Laatste nieuws
Martine de Vries
1 minuut leestijd

Laten sterven of doen sterven? (2)

Plaats een reactie

Centrale vraag die bij me opkomt bij het lezen van het opinie­stuk van De Jong c.s. over actieve levensbeëindiging bij pasgeborenen (MC 16/2006: 669) is: waar zijn de auteurs nu eigenlijk op tegen? Ik lees dat ze niet afwijzend staan tegenover een beslissing tot niet-behandelen met de dood tot gevolg, ofwel het ‘laten’ sterven van een pasgeborene. Dat is een belangrijke constatering. Want wat De Jong c.s. niet aangeven in hun stuk is op welke grond ze tot zo’n beslissing van niet-behandelen komen. En mijn (retorische) vraag is dan: zijn die gronden zo anders dan wanneer je besluit tot het ‘doen’ sterven van een neonaat? Ik denk het niet.



Ook bij zo’n beslissing moet iets worden gezegd over het actuele en toekomstige lijden van het kind en over het toekomstige leven van het kind. Ze maken mijns inziens dezelfde overwegingen, want uiteindelijk buigen ze zich over dezelfde vraag: is behandeling in het belang van dit kind? Uit verschillende uitspraken blijkt dat het niet starten of beëindigen van kansloos of doelloos medisch handelen tot de normale medische praktijk behoort. Dit betekent echter niet dat we gevrijwaard zijn om voor deze handelingen onze gronden te formuleren. En ik ben erg benieuwd naar de gronden van De Jong c.s. Mijns inziens het enige twistpunt dat overblijft, wanneer artsen (naar mijn overtuiging met gemeenschappelijke argumenten) hebben besloten tot het niet-behandelen van een pasgeborene, is of palliatieve zorg altijd toereikend blijkt om het lijden te verlichten. En over deze vraag moet daarom de discussie gaan. En niet over oneigenlijke vragen of presumpties, zoals dat de mogelijkheid van actieve levensbeëindiging zou leiden tot het niet-instellen van een adequaat palliatief beleid. Of de vraag of er geen misbruik van de mogelijkheid tot levensbeëindiging dreigt te ontstaan. Dit lijkt me een regelrechte diskwalificering van collega-artsen en vind ik daarom stuitend.


Daarnaast is het jammer dat de discussie over het Groningen Protocol dreigt te verworden tot een discussie over spina bifida.



Leiden, mei 2006


Martine de Vries, aios kinder­geneeskunde en medisch ethicus

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.