Margot Pistor: ‘Mijn hoofd moet leeg zijn’
Plaats een reactie
Margot Pistor (51), beeldhouwer. Arts in een verpleeghuis in Lelystad.
Een cursus modelboetseren tijdens haar studie was de aanzet. ‘Fantastisch om de schoonheid van het menselijk lichaam, in klei weer te geven. Ik weet nog dat mijn moeder een beeld kocht met doorgezakt been, waarop ik me afvroeg: waar is dat scheenbeen gebleven?’
Acht jaar werkte ze vervolgens als arts in het verpleeghuis, tot ze in 2001 het roer omgooide en uit het artsenvak stapte. Via de Gooise Academie, leerzame bezoeken aan de bronsgieter en gemiddeld tien exposities per jaar, groeide haar hobby vervolgens uit tot een fulltime professie.
Aanvankelijk maakte ze alleen mensen en torso’s, later ook dieren: kippen en schapen, zelfs Schotse hooglanders. In haar atelier maakt ze vooral beelden van klei en was; die worden daarna via een mal in brons gegoten. ‘Om aan het werk te gaan moet ik zeker weten dat ik een aantal uren achter elkaar kan doorwerken. En mijn hoofd moet leeg zijn, alleen dan volgt er een soort flow, even weg zijn. Het allermooiste van mijn vak? Een beeld maken dat de ander enorm ontroert.’
Twee jaar geleden pakte ze haar werk in het verpleeghuis weer op. Inmiddels combineert zij beide werelden met plezier. ‘Ik ga telkens met een frisse blik naar mijn werk. Creatief denken in het verpleeghuis is een must: ziektebeelden dienen zich niet aan zoals ze in het boekje staan. En dus is de oplossing soms ook verre van standaard. Ik onderstreep het motto: alles moet kunnen, tenzij het niet kan.’
Links
Meer portretten- Er zijn nog geen reacties
