Minder promotie, minder recepten
1 reactieIn Amerika voerden sommige universitaire medische centra verschillende maatregelen in om contact tussen farmaceutische verkopers en artsen te verminderen. De umc’s traden strenger op tegen giften van farmaceuten, beperkten de toegang van verkopers en straften verkopers en artsen als zij zich hier niet aan hielden met een boete. Dat werkt, zo blijkt uit onderzoek van Ian Larkin e.a. gepubliceerd in JAMA.
De onderzoekers analyseerden data van negentien van deze umc’s. In de periode tussen januari 2006 en juni 2012 schreven 2126 artsen maar liefst 16.121.483 recepten uit. De auteurs vergeleken het aantal voorgeschreven medicijnen 10 tot 36 maanden voor het implementeren van het nieuwe beleid met de situatie 12 tot 36 maanden erna. De aanpak bleek het voorschrijven van door farmaceuten gepromote medicijnen met een significante 1,67 procent te verminderen. Ook werden medicijnen die farmaceuten niet promootten significant meer voorgeschreven.
Volgens commentatoren Colette DeJong e.a. krijgen artsen onjuiste informatie waardoor zij vaker duurdere merkgeneesmiddelen voorschijven in medicijnklassen waarin even effectieve generieke medicamenten beschikbaar zijn. Naar schatting kost dit overmatige voorschrijven de V.S. tientallen miljarden per jaar. DeJong e.a. hebben drie voorstellen om die tendens te keren. Ten eerste: breng belangenverstrengeling aan het licht door de giften van farmaceuten en het voorschrijfgedrag van artsen beter te documenteren. In de tweede plaats: laat autoriteiten als de FDA onderwijs geven en stel online kennisbronnen beschikbaar, zodat je alternatieven voor de informatievoorziening van farmaceuten hebt. En ten slotte: ga over op betalingssystemen die gericht zijn op de meerwaarde van medicijnen, in plaats van op de productiekosten.
DOI: 10.1001/jama.2017.4039
Lees ook:
Maarten Vasbinder
médico familiar e comunitario, Ubon Ratchathani
Om nu te zeggen dat ik onder de indruk ben van deze daling (1,67%) in voorschriften, nee.
De FDA als voorlichter, lijkt een beetje op de kat, die op het spek gebonden wordt.
Na- en bijscholing lijkt me een betere methode, maar dan wel door echte onaf...hankelijke instanties, zoals in NL het Geneesmiddelenbulletin, dat helaas min of meer door de overheid ("farmaceutische industrie?) wordt geboycot. Als voorbeeld moge dit artikel dienen: http://geneesmiddelenbulletin.com/artikel/tien-mythen-over-de-farmaceutische-industrie-mythe-1/
De kosten van zo'n onafhankelijke instantie zouden middels een kleine toeslag op de medicijnen kunnen worden gedekt. 1% zal al een bedrag van ongeveer 1 miljard opleveren, ruim voldoende voor scholing, die niet meer dan 10 uur online per jaar hoeft te duren. Het grootste deel blijft dan over voor onafhankelijk onderzoek. Dat kan in de plaats komen van allerhande andere bureaucratische handelingen, zodat een tijdwinst van honderden uren per jaar kan worden geboekt.
Uiteraard zal de bijdrage dalen als de medicijnen goedkoper worden en dat is ook de bedoeling. Hiermede wordt een automatische flexibiliteit ingevoerd.
Helaas zijn dit waarschijnlijk utopische gedachten. Bij een minder halsstarrige overheid, zonder baantjescarroussel, kunnen ze echter wel degelijk worden uitgevoerd.