Mime helpt bij gezichtsverlamming

Patiënten met restverschijnselen van acute idiopathische gezichtsverlamming hebben baat bij een combinatie van mime-oefeningen en fysiotherapie. Dat blijkt uit het promotieonderzoek van fysiotherapeut Carien Beurskens. Op 27 augustus promoveerde zij aan de Katholieke Universiteit Nijmegen.

Mime wordt al sinds de jaren zeventig gebruikt om patiënten met acute idiopathische facialis-paralyse, oftewel de verlamming van Bell, te helpen. Mimetherapie anno nu bevat ook fysiotherapie en massage van gezicht en hals, coördinatie-oefeningen en inhibitie van onwillekeurige spierbewegingen, training om ogen en lippen te sluiten, letter- en woordoefeningen en expressie-oefeningen. De Nijmegen Mimetherapie Studie (NMTS) is echter de eerste gerandomiseerde studie met een controlegroep (RCT) naar het effect van mimetherapie. Geen enkele andere therapie heeft in een RCT een gunstig effect bewezen.

Voor de studie kregen vijftig patiënten óf mimetherapie, óf zij werden niet behandeld. Het blijkt dat drie maanden mimetherapie significante verbetering geeft met betrekking tot aangezichtsasymmetrie, gelaatsstijfheid en lipimmobiliteit. Ook problemen met praten, eten en drinken verminderen significant. Bovendien bleek dat bij patiënten uit de mimetherapiegroep emoties beter zijn af te lezen dan bij patiënten uit de controlegroep.

De patiënten zijn een jaar lang gevolgd. Tijdens deze periode bleef het gunstige effect van de therapie gehandhaafd. Beurskens concludeert dat mimetherapie een goede behandelkeuze is voor patiënten met restverschijnselen van aangezichtsverlamming. << EJP