Lekker makkelijk: specialisten die genezen patiënten als vaste klant behouden
De echte zorgbehoevenden blijven intussen op de wachtlijst staan
31 reacties
Veel medisch specialisten laten patiënten die eigenlijk genezen zijn, nog jarenlang terugkomen voor controle. Dat is wel heel gemakkelijk verdiend, zegt een jonge klare die daarover alleen anoniem wil vertellen.
Als jonge klare reis ik inmiddels al enige jaren door het land, van tijdelijke baan naar tijdelijke baan. Voor mij is er geen vaste plek, omdat er maar heel weinig extra specialisten mogen worden aangenomen. De politiek heeft namelijk bepaald dat de zorg niet verder mag groeien, of wellicht preciezer: niet nog duurder mag worden.
Maar ik vraag mij af of er vanuit de politiek dan wel vanuit de zorgverzekeraars ooit weleens iemand met ons artsen heeft meegelopen om te kijken waaróm de zorg zo duur is, en vooral: hoe dat beter zou kunnen. Omdat ik slechts enkele jaren werkzaam ben als medisch specialist, en tot nu toe steeds als waarnemer in loondienst, heb ik weinig tot geen inzage in ‘het verdienmodel’ van de specialist. Ik zoek niet naar de duurste dbc, ik heb geen strategie om patiënten om de zoveel tijd te laten terugkomen met een bepaald onderzoek dat meer oplevert dan een ander en ik doe onderzoek als ik dat nodig acht, ongeacht de prijs ervan (want die ken ik meestal niet). Maar juist die ervaring brengt mij bij een aantal opvallende verschillen met mijn collega’s. Enkele van die observaties wil ik graag delen en ik ben erg benieuwd hoe collega-specialisten dit in de praktijk ervaren.
Levenslang
Wat ik om te beginnen merk is dat een heleboel, met name oudere collega’s een levenslange arts-patiëntrelatie lijken aan te gaan met hun patiënten. Als waarnemer zie ik vooral nieuwe patiënten, met name omdat de poli’s van oudere collega’s al jarenlang stamp- en stampvol zitten. Vol met dezelfde patiënten, die soms al tientallen jaren vaste klant zijn, nadat ze vele jaren terug één enkele behandeling hebben gehad voor een probleem dat ook precies sinds die tijd al keurig en volledig verholpen is dan wel chronisch aanwezig is maar écht geen specialistische zorg of controle meer behoeft. Gelukkig is een aantal oudere collega’s (al dan niet gedwongen) een dagje minder gaan werken, zodat dit soort vaste patiënten niet altijd meer door hun ‘eigen’ specialist gezien worden – want die heeft daarvoor dan soms een wachtrij van meerdere jaren gecreëerd – en zodoende bij mij komen. Na het uitpluizen van vele jaren dossiervoering die veelal niet verder komt dan ‘stabiele situatie’, besluit ik dit soort patiënten meestal direct retour huisarts te sturen. Niet alleen omdat er al vele jaren geen (zinnige) zorg wordt geleverd, maar vooral omdat ik vaak merk dat de patiënt nota bene het idee heeft dat de specialist alle gezondheidskenmerken in de gaten houdt en diegene in het geheel dus niet meer bij de huisarts komt. Immers, wat moet je nog bij een simpele huisarts als ‘de specialist’ zegt dat het allemaal weer goed was dit jaar? En daarbij: de uitspraak dat ‘alles goed was’ of dat ‘ze weer door de APK zijn’ van die specialisten bij wie ik over de schouder mee mag kijken, lijkt dikwijls niet gebaseerd te zijn op enige vorm van onderzoek of test die daar iets over zou kunnen zeggen. Sterker, veelal zie ik zelfs basale controles, zoals een bloeddruk of een glucosewaarde, waarbij ik me afvraag of de specialist in kwestie zich wel oprechte zorgen maakt om de gezondheid van de patiënt of dat deze specialist, juist doordat hij specialist is en geen generalist, zoals de huisarts, onvoldoende let op de rest van het menselijk lichaam, en waarschijnlijk niet de moeite heeft genomen om zich te verdiepen in de NHG-standaarden, nu hij immers de rol van de huisarts heeft overgenomen.
Hobby’s
Het volgende probleem dient zich aan als ik dit soort patiënten vervolgens wil terugsturen naar de huisarts. Want, zo krijg ik vaak als reactie van betreffende patiënten, ‘hoe durf ik’ als ‘jonkie’ de sinds jaren bestaande arts-patiëntrelatie te doorbreken? Vaak probeer ik hen nog subtiel uit te leggen dat het juist in hun eigen belang is om onder de hoede te zijn van een huisarts/generalist en dat er in het eeuwig blijven hangen bij een specialist juist het gevaar schuilt dat bepaalde aandoeningen, die specialisten door jarenlang nichewerk zijn vergeten dan wel niet hebben bijgeleerd, worden gemist. Ondertussen vraag ik me af hoeveel patiënten er op de wachtlijst staan, die juist wél gebaat zouden zijn bij een second opinion door de specialist. Ook denk ik aan de enorme kosten die gemaakt worden, want specialistische zorg is duurder dan huisartsenzorg. Ten slotte denk ik aan de betreffende specialisten, die niet zoals ik de luttele minuten tijd die zijn ingeruimd voor een poliklinisch consult moeten zien te verdelen tussen inlezen in de casuïstiek, contact met de patiënt en uitwerken van dit contact in een brief naar de huisarts. Nee, ze kennen de patiënt al jaren, weten dat deze zeer waarschijnlijk ook dit jaar weer geen klachten heeft, dat er dus geen inlezen nodig is, en er direct over hobby’s, vrije tijd en kinderen gepraat kan worden, want een brief aan de huisarts over dit bezoek zal niets bijdragen aan de kwaliteit van zorg voor de patiënt (en wordt dus ook zelden gemaakt). Op die manier is specialist zijn dus wel een gezellige baan waarin je zonder stress je geld verdient.
Gestoord ingericht
Als bovengenoemde situatie in feite de meest logische uitkomst is – een situatie die voor de specialist optimaal ís en voor de patiënt optimaal líjkt – besef je hoe gestoord het huidige zorgsysteem is ingericht. De patiënt wordt weliswaar zowel over- (zinloos bezoek aan specialist) als onderbehandeld (zinvol onderzoek wordt immers zelden gedaan), maar heeft wel het gevoel serieus genomen te worden, want mag jaarlijks naar ‘de grote baas’ (= de specialist) voor een ‘APK’tje’ en hoeft niet naar de ‘kneus’ (= de huisarts). Aan de andere kant verdient de specialist heerlijk zijn specialistensalaris met kletsen over koetjes en kalfjes, terwijl het alternatief een overvolle poli zou zijn, waar de ene complexe patiënt na de andere hem wacht. Dan zijn die paar minuten ingeplande tijd inderdaad wellicht wat kort.
Zo bezien valt het eigenlijk best te begrijpen dat in korte tijd veel van mijn jongere collega’s inmiddels ook zijn overgegaan op werken vanuit een financieel perspectief, waarbij het slimmer is om patiënten zonder ziekte jaarlijks op de poli te laten komen en zieke mensen te laten succumberen op een wachtlijst of bij de huisarts.
Controleren
Dit gezegd hebbende hul ik mij weer snel in totale anonimiteit om nog enige kans te blijven behouden op de banenmarkt. Want welk ziekenhuis heeft nou belang bij een arts die aan patiëntenzorg denkt in plaats van aan het verdienen van zoveel mogelijk geld? En een gezonde klant, die eigenlijk geen zorg behoeft, levert simpelweg meer op dan iemand die veel duur onderzoek nodig heeft. Dat hoef je de specialisten die overal in het land privékliniekjes zijn gestart al helemáál niet uit te leggen…
Laten we hopen dat de politiek door inspectieorganen of zorgverzekeraars hiertoe aan te sporen of te verplichten, eens gaat controleren op de ‘zin’ van de zorg die veel dokters op dit moment leveren. Wat mij betreft zou daarbij een eerste simpele stap zijn het schrappen van jaarcontroles bij een medisch specialist, tenzij daarvoor een goede indicatie is – die óók gecontroleerd moet worden. En als we daar strenger op toe gaan zien, zullen we uiteraard ook opnieuw over de lengte van het consult moeten debatteren, want dan wordt het lastiger om tijd in te halen door patiënten binnen één minuut weer de deur uitgewerkt te hebben. Maar dat is precies wat nodig is binnen de zorg: een verschuiving van kwantiteit naar kwaliteit!
auteur
Anoniem, identiteit en achtergrond van de auteur zijn bij de hoofdredactie bekend
contact
Correspondentie met de auteur kan via de redactie van Medisch Contact: redactie@medischcontact.nl.
Lees ook:
H.L. Driever
Specialist ouderengeneeskunde
Wat goed en dapper om dit geluid te laten horen vanuit 'het hol van de leeuw'! Een herkenbaar probleem, ook voor patiënten in de laatste levensfase (!).
S. Witjes
Orthopeed en bedrijfsarts i.o.
Ontzettend dapper dat deze jonge klare dit schrijft. Jaren eerder -toen ik zelf nog in de kliniek werkzaam was- had ik wellicht hetzelfde kunnen (of moeten?) doen. Wellicht dat het reflectievermogen van de specialisten die zich aangesproken voelen ge...prikkeld wordt? Vast niet, maar het wakkert zo te zien in elk geval een interessante discussie aan. In plaats daarvan probeerde ikzelf -niet anoniem- in de praktijk en in bestuursfuncties de efficiëntie van de zorg te verbeteren, waarbij ik meermaals vastliep op heilige huisjes en mijn inzet voor kwaliteit en persoonlijke zorg eerder gezien werd als lastig dan als gezond ambitieus. Het leverde ook weinig op, behalve veel gedoe voor mezelf. Uiteindelijk heeft het erin geresulteerd dat ik besloten heb om het vastgelopen ziekenhuissysteem (en zinkende schip) te verlaten en een andere richting te kiezen. Meer werkend in de 0e / 1e lijn ervoor helpen zorgen dat mensen zoveel mogelijk uit de 2e lijn weg kunnen blijven. Ik kan het de anonieme schrijver aanraden, om zichzelf nog meer frustratie te besparen en te kiezen voor eigen werkplezier. En nogmaals: hulde voor de moed! Het feit dat het anoniem moet geeft al voldoende aan hoe de kaarten in het veld gespeeld worden.. ‘Waar je mee omgaat word je mee besmet’ zeggen ze vaak. Ik heb dat veel gezien bij opleidingsgenoten, trok dat zelf niet en ik ben dan ook blij dat er meer jonge collega’s zijn die zich hier niet door willen laten (ver)leiden.
[Reactie gewijzigd door Witjes, Suzanne op 20-11-2022 15:31]
J.R.M. Gootjes
Huisarts
Bam! Wat een hoop rake zinnen in één verhaal. Jaar en dag vertelik al tegen mensen dat controles veelal worden gedaan voor de hulpverlener. Eenfysiotherapeut die elke week even de benen masseert (want dat zit in hetpakket), een osteopaat die zijn pat...iënt tweewekelijks laat komen om alles loste maken, die arts die twintig jaar een behandelde ziekte zonder relevante recidiefkansopvolgt. Soms is het goed om op de stoel van de patiënt te gaanzitten. Zo zegde ik deze zomer mijn 2e jaarcontrole na -overigensuitstekend behandelde, waarvoor zeer grote dank- achalasie uit eigen overweging af,aangezien ik net had gehoord dat mijn patiënten met bloedverlies en buikpijn 3maanden moesten wachten. De poliassistente was stomverbaasd toen ik mijn argumentenbenoemde, ik zou namelijk de eerste 10 (!) jaar jaarlijks gezien worden. Controle bestaat uit een vijftal vragen die ik dagelijks ondervind en dus zelf reeds beantwoord.Als we allemaal zo onszelf en dus ook de patiënten opvoeden,hebben we misschien ook eindelijk tijd om eens van die vermaledijde wachttijdenaf te komen en kunnen we, mocht er toch een recidief optreden, de patiënt mooiop tijd behandelen.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf.
M.M. Kaandorp
Arts, Pessotherapeut, coach, Amsterdam
Ik lees hier nogal tegengestelde opinies. De waarheid zweeft hier al naar gelang de ervaringen ergens tussendoor. Is de mens niet van nature, dus biologisch gezien, net als ieder dier lui en wil ze met zo min mogelijk inspanning zoveel mogelijk goeds... bereiken? We moeten dit feit in ons artsenvak maar ook op andere gebieden continu ontkennen. Vanwaar anders zoveel overbelaste artsen en burn-out ? We zijn in strijd met onze natuur, uit balans geraakt en uiten dit op een ingewikkelde manier op andere vlakken. Ik vraag me af hoe vaak geprobeerd is met de specialist, die de patiënt medisch gezien zo te lezen onnodig terug laat komen, een goed gesprek is gevoerd. Met de patiënt hier verandering in brengen levert natuurlijk weerstand op, die vertrouwt de specialist. Zullen inspecteurs en zorgverzekeraars dit op kunnen lossen? Nee dat lijkt mij van niet, nog meer inspanning verrichten en daarmee de polarisatie bevorderen zal het gevolg zijn. In gesprek met de specialist en niet met de patiënt over wat er niet klopt en ja dat is riskant en vereist moed en geduld. Ook dit artikel schrijven getuigt van moed, hier is wel de eerste stap gezet. Met hopelijk een goed gevolg voor alle partijen.
G.R.I. Slock
huisarts, Sluis
Over de grens in België is dit common practice. De meeste Nederlandse specialisten sturen wel netjes terug met overdracht , cardiologen verdienen echter nog steeds riante DBC betaling voor het opvolgen van perfect stabiele patiënten. Die opvolg...ing valt dan ook soms nog tegen. Recent had ik een ooit gedotterde stabiele maar cardiaal opgevolgde hartpatiënt op spreekuur die al jaren geen labo had gehad en gelukkig zelf zijn bloeddruk controleert. De verpleegkundige van de cardioloog belt hem jaarlijks op om te horen dat alles goed ging waarna een factuur van 190 euro de deur uitgaat.
K.M. van Nieuwenhuizen
Neuroloog
Een gesprek met een verpleegkundige (niet zijnde verpleegkundig specialist) voldoet niet aan de NZA-eisen (Regeling medisch-specialistische zorg ) voor een telefonisch consult, dus als de cardioloog dat zo doet, fraudeert deze.
A.M. Zwaard
huisarts, n.p., Druten
Wie de schoen past, ... Inderdaad, gelukkig geldt dit natuurlijk niet voor alle specialisten. Het beeld is echter zeer herkenbaar als reeds 37 jaar huisarts zijnde. Toen de longarts in loondienst kwam kon de patient opeens wel onder controle komen va...n de praktijkondersteuner bij de huisarts, de uroloog die jarenlang een patient alleen voor psa controle liet terugkomen , de cardioloog die de de patient na een infarct nog vele jaren bleef zien, of de dermatoloog die de patient jarenlang na een BCC bleef controleren wat ook bij de huisarts kon, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Zo kent iedere huisarts vele patienten waar dit op betrekking heeft. Ik denk dat ik in mijn loopbaan op deze wijze voor tonnen aan zorggeld besteed heb zien worden. En macro gaat dit om gigantische bedragen. Dat vele specialisten dit beeld niet herkennen snap ik wel, zij hebben door hun werk een sterk beperkt gezichtsveld op de gehele gezondheidszorg, in ieder geval een geheel ander gezichtsveld dan huisartsen. De oplossing is natuurlijk om de huisarts weer aan het roer te zetten en de verwijskaart weer in te voeren en de medische noodzaak van chronische zorg bij de specialist te laten controleren. Wil de patient zelf onder controle van een specialist blijven terwijl dit medisch gezien niet noodzakelijk is dan mag hij/zij zelf de DBC betalen, is het zo afgelopen. Maar nog beter is het om er geen wij-zij verhaal van te maken en zijn er op vele plaatsen in ons land, zoals ook uit enkele commentaren blijkt, gelukkig goede transmurale afspraken om vanuit medisch oogpunt, financieel oogpunt maar vooral ook vanuit patientenperspectief zo goed mogelijke zorg te verlenen. Want laten we wel wezen, het is niet altijd een garantie dat de zorg beter of goedkoper is wanneer de patient niet meer 'bij de specialist loopt'.
M.A.M.M. van Tongerloo
Huisarts, Rotterdam
Een woord: cardiologen.
L.H.J. Holtkamp
Huisarts, Zwolle
Een vraag aan de specialisten die zo heftig reageren op dit stuk: waarom voelt u zich zo aangevallen als u zelf duidelijk aangeeft deze werkwijze niet te herkennen? Gelukkig kan u zichzelf recht in de spiegel aankijken. Maar om dan direct uw collega ...af te branden die dit blijkbaar wel signaleert elders getuigt mijn inziens niet van collegialiteit danwel reflectief vermogen. Ik herken als huisarts direct welk soort patiënten deze moedige collega ziet en ook ik frustreer me wekelijks om het niet of met onverantwoord lange wachttijden kunnen verwijzen van nieuwe patiënten terwijl ik de werkelijke zorg doe van chronische patiënten die op de dbc van de specialist blijven staan en tussen de jaarcontroles door vaak genoeg bij mij aan de bel trekken omdat ze toch acute klachten krijgen. En o wee als ik ze dan direct met de poli laat bellen omdat ze onder zorg van de specialist vallen. Nee, dan moet toch echt de huisarts eerst kijken en als een soort coassistent met de dienstdoende overleggen over het beleid (wat ik vervolgens dan zelf op eigen verantwoordelijkheid mag uitvoeren met alle tuchtrechtelijke risico’s van dien). Ik zeg niet dat dit door alle betreffende specialisten gebeurt, maar het gebeurt te vaak en de patiënt is de dupe. Het is een van de redenen waarom wij als huisartsen in juli op het Malieveld stonden. Niet om het terug over de schutting te gooien, maar om aandacht te vragen voor oprechte samenwerking tussen eerste en tweede lijn, zonder perverse financiële prikkels die zorgen voor onnodige schotten. Onze anonieme collega valt geen andere collega’s aan, maar probeert een systeemfout aan te kaarten. Laten we vooral luisteren en samen kijken naar verandering.
M.P.C. Gaanderse
Huisarts i.o.
Goed artikel en grappig om de (soms verbaasde) reacties te lezen van specialisten. In de huisartsenpraktijk zien wij natuurlijk wie dit wel en niet doen. Het zijn inderdaad niet de dermatologen of de chirurgen maar vooral de cardiologen die in de har...tklinieken werken. Dat is ook de reden dat ik daar liever niet meer naar verwijs. Elke patiënt krijgt standaard een batterij aan dure onderzoeken en blijft vervolgens jaarlijks gezellig terugkomen.
A. .R. . Moes
Huisarts, Nijeveen
Indien een patiënt voor een jaarlijkse controle bij een specialist komt, dan mag deze mijns inziens eveneens verwachten dat relevant aanvullend onderzoek ook plaats zal vinden.
Als apotheekhoudend huisarts word ik dagelijks geconfronteerd met patiën...ten, die voor herhaalmedicatie komen en waarvan de bepalingen van de nierfunctie en/of het kalium langer dan 13 maanden zijn geleden.
Niet zelden zijn dit patiënten, die uitsluitend onder controle staan van een of meer specialisten. Als er al een brief met bevindingen over het laatste jaar in het EMD is te vinden, dan blijkt vaak dat juist deze bepalingen niet in de brief zijn vermeld en bij navraag ook niet zijn bepaald.
Wij moeten ten behoeve van een zorgvuldige medicatiecontrole vervolgens aan deze patiënt vragen om het ontbrekende laboratoriumonderzoek alsnog te laten verrichten. Niet elke patiënt heeft hier begrip voor.
Als specialistische controle noodzakelijk is, doe het dan ook goed.
Wel zo gemakkelijk en ook goedkoper.
Bij voorbaat hartelijk dank.
[Reactie gewijzigd door Moes op 12-11-2022 19:57]
J.H.A. Vollebergh
Gynaecoloog, Heesch
Als 60-jarige medisch specialist, 25 jaar werkzaam in hetzelfde ziekenhuis, herken ik het geschetste beeld niet…
Of zou dat er mee te maken kunnen hebben dat wij jaren geleden in loondienst gegaan zijn, en dus niet extra aan deze patiënten verdienen...?
M.H. Smits
Arts, medisch adviseur, Amsterdam
Ik vind het heel dapper dat deze jonge arts dit heeft geschreven, zélfs nu het anoniem is/ moet. Dit is het type signalen dat helpt om te kunnen verbeteren. Ook dapper van MC om dit te plaatsen. Laat een goede inhoudelijke en respectvolle discussie v...olgen!
C.D. de Jong
Huisarts
Ik zal eerlijk toegeven dat ik dit soms wel als huisarts terug hoor in de spreekkamer. Een voorbeeld is een patiënt die nog jaren na zijn hartinfarct jaarlijks bij zijn vaste cardioloog terugkomt voor controle. ‘De cardioloog zei dat alles goed was’.... Bij navraag is er fysiek niks gedaan, soms is het zelfs afgehandeld met een telefoontje. Het gevaar is dat het CVRM (een bloeddruk, een cholesterollabje) niet volgens onze standaarden gebeurd.
Maar goed, tegelijkertijd snap ik dat een patiënt zich soms vastklampt aan het oordeel van de wijze heer (=de specialist). Ik kan me best voorstellen dat het voor een specialist meer tijd kost om een patiënt te overtuigen van de kunde van een huisarts dan om ‘tot volgend jaar’ te zeggen.
En ik heb best wat werkervaring in het ziekenhuis (als AIOS en basisarts), en mijn ervaring is echt niet dat de specialist zo’n stressloze ‘gezellige’ baan heeft zoals deze column suggereert. Ik denk juist dat als die ene cardioloog uit mijn voorbeeld wat meer tijd zou hebben, juist wel zou kunnen voldoen aan onze CVRM-standaard.
Dus conclusie uit mijn pleidooi is, geef de specialist juist meer tijd (aka neem meer specialisten aan) zodat zij ook eens tijd hebben om de patiënt uit te leggen dat de huisarts de nazorg goed (aldanniet beter) kan opvolgen, mits de status stabiel is natuurlijk.
[Reactie gewijzigd door Jong, Charlotte de op 12-11-2022 15:08]
H.J. Stradmeijer
psychiater, Gasselte
Als specialist maar tevens consument van de somatische zorg vind ik het juist vervelend dat een behandeling zo snel wordt afgesloten. Meestal ben je niet 'genezen' maar is er door behandeling een (tijdelijk) nieuw evenwicht ontstaan. Als je bv 3/4 la...ter opnieuw klachten krijgt kan je weer van voren af aan op een wachtlijst komen te staan. Op indicatie een jaarlijkse controle vind ik een goede en klantvriendelijke zaak.
Als psychiater zie ik sommige patiënten ook al jaren meerdere keren per jaar die op dat moment geen klachten hebben. Ik heb dergelijke behandelingen in het verleden ook afgesloten gezien de druk van de wachtlijst ed. Deze specifieke groep komt dan echter binnen no-time terug en heeft dan acuut veel meer zorg nodig. Een onderhoudscontact kan in deze gevallen het evenwicht stabiel houden en de levenskwaliteit van patiënten verhogen.
J.B. van Beekum
BAIO en Uroloog , Leende
Slechts gedeeltelijk herkenbaar.
Er zullen altijd collega’s zijn die uit zijn op geldelijk gewin.
Ik ben ze ook tegengekomen, echter een absolute minderheid. Naar wat ik heb gezien, valt daar maar beperkt winst te behalen.
Tegelijkertijd hand in eig...en boezem:
Ook ik liet mensen jaarlijks terugkomen, niet omdat ik het perse moest (de huisartsen zijn namelijk op zijn minst net zo goed), maar vooral omdat de patiënt dat graag wilde. De opgebouwde arts-patient relatie is mensen dierbaar. (De dokter zelf (begrip, uitleg en interactie) is ook een medicijn)
Ik legde het wel altijd in de week, meestal lukte het dan een volgende keer wel om ze terug te laten gaan (vooral als mijn poli uitliep…;) )
Die uithaal naar de ZBC’s snap ik niet.
Wel het pleidooi om van kwantiteit naar kwaliteit te gaan. Dat gaat helaas niet zo maar, daar zal waarschijnlijk ons stelsel voor op de schop moeten.
Zelf heb ik gekozen voor meer tijd per patiënt juist in een ZBC, ik heb daar een 1/2 uur per patiënt!
En dat zie ik terug in mijn eigen voorschrijven! (Fors minder, laatst eens nagekeken, van ca 90% naar ca 35%, dat scheelt ook geld!) en patiënt tevredenheid.
Uitleg en leefstijl adviezen kunnen ervoor zorgen dat (veel) patiënten zelf kunnen omgaan met hun eigen probleem. Dat is pure winst.
En die hoef je vaak niet meer terug te zien.
We hebben het ook geprobeerd met verpleegkundigen (geweldige collega’s en met dezelfde uitleg) en scholing voor de huisartsen, dat werkt, maar helaas maar gedeeltelijk. Voor mij nog steeds niet duidelijk waarom.
Wat voor kwaliteit nuttig is, is inderdaad tijd voor een patiënt/ casus en ook dat collega’s meekijken/ denken. Juist net andere visies laten je je eigen handelen gerevalueerd. En ja dat kost ook tijd.
Wens de beleidsmakers wijsheid, en jou een vaste plek.
[Reactie gewijzigd door Beekum, Joost van op 12-11-2022 11:22]
F.M. van der Linden
Chirurg, Gouda
Het artikel ademt de frustratie van Anonymus. Op karikaturale wijze wordt een overdreven cultuur geschetst, die ik als zodanig niet herken. Al jaren proberen wij in ons ziekenhuis efficiënt en doelmatig te werken, waarbij dit soort praktijken worden ...bestreden en teruggedrongen. Vele initiatieven ihkv onder andere 'Juist zorg op de juiste plaats' zijn geïnitieerd, om onze zorg doeltreffender en goedkoper te maken.
Het artikel is tendentieus geeft een sterk verdrongen beeld van de werkelijkheid. Als de zorgkosten moeten worden teruggedrongen zijn er andere prioriteiten.
In hetzelfde nummer van Medisch Contact wordt in de rubriek 'Gezien' fraai duidelijk gemaakt waar de huidige zorg in doorslaat. Diagnostiek en behandeling. De beschreven Cyste van Nuck, een bekende chirurgische diagnose, kan bij een eenvoudig lichamelijk onderzoek worden vastgesteld, waarbij een snelle, simpele en goedkope echografie volstaat om de diagnose desgewenst te bevestigen. Vervolgens kan middels een beperkte lokale benadering de afwijkingen worden verwijderd, eventueel zelfs poliklinisch. Een MRI is dus overbodig en een laparoscopische extirpatie onnodig. Tsja, het kan laparoscopisch, dus dan moet het blijkbaar ook. Doelmatigheid van zorg is geen issue geweest.
Er valt nog veel winst te behalen.......
FM van der Linden, Chirurg
Gouda
G.K. Mitrasing
Huisarts, vogelvrij, Kathmandu
Zeker kunnen heel wat controles en onderzoeken achterwege gelaten worden en of overgeheveld worden naar de huisarts. Dat gebeurt al. Wat niet gebeurde is dat de huisarts er op vooruit gaat. Terwijl het toch als "shared savings" wordt verkocht richt...ing huisartsen. Financieel gezien: hou de patiënten maar in de tweede lijn. Dat hiermee de wachtlijsten langer worden: so be it. Zorgverzakeraars zijn verantwoordelijk voor deze ellende.
Meta-influencer, Rotterdam
Mag ik vragen aan de collega welk specialisme hij of zij doet, en in welke ziekenhuizen, en in welke periode?
Ik heb zoals u merkt een beetje een : « Wie ben ik » gevoel. Het spel waarbij men moet raden welk figuur je bent. U bent geen radioloog, ...anesthesist, nucleair geneeskundige, algemeen chirurg, huisarts…
M.P.C. Gaanderse
Huisarts i.o.
Het is natuurlijk een cardioloog in een hartkliniek. Dat weten alle huisartsen wel.
E. Hajdarbegovic
algemeen betweter, Rotterdam
Ik herken dit en hoewel de bedrijfsmatigheid en het financiele gewin zeker een rol spelen denk ik dat er een grotere, simpelere en menselijkere verklaring is. Oude rotten verzamelen patienten met wie ze goed kunnen opschieten en die dus graag komen. ...Het mechanisme is niet alleen de aantrekkingskracht maar nog belangrijker de jarenlange selectie. Minder goede matches sneuvelen na enkele controleafspraken. Wie wil er niet een poli doen die alleen bestaat uit meegaande, makkelijke patienten die je niet irriteren?
M.R. van de Scheur
Dermatoloog , Deventer
Zou achter deze ‘anonieme collega’ de afdeling communicatie van een willekeurige zorgverzekeraar schuil gaan ?
Beetje stoken en hopen op een publicitair relletje.
Anders kan ik dit passief agressieve stuk niet verklaren. Met de werkelijkheid ...heeft het in ieder geval bar weinig te maken .
H.M. de Wit
Internist-endocrinoloog , Amersfoort
Wat goed om dit aan de kaak de stellen, en wat erg dat dit anoniem moet. Ik deel het gevoel van de spreker, de zorg kan veel goedkoper. Lastig is dat zinnige zorg niet loont. En door het verdienmodel in de zorg komt de discussie daarover vanuit medis...ch specialisten zelf maar niet op gang. Sommigen zien het zelfs niet eens als een probleem. Als je de bekostiging van diagnose lostrekt van de behandeling en vooral als je complexe zorg meer beloont (met tijd en geld) dan niet complexe zorg, dan kunnen we dit oplossen. Of door bepaalde laag complexe zorg in de tweede lijn gewoon helemaal niet meer te vergoeden. We moeten allemaal werken met behandeldoelen waarbij de patiënt gewoon teruggaat als die zijn behaald, of als het behalen daarvan ondanks allerlei interventies niet haalbaar is. En de patiënt moet ook opgevoed worden, de tijd dat iedereen voor elk wissewasje naar de specialist kan en daar vervolgens blijven is voorgoed voorbij.
J.E.M. Vernooij
Anesthesioloog, Arnhem
Wel een beetje tendentieus, want dit geldt zeker niet voor alle specialismen in alle ziekenhuizen. Misschien wel aardig om je specialisme bekend te maken.
R.H. Houwing
dermatoloog, Deventer
ik herken hier niets in. Het kost best overredingskracht om patiënten terug te verwijzen naar de huisarts, daar waar ze volgens mij en de anonieme (?) schrijver horen. Wat meer honorarium oplevert, een CP of NP weet ik niet (daar "doen" we in het De...venter Ziekenhuis niet aan) maar dat iedereen makkelijk geld wil verdienen...wellicht onnozel maar ik geloof dat niet.
E.J.W. Keuter
neuroloog, Aruba
Interessant perspectief. Ik hoop wel dat er ook goede ervaringen waren. Zijn er meer jonge klaren die dit probleem hebben ervaren? Je verhaal heeft raakvlakken met mijn laatste blogje. Het geld moet ergens vandaan komen. Je bewijst het specialistenc...orps geen dienst met je hartenkreet maar van mij mag je het eruit gooien. Wie de schoen past trekke hem aan.
L.P.J. Cobben
Radioloog, Den Haag
Vreemd anoniem cynisch polariserend artikel, niet bijdragend aan een serieuze discussie over de toekomst van de zorg. De auteur geeft daarbij ook aan geen kennis te hebben betreffende kosten gezondheidszorg. Kennelijk heeft de auteur meerdere gemakzu...chtige en op geld beluste artsen meegemaakt in verschillende ziekenhuizen, daar moeten wij als lezer het maar mee doen en het voor waar aannemen. Ik citeer de nogal boute aanname : ‘Veel medisch specialisten laten patiënten die eigenlijk genezen zijn, nog jarenlang terugkomen voor controle’. Mijn eigen ervaring na 30 jaar ziekenhuis komt hier totaal niet mee overheen.
En @redactie; welk doel wordt met plaatsing bereikt? Een discussie op gang brengen gebaseerd op de mening van een gefrusteerde boze collega met een beperkt zichtveld?
Dit had niet in medisch contact geplaatst moeten worden.
J.R.M. Gootjes
Huisarts
5 dagen verder en al zo'n 15 reacties met herkenning. Ik herken als zeer jonge collega (slechts 5 jaar huisarts) dit beeld nu al. Ik zie nu al precies welke specialisten dit doen. Dan zou dat na 30 jaar zeker zo moeten zijn, tenzij het ziekenhuis Den... Haag zich in zijn geheel begeeft onder het lokale motto "ik heb daar geen actieve herinnering aan".
J. van Dijk
Cardioloog
Heel herkenbaar. Goed om dit eens onder de aandacht te brengen.
handchirurg np, Rotterdam
We lezen een "klacht" van een anonieme en waarschijnlijk gefrustreerde recent specialist geworden "collega"
De reacties zijn van huisartsen die aangeven het beeld te herkennen maar niet bij machte zijn de extra controles over te nemen. De reagerende... specialisten geven wisselende antwoorden.
Echter ik mis de mening en ervaring van de belangrijkste persoon in dit verhaal, nl onze patienten. Die mening wil ik graag weten.
A. .R. . Moes
huisarts
Geachte collega handchirurg n.p.
U schrijft, dat de huisartsen die aangeven het beeld te herkennen niet bij machte zijn de extra controles over te nemen. U mist echter de mening en ervaring van de belangrijkste persoon in dit verhaal, namelijk on...ze patiënten. Die mening wilt u graag weten.
Alvorens mijn mening en ervaring als patiënt te melden, wil ik u als huisarts graag aangeven dat naar mijn idee de meeste huisartsen wel in staat zijn om een aanzienlijk aantal van veel voorkomende specialistische "routinecontroles' over te nemen. In de reacties lees ik ook zeker niet, dat huisartsen het niet zouden kunnen. Als voorwaarde geldt dan wel dat de huisartsenzorg een ruimere budgettaire jas aangemeten krijgt. Dit zal dan af moeten van het beschikbare specialistenbudget.
Thans mijn ervaring en mening als patiënt.
Primair wil ik stellen een goede band met mijn specialist te ervaren en dit al ruim 12 jaar.
De 'jaarcontroles' vonden plaats door verschillende personen, meestal een vaste specialist, soms een verpleegkundig specialist.
Het aanvullende onderzoek, verricht door een assistent, werden gelukkig steeds als goed beoordeeld. Tijdens het consult bij de (verpleegkundig) specialist worden de resultaten van de vooraf verrichte aanvullende onderzoeken besproken. Bij uitzondering verricht de specialist zelf nog een fysiek onderzoek tijdens het 'bespreekconsult'.
De huisarts in mij als patiënt constateert bij nagenoeg elk bezoek aan de (verpleegkundig) specialist dat op grond van mijn medicijngebruik en de NHG (Nederlands Huisartsen Genootschap) standaard er nog meer onderzoek plaats zou moeten vinden. Dit meld ik soms, waarop het onderzoek prompt aangevraagd wordt.
Als patiënt ben ik tevreden.
Moet dit een reden zijn om het huidige beleid te continueren ongeacht kosten en wachtlijsten?
Het besef van de ellenlange wachtlijsten bij specialisten en het feit dat veel van de verrichte aanvullende onderzoeken nu reeds door huisartsen aangevraagd kunnen worden, doet de vraag in mij als huisarts opkomen, kan het niet efficiënter in de zorg?
Indien huisartsen voldoende geëquipeerd zijn, kunnen veel specialistische routinecontroles naar de eerste lijn.
Goedkoper en vaak ook veel gemakkelijker.
Wie wil dit nu niet