Lage medicijnkosten, hoge personeelskosten

De kwaliteit van de zorg in Nederland is goed in vergelijking met andere rijke landen en zeker ten opzichte van de VS, waar de zorgkosten tweemaal hoger zijn. Dit blijkt uit een vergelijkend onderzoek van Irene Papanicolas e.a. dat onlangs is gepubliceerd in JAMA.

De onderzoekers vergeleken de kwaliteit van zorg en zorgkosten tussen de VS en tien rijke landen: Engeland, Canada, Duitsland, Australië, Japan, Zweden, Frankrijk, Nederland, Zwitserland en Denemarken. Hiervoor baseerden zij zich onder andere op gegevens van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Voor de vergelijking keken de onderzoekers naar zorguitgaven, volksgezondheid, capaciteit van het zorgsysteem, zorgconsumptie, medicijnen, vermogen, toegankelijkheid en kwaliteit.

Nederland geeft het minste geld uit aan medicijnen. Met 466 dollar (€378) per inwoner staan we onderaan de lijst, die wordt aangevoerd door de VS met 1443 dollar (€1170). Wat opvalt is dat, ondanks het hoge bedrag dat de VS spendeert aan medicijnen, het volume grotendeels bepaald wordt door het percentage generieke medicijnen, 84 procent. De onderzoekers concluderen hieruit dat de hoge kosten veroorzaakt worden door dure merkmedicijnen, zoals adalimumab (Humira).

Tegenover de relatief lage medicijnkosten in ons land staan de personeelskosten. De Nederlandse specialisten en verpleegkundigen staan in de top-3 qua inkomen. Met een bedrag van 65.082 dollar (€52.784) per verpleegkundige en 191.995 dollar (€155.715) per medisch specialist staan we, respectievelijk, op plaats 2 en 3. Er is wel gekeken naar het gemiddelde inkomen, maar niet naar belastingstelsel en kosten voor levensonderhoud. De toegankelijkheid van de Nederlandse zorg is verhoudingsgewijs goed. Zo lukt het twee derde om een spoedafspraak te maken en is er voldoende tijd beschikbaar met de eigen zorgverlener (85%). Anderzijds slaan patiënten in Nederland vaker een afspraak over vanwege de kosten (gebaseerd op gegevens van Commonwealth Fund International Health Policy Survey).

JAMA 2018, doi: 10.1001/jama.2018.1879