Lugubere blijk van waardering

Bij ons in Noord-Nederland zijn veel mensen ons dankbaar en sommigen willen deze dankbaarheid ook tot uiting brengen. Tijdens de visites krijgen wij als huisartsen dan ook nog wel eens wat toegeschoven. Zo heb ik patiënten die mijn donkere dagen voor Kerstmis altijd maar weer, jaar in jaar uit, opfleuren met een kerststol, een flesje wijn, een suikerbrood of een kerstroos voor in de vensterbank. Ook krijg ik wel eens snijbonen in het zout, ingevroren stoofpeertjes en scharreleieren aangeboden. Allemaal erg aardig! Eén geschenk zal me echter altijd bijblijven.

Vele jaren geleden had ik in de praktijk een echtpaar van rond de tachtig. Eenvoudige mensen. Ze woonden in een aanleunwoninkje en waren snel tevreden. Zij was nog betrekkelijk gezond, hij had een ernstige COPD en kreeg later longcarcinoom. Langzaam ging zijn toestand achteruit. Hij kwam het huis niet meer uit en belandde uiteindelijk in bed. Wijkzuster erbij, veel medicijnen waarvoor je wel erg gezond moet zijn om er zoveel van te kunnen verdragen, u weet wel hoe dat gaat. Ik bezocht deze mensen zeer geregeld en later, toen het allemaal op zijn eind liep, dagelijks. Veel kon ik medisch gezien niet voor ze betekenen, maar mijn visites werden erg gewaardeerd.

Meneer overleed op een goede dag vlak voor kerst, zijn vrouw droeg het verlies kranig. Ze kon terugkijken op een liefdevol huwelijk met overigens wel heel veel zorgen en tegenslag met de kinderen. Haar man zou niet worden gecremeerd, maar worden begraven.

De dag voor zijn begrafenis stond ze in de vrieskou bij mij aan de voordeur. Ze wilde haar dankbaarheid voor mijn zorg afronden met een geschenk voor mij. Het was een in deze contreien vroeger zeer gewaardeerd cadeau: een vleespakket!

Henk de Jong, huisarts