Migraine risico-factor voor hersenlaesies

  Migraine is een risicofactor voor subklinische hersenlaesies in het cerebellum en beschadigingen van de witte stof. Dit blijkt uit onderzoek dat het Leids Universitair Medisch Centrum samen met het Academisch Ziekenhuis Maastricht en het Slingeland Ziekenhuis Doetinchem heeft uitgevoerd. De resultaten van de studie zijn beschreven in Journal of the American Medical Association van 28 januari.

Voor het onderzoek zijn van 295 patiënten met migraine en 140 gezonde vrijwilligers MRI-opnamen gemaakt. Hoewel er geen verschil werd gevonden wat betreft de totale infarctprevalentie, blijken subklinische infarcten in het posterior circulatiegebied van het cerebellum wel vaker bij patiënten voor te komen dan bij niet-patiënten (5,4 procent versus 0,7 procent). De hoogste prevalentie werd gevonden bij patiënten met migraine met aura, die gemiddeld één keer per maand of vaker een aanval hebben.Ook beschadigingen van de witte stof komen vaker voor bij patiënten dan bij niet-patiënten. Dit geldt overigens alleen voor vrouwen en is niet gerelateerd aan aura’s.

Wat er precies achter het verhoogde risico op een preklinisch infarct steekt, is niet duidelijk, maar mogelijke oorzaken zijn er genoeg. De onderzoekers noemen een verminderde bloedtoevoer, activatie van stollingsfactoren en dehydratie tijdens een aanval. Ook overmatige neuronale activatie en neurogene ontsteking zouden aan de basis van de schade kunnen liggen.

Witte-stoflaesies zouden kunnen worden veroorzaakt door een verscheidenheid aan microvasculaire processen zoals ischemie, hypoglykemie en oxidatieve stress. Waarom alleen vrouwen een verhoogd risico op witte-stoflaesies hebben, is niet bekend.

In een commentaar schrijven de neurologen Richard Lipton en Jullie Pan dat het Nederlandse onderzoek leidt tot verandering van inzicht in migraine. Migraine mag niet meer doorgaan voor een stoornis met een episodisch karakter, maar moet worden gezien als een chronisch-episodische of zelfs een chronisch-progressieve stoornis. Als blijkt dat de beschadigingen klinische gevolgen hebben, zou de behandeling van migraine zich ook moeten richten op het voorkómen ervan.

<< EJP