttijd vijf weken langer dan de treeknorm. Vooral patiënten met persoonlijkheidsstoornissen of autisme wachten lang op een behandeling. Volgens de NZa wijzen zorgverzekeraars, zorgkantoren en gemeenten nog naar elkaar, omdat onduidelijk is wie de zorg financiert. De NZa vindt dat er een wetswijziging moet komen om de Wet langdurige zorg eerder open te stellen voor ggz-patiënten die blijvend behoefte hebben aan toezicht en 24-uurszorg. Ook moeten patiënten vlot worden (terug)verwezen van de gespecialiseerde ggz naar de basis-ggz en vice versa, zonder dat ze opnieuw op een wachtlijst komen.

Ook de medisch-specialistische zorg heeft te maken met te lange wachttijden. Dat geldt voor een eerste poliklinisch bezoek aan acht van de vierentwintig specialismen, stelt de NZa. Vooral voor allergologie, maag- darm- en leverziekten, oogheelkunde en revalidatiegeneeskunde zijn de wachttijden te lang. Patiënten blijken zelf niet goed op de hoogte van de normen voor de wachttijden. De NZa wil dat zorgverzekeraars en zorgaanbieders haar beter informeren over de wachttijden en de mogelijkheden tot zorgbemiddeling door de zorgverzekeraar. Als ze dat niet snel zelf gaan doen, gaat de NZa het per 1 januari 2018 verplicht stellen.

Ten slotte zijn er ook problemen met wachttijden in de langdurige zorg. Dit geldt met name voor patiënten met een verstandelijke beperking en/of gedragsproblemen. De zorgkantoren die een deel van de langdurige zorg en de pgb’s uitvoeren, hebben volgens de NZa geen goed beeld over wie er op de wachtlijst staan en hoe dringend zij zorg nodig hebben. Patiënten met een complexe zorgbehoefte of -zwaarte moeten onacceptabel lang op zorg wachten. De NZa gaat haar toezicht op de zorgkantoren, die zorgplicht hebben, intensiveren. Ook zullen er handhavingsmaatregelen worden genomen als de situatie niet verbetert.