‘Levenseindekliniek handelde onzorgvuldig’
4 reactiesEen arts van de Levenseindekliniek heeft niet zorgvuldig gehandeld bij het verlenen van euthanasie aan een patiënte die leed aan tinnitus. De vrouw had eerst psychiatrisch moeten worden onderzocht.
Dat stelt de Regionale Toetsingscommissie Euthanasie. De vrouw, tussen de 40 en 50 jaar, leed ruim tien jaar aan tinnitus. Geen enkele behandeling hielp, en uiteindelijk had zij 24 uur per dag last van een hard geluid in haar hoofd, ‘als een voorbijrijdende trein’.
Nadat haar eigen huisarts euthanasie had geweigerd, wendde de patiënte zich tot de Levenseindekliniek. Zij werd gezien door een aan de kliniek verbonden psychiater, die tot de conclusie kwam dat er geen sprake was van psychiatrische problematiek. Zij besloot de patiënte door te verwijzen naar een van de ambulante teams. De arts van dat team had aanvankelijk bedenkingen, maar was tijdens het eerste gesprek ‘na vijf minuten’ om. Na een tweede gesprek werd een SCEN-arts ingeschakeld, die concludeerde dat aan alle zorgvuldigheidseisen was voldaan. Wel drong hij er bij de psychiater op aan om haar triageverslag aan te vullen.
De toetsingscommissie noemt het aannemelijk dat de patiënte psychisch kwetsbaar was, gezien haar voorgeschiedenis met anorexia nervosa, posttraumatische stressstoornis, angststoornis en depressie. Desondanks heeft de psychiater van de kliniek haar niet psychiatrisch onderzocht, waardoor een onderbouwd psychiatrisch oordeel ontbrak. Alvorens euthanasie te verlenen, had de arts ‘een psychiatrisch onderzoek volgens de regelen der kunst’ moeten laten plaatsvinden.
Volgens de Levenseindekliniek was bij de vrouw sprake van een duidelijk lichamelijke diagnose. ‘De psychiater heeft in een gedegen gesprek uitgesloten dat er sprake was van een psychiatrische aandoening’, stelt een woordvoerder. ‘Dat is voor ons doorslaggevend geweest.’ Het is de derde keer binnen een jaar dat het handelen van de Levenseindekliniek als ‘onzorgvuldig’ is beoordeeld.
Joost Visser
Lees ook:
- Levenseindekliniek bouwt echte relatie op (9 januari 2013)
- Levenseindekliniek beschadigt arts-patiëntrelatie (14 oktober 2014)
- Dossier Levenseindekliniek
J.J.P. Lamore
chirurg in ruste, NAALDWIJK Nederland
Patiënten met tinnitus hebben meestal een lange weg afgelegd van vermeende heilzame behandelingen tot in het buitenland toe.Is er op dit gebied een communis opinio of protocol ? Mogelijk dat ook hyperbare geneeskunde uitkomst kan bieden ? Zijn er cij...fers over? Bij duikers schijnt het resultaten op te leveren.Deze casus zet wel aan het denken !
C.L. van Schaik
internist-endocrinoloog n.p, ABCOUDE Nederland
Ik heb al 25 jaar last van Tinnitus, ik kan U verzekeren ,het is een dagelijkse kwelling, vooral in de nacht, het heeft geen zin om dit aan je collega's te melden , ze zien niets aan je , je bent uit op een slachtofferrol , van mijn 53 ste jaar tot ...60 jaar heb ik als internist in het ziekenhuis door gewerkt, er ontstond meer empathie voor mijn patiënten, maar wel een dagelijkse strijd, ondanks acceptatie. .
Bart Bruijn
Huisarts, STREEFKERK Nederland
De veroordeling ging niet over Tinnitus en men spreekt zich niet uit over de ernst van de aandoening, noch over het al of niet ernstig of ondragelijk zijn van het lijden van patiënte, maar over de procedure. Bij de besluitvormingsprocedure zet ikzelf... (en lees het verslag van de uitspraak maar eens) ook mijn vraagtekens. In haar verdediging voor de commissie externaliseert de collega, die geëuthanaseerd heeft op merkwaardige wijze haar beslissing en de verantwoordelijkheid daarvoor. Zij vond het, alvorens te euthanaseren raar, dat de SCEN-arts niet nog verder psychiatrisch onderzoek nodig vond. Zij vond dat blijkbaar wel nodig, maar ondernam geen verder actie en euthanaseerde, omdat de SCEN-collega dat niet nodig vond. Ik zou dat in dit geval zeker ook noodzakelijk gevonden hebben. Bij zo'n twijfel, die de commissie ook heeft, behoor je niet te euthanaseren, maar je twijfel weg te nemen, alvorens iemand te doden.
De euthanaserend arts en helemaal niemand anders is verantwoordelijk. PUNT.
Daarover gaat de uitspraak, verder niets.
Nu ingaan op de ernst van het lijden van patiënten met tinnitus, dat inderdaad zeer aanzienlijk kan zijn, versluiert de zaak. Deze collega is geen Lone Ranger op de bres voor haar wanhopige patiënte, maar een collega, die een steekje heeft laten vallen en die niet zeker kon zijn van haar zaak.
De mogelijkheid van euthanasie in Nederland is te kostbaar om haar door slordige besluitvorming om zeep te laten helpen.
Daarover gaat deze zaak!
A.G. Sangster
Bedrijfsarts, NIJEVEEN Nederland
Tinnitus is zoals de meeste artsen weten letterlijk om gek van te worden. Ik heb diverse voorbeelden gezien in mijn praktijk. Suïcide is geen uitzondering bij deze fysieke aandoening.
Deze vrouw heeft een lange weg moeten gaan. Wat een drama. Laat d...e artsen die haar konden helpen met rust.
Het is al mogelijk genoeg een moeder te helpen met dit verzoek.