Micro-infarcten in het brein beter in beeld

Met behulp van MRI zijn micro-infarcten in de hersenen zichtbaar te maken, zo blijkt uit een reviewartikel door een internationale groep neurologen onder leiding van hoogleraar neurologie Geert Jan Biessels (UMC Utrecht) dat vandaag is gepubliceerd op de website van The Lancet Neurology. Dat is belangrijk, aldus de onderzoekers, omdat het gericht onderzoek in grote datasets mogelijk maakt naar de klinische betekenis van die laesies, de prognostische waarde ervan, naar risicofactoren en uiteindelijk naar preventie.

Meer dan de helft van de patiënten met dementie heeft micro-infarcten, zo is bekend dankzij post-mortemonderzoek. Waarschijnlijk verstoren al die infarctjes hersennetwerken waardoor de negatieve effecten wijd verbreid zijn over de hersenen. Het aantal van deze infarcten per patiënt varieert naar schatting van enige honderden tot soms zelfs duizenden.

Tot een paar jaar geleden was het niet mogelijk om deze micro-infarcten goed in beeld te brengen. Maar vijf jaar geleden slaagde de groep van Geert Jan Biessels daar met behulp van een 7 Tesla MRI wel in. Vervolgonderzoek liet zien dat de micro-infarcten wel degelijk ook op de ‘gewone’ 3 Tesla MRI zichtbaar zijn te maken. Biessels legt uit: ‘Met internationale collega’s hebben we nu standaarden afgesproken hoe je die micro-infarcten kunt aantonen. Daarnaast hebben we samen met de Technische Universiteit Eindhoven een softwareprogramma ontwikkeld waarmee deze kleine infarcten automatisch kunnen worden gedetecteerd. Met deze ontwikkelingen zal het veld in een stroomversnelling komen.’

Volgens Biessels leidt een ‘spectrum van verschillende aandoeningen’ tot de micro-infarcten. ‘Het is sterk afhankelijk van de setting waarin je patiënten ziet. Twee voorbeelden: bij patiënten met hartproblemen zullen kleine embolieën vanuit het hart de oorzaak zijn. Bij mensen met grote hersenbloedingen kunnen de micro-infarcten veroorzaakt worden door cerebrale amyloïdangiopathie. Dat heeft tot gevolg dat er geen eenduidige preventiestrategie zal zijn, maar dat afhankelijk van de setting maatwerk nodig is. Zo weten we nu al dat het cholesterolgehalte of glucosewaarden waarschijnlijk geen invloed hebben op het ontstaan van deze infarcten en dat dus de bestaande preventieprogramma’s, die zijn ontwikkeld om schade aan de grote vaten te voorkomen, hier niet van toepassing zijn.’

http://www.thelancet.com/journals/laneur/onlineFirst