Mag het ook iets meer zijn?

Meer, meer, meer. Als er één woord is dat de toekomst van de gezondheidszorg kenmerkt, dan is het wel ‘meer’. Meer inwoners, meer ouderen, meer (chronische) aandoeningen, meer zorg en dus meer kosten. Logisch, hoor ik u zeggen. En dat is het ook. Zo logisch dat u en ik het rijtje als vanzelf aanvullen met ‘meer budget’. Die logica ontbreekt bij het inmiddels demissionaire kabinet en waarschijnlijk ook bij het toekomstige kabinet.

Want meer zorg en meer kosten betekent minder budget. Waarom? Omdat we in Nederland krampachtig de stelregel hanteren dat niet meer dan 8,9 procent van het Bruto Binnenlands Product aan zorg mag worden uitgegeven. De kramp van die rekenmethode betekent dat we in de gezondheidszorg in de toekomst steeds meer voor steeds minder moeten gaan doen. Op onderdelen ga ik daarin mee, want deels is dat mogelijk. Minder bureaucratie betekent meer tijd voor de patiënt. Minder schotten betekent meer samenhang in de zorg. En minder zorgstraten betekent meer overzicht, zowel voor de arts als voor de patiënt. Prima.

Wat heeft de politiek

eigenlijk over voor de zorg?

Maar het houdt wel een keer op. Van zorgverlenend Nederland kan niet worden verwacht dat men tot in het oneindige de begrotingsgaten dicht. De rek is er op een gegeven moment uit. Belangrijker nog is dat de Nederlandse kiezer zijn gezondheid als het allerhoogste goed beschouwt. Terecht! De vraag is of de politiek bereid is de kiezer te volgen en het zorgbudget logischerwijs te laten meestijgen met een groeiende en vergrijzende bevolking. Wat heeft de politiek eigenlijk over voor de zorg? Moeten patiënten extra gaan betalen voor een bezoek aan de dokter? Maakt marktwerking de zorg beter of staat die de samenwerking juist in de weg? Moet er alleen worden bezuinigd of kan er ook worden geïnvesteerd?
Vragen die wij huidige en toekomstige Tweede Kamerleden indringend hebben gesteld tijdens het LHV Verkiezingsdebat op woensdag 19 mei 2010. Tijdens dit eerste, landelijke debat over de zorg met alle acht grote politieke partijen in de opmaat naar de landelijke verkiezingen van 9 juni hebben we hen het vuur na aan de schenen gelegd. En dat was nodig.
Als we de verkiezingsprogramma’s mogen geloven, en waarom zouden we dat niet, dan hebben ze allemaal het beste voor met de zorg. Maar papier maakt nog geen werkelijkheid. Het is op dit moment nog ongewis welke partij straks de sleutel tot de onderhandelingen in handen krijgt, maar één ding is zeker: de sleutel tot ons welbevinden ligt in de zorg. Meer inwoners, meer ouderen, meer (chronische) aandoeningen, meer zorg, meer kosten, meer budget, meer tijd, meer aandacht, meer samenhang, meer kwaliteit van leven.
Politiek, u mag het zeggen. Nee, u moet het zeggen!

Steven van Eijck, voorzitter LHV