Laatste nieuws
Marloes Tack
8 minuten leestijd
opinie

Laat mij doen waarvoor ik ben opgeleid

Open brief aan de vws-bewindslieden

29 reacties

Nu de kersverse bewindslieden van VWS zijn gestart in hun nieuwe ambt, praat huisarts Marloes Tack ze even bij over het effect van het huidige beleid op de alledaagse werkelijkheid in de huisartsenpraktijk. Waarin het aanvragen van basale hulpmiddelen een tijdrovende administratieve strijd is geworden.

Speciaal voor de heren De Jonge, Bruins en Blokhuis: het lezen van dit artikel kost u tien minuten, is een stuk minder droog dan de meeste dossiers waar u zich doorheen zult moeten worstelen en minstens even informatief.

Het is een willekeurige doordeweekse dag. Na mijn ochtendspreekuur rijd ik mijn visites. Er is een visite aangevraagd voor een 76-jarige man die ik ken met een ernstige vorm van parkinson. Hij woont met zijn vrouw in een zelfstandige gelijkvloerse woning. De reden van de visiteaanvraag is dat hij steeds moeilijker kan plassen, ondanks veel aandrang. Bij aankomst tref ik meneer in zijn sta-opstoel. Daar is hij die ochtend, nadat hij met behulp van een transferhulpmiddel door de thuiszorgzuster uit bed is geholpen, naartoe gebracht. Meneer vertelt dat het al langer steeds moeilijker wordt om naar het toilet te gaan vanwege zijn beperkte mobiliteit. Hij heeft hulp van de thuiszorg, maar er is natuurlijk niet altijd een zuster op het moment dat hij moet plassen. Derhalve gebruikt hij incontinentiemateriaal. De laatste dagen gaat het helemaal niet meer: hij heeft voortdurend aandrang, maar kan steeds moeilijker plassen. En als hij plast komen er maar een paar druppels.

Om meneer te kunnen onderzoeken, moet hij op bed liggen. Met ons beider inspanningen lukt het om hem ondersteund vanuit de sta-opstoel, met rollator in de slaapkamer en op bed te krijgen. Hij blijkt een overvolle blaas te hebben en moet een katheter krijgen. Gezien de aard van de problematiek had ik die al van de praktijk meegenomen, zodat ik deze direct kan plaatsen. Met kunst- en vliegwerk, want ook dit wordt bemoeilijkt door de parkinson en de suboptimale omstandigheden in de overvolle slaapkamer. Twee extra handen waren welkom geweest, maar de thuiszorgzuster bellen en daarop wachten is gezien de rest van de visitelijst ook niet wenselijk. Meneer geholpen met aankleden, overeind uit bed, terug achter de rollator naar de woonkamer en in de sta-opstoel. Eind goed, al goed. Verslagleggen in de map van de thuiszorg over het beleid en door naar de volgende visite.

Koeriersdienst

Terug op de praktijk, nog vijftien minuten tot de start van het middagspreekuur, met mijn boterham achter de computer om mijn visites in te voeren. De katheter die ik bij de meneer geplaatst heb, was afkomstig van de praktijk: we hebben er altijd een op voorraad voor dit soort gevallen. Ik moet dus zorgen dat er een nieuwe op de praktijk komt. Voorheen was dat eenvoudig: ik maakte een recept voor de katheter en de benodigde inbrengset, stuurde dat digitaal op naam van de patiënt (zoals alle recepten) naar de apotheek, vermeldde daarbij dat de katheter op de praktijk geleverd moest worden en zo geschiedde. Totdat de zorgverzekeraar een nieuw beleid invoerde: de apotheek mag geen (in)continentiemateriaal, inclusief katheters, meer leveren. Nou ja, dat mag natuurlijk wel, maar dan vergoedt de verzekeraar het niet. Al dit materiaal koopt de verzekeraar nu bij één leverancier in. Wel is dit per verzekeraar een andere leverancier. En al die verschillende leveranciers werken met verschillende methodes om te bestellen en te leveren. De gemiddelde patiënt die dit soort materiaal nodig heeft, is op hoge leeftijd en vaak (gedeeltelijk) afhankelijk van hulp van anderen wat betreft zijn activiteiten in het dagelijks leven. Die is dus heel vaak niet in staat om dit zelf uit te zoeken en te regelen.

Dat blijkt inmiddels ook te gelden voor de gemiddelde huisarts: mijn pogingen om bij de gecontracteerde leverancier van de betreffende zorgverzekering (laten we die hier maar CoulanteZorg noemen) een katheter te bestellen, stranden jammerlijk. Ik word van leverancier A (de gecontracteerde) verwezen naar leverancier B (want die is voor spoedleveringen). Leverancier B geeft echter aan alleen aan de patiënt te kunnen leveren en niet aan de huisarts. Dan moet de huisarts de katheter maar bij de patiënt gaan ophalen. Naast huisarts en vervangend thuiszorgzuster dus ook koeriersdienst. Aan het eind van de dag ben ik met deze visite en de nasleep daarvan anderhalf uur bezig geweest, heb ik nog steeds geen nieuwe katheter en kan ik voor de hele exercitie 23,09 euro declareren bij CoulanteZorg.

Coulant

Ik besluit CoulanteZorg maar eens te contacteren: ik bel de regionale zorginkoper huisartsenzorg. Na drie pogingen verspreid over twee dagen lukt dat. De zorginkoper (we noemen hem hier de heer Raadgever) heeft geen idee hoe ik aan een nieuwe katheter moet komen, want dat valt onder de afdeling Hulpmiddelen. Maar hij gaat het voor me uitzoeken. In de loop van wat uiteindelijk acht weken wordt, komt er (na herhaaldelijk rappelleren) druppelsgewijs informatie binnen: de huisarts mag geen katheter terugbestellen op naam van de patiënt. Hij moet de kosten van de katheter via een specifieke declaratiecode declareren bij de zorgverzekeraar en moet vervolgens zelf op kosten van de praktijk een katheter bestellen. Er zijn dan geen voorwaarden verbonden aan wie die dan levert.

Even dacht ik dat het probleem was opgelost, totdat duidelijk werd dat er in het contract met CoulanteZorg weliswaar staat dat je een katheter tegen kostprijs kunt declareren (kostprijs 44 euro inclusief benodigde inbrengset), maar dat er in het systeem van CoulanteZorg een maximumtarief van 28 euro staat ingeregeld. Dat betekent dus dat ik voor de hele katheterexercitie 23 euro mag declareren, maar 16 euro toeleg op het benodigde materiaal en ik dus voor 7 euro deze zorg mag verlenen. Zeer coulant.

Er volgt geen suggestie hoe dit op te lossen. Als ik aandring, stelt de heer Raadgever voor een persoonlijke afspraak te maken om een en ander te bespreken. Ik wil geen persoonlijke afspraak. Ik wil mijn tijd besteden aan patiëntenzorg en ik wil een antwoord op mijn vraag: hoe kom ik aan een nieuwe katheter? Uiteindelijk maakt de heer Raadgever de briljante beleidskeuze om voor de huisartsengroep waar ik onder val (dat zijn negen huisartsen) dan maar een kostendekkend declaratietarief in hun systeem in te regelen. Maar dus niet voor de overige achtduizend huisartsen.

Ingewikkeld

Heren en dames bestuurders bij overheid en zorgverzekeraars: wat zijn we aan het doen?! Het gaat hier om heel basale, broodnodige zorg. Hoe heeft het kunnen gebeuren dat dat zo ingewikkeld kan worden?

U en ik willen toch kwalitatief goede, niet verspillende en betaalbare zorg dicht bij huis waar dat kan? Dat is wat ik doe. Dat is mijn werk. Daarom fiets ik met een katheterset in mijn fietsmand en mijn dokterstas onder mijn snelbinders door het dorp.

U maakt dat onmogelijk. Ik kan me niet permitteren om twee maanden bezig te zijn om te zorgen dat ik ook voor de volgende patiënt een katheter beschikbaar heb. Op deze manier stuurt u erop aan dat ik patiënten per ambulance naar een ziekenhuis laat vervoeren om daar een katheter te laten plaatsen. Weet u wat dat kost? En het is niet beter, soms zelfs slechter, zeker bij zeer kwetsbare patiënten.

Administratieve strijd

En denk nou niet dat dit de uitzondering is. Dit is de regel. Om bij het onderwerp te blijven: ook om een patiënt van absorberend incontinentiemateriaal te voorzien, moet ik een administratieve strijd voeren. Waar ik vroeger gewoon een recept naar de lokale apotheek stuurde, moet ik tegenwoordig nagaan met welke leverancier de zorgverzekeraar van de betreffende patiënt een contract heeft (wijzigt ten minste jaarlijks). Dan stuur ik daar een recept heen. Als reactie daarop word ik overladen met formulieren (uiteraard per leverancier verschillend) waarop ik zeer uitgebreide medische informatie moet vermelden (hoe bedoelt u, beroepsgeheim?) om te onderbouwen waarom deze patiënt niet bij een andere oplossing van zijn incontinentieprobleem gebaat is. En dat dan meestal drie keer, omdat men met het antwoord geen genoegen neemt.

Voor dit wansysteem kunnen we de zorgverzekeraar echter niet volledig verantwoordelijk houden. De Jonge, Bruins en Blokhuis, even opletten: dit beleid is gebaseerd op de module ‘hulpmiddelenzorg bij continentie’ uit het ‘Generiek Kwaliteitskader Hulpmiddelenzorg’ dat valt onder het ‘Register van Zorginstituut Nederland’.1 En dat valt dan weer onder het ministerie van VWS. Dat wist u vast niet. Nog even inwerken dus.

Wantrouwen

Dit disfunctionerende systeem draait op wantrouwen. Wantrouwen naar de patiënt en naar de zorgverlener. Leveranciers en zorgverzekeraars willen volledig controleren of er geen inlegger te veel wordt gebruikt en wordt betaald. Maar hoe waarschijnlijk is het dat een patiënt zonder dat daar noodzaak toe is, incontinentiemateriaal gebruikt? Heeft u dat zelf weleens geprobeerd? Ik stel voor dat u voordat u het beleid voor komend jaar vastlegt, een dagje niet naar het toilet gaat, maar incontinentiemateriaal draagt.

En hoe waarschijnlijk is het dat een zorgverlener op oneigenlijke gronden een recept voor incontinentiemateriaal voorschrijft? Nederlandse huisartsen werken volgens wetenschappelijk onderbouwde richtlijnen. We lopen daarin wereldwijd voorop. Die richtlijnen zijn leidend bij het inzetten van diagnostisch onderzoek en behandeling. En raad eens: er is ook een richtlijn over urine-incontinentie.2 Er is dus helemaal geen noodzaak om de indicatiestelling voor het gebruik van incontinentiemateriaal door zorgverzekeraar of overheid te laten vastleggen in stroomschema’s. Dit heeft de beroepsgroep allang geregeld.

Wondzorg

Volgend jaar gaat deze ramp zich voortzetten in de richting van de wondzorg. Ook daarbij gaan verzekeraars contracten sluiten met één centrale leverancier waar de patiënt zijn verbandmiddelen bij moet afnemen. Dat gaat de zorg voor chronische, complexe wonden in de huisartsenpraktijk onmogelijk maken. Bij dit soort wonden is het soms nodig om vaak van soort verbandmateriaal te wisselen. Door een recept naar de lokale apotheek was het mogelijk om in dit soort situaties snel te schakelen. Als dat door de komst van een omslachtig leveringssysteem niet meer mogelijk is, kan complexe wondzorg niet langer op een verantwoorde manier door de huisarts uitgevoerd worden en zal de patiënt hiervoor naar het ziekenhuis moeten. Ook hier een gapend gat tussen de theorie (zorg betaalbaar en dicht bij huis) en de praktijk. Daar is geen verband tegen opgewassen.

Non-informatie

Heren en dames bestuurders. Ja, we moeten de kosten in de zorg zien te beheersen. Nee, dat gaat niet vanzelf. U zult daar beleid voor moeten maken.

Het huidige beleid is gebaseerd op wantrouwen. Tegenover zorgverleners en patiënten. Wantrouwen leidt tot controle, controle tot administratie. Veel administratie. En die controle is schijn. U kunt de gegevens die u laat administreren namelijk niet interpreteren. Dat kan alleen het veld: zorgverleners en patiënten. Dus het is non-informatie. Als u dan toch per se wilt controleren en administreren: doe het dan zelf. Huur zelf mensen in om bij patiënten langs te gaan en stroomschema’s en formulieren in te vullen. Laat mij doen waar ik voor ben opgeleid en waar ik goed in ben: kwalitatief goede en betaalbare zorg dicht bij huis leveren.

Alleen voor de nieuwe heren van VWS wil ik wel kijken of ik ergens tussen mijn patiëntenzorg door tijd kan maken. U heeft namelijk mensen nodig die u informeren en adviseren over hoe het door u gemaakte beleid in de praktijk uitwerkt. Desgewenst beschikbaar tegen huisartsentarief. Dus dat is een koopje.

auteur

Marloes Tack, huisarts, Rockanje

Geen belangenverstrengeling gemeld door de auteur.

contact

m.tack@ezorg.nl

cc: redactie@medischcontact.nl

voetnoten

1. https://www.zorginzicht.nl/bibliotheek/hulpmiddelen-continentie/Paginas/Home.aspx

2. https://www.nhg.org/standaarden/samenvatting/incontinentie-voor-urine-bij-vrouwen

Dit artikel in tijdschriftopmaak (pdf) lees meer

opinie huisartsen huisartsenpraktijk VWS administratie
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Jilles Miedema

    Huisarts, Spijkenisse

    Het is niet help de dokter verzuipt maar help de dokter Bureaucratiseerd. Ik heb met veel herkenning dit stuk gelezen. Voor wondzorg en elke andere zorgmiddelen waar niet simpel een recept voor geschreven kan worden geldt dit. Nu snap ik waarom ik ge...en catheters declareer. Ik vraag me ook af wat het effect van HetRoerMoetOm is als ik dit lees , ik krijg vanuit die hoek het idee dat ze wat bereikt hebben maar dit bewijst het tegendeel en word gestaaft door de dagelijkse realiteit , lekker goedkoop voor de zorgverzekeraaras het zo ingewikkeld en tijdrovend maken dat je beter niet kan declareren

  • Maaike van Stralen

    Physician Assistant Huisartsengeneeskunde, Heerhugowaard

    Briljant geschreven stuk! Voor 100% herkenbaar. Gekmakend en tot op het bot frustrerend hoe het vaak dagelijks gaat.
    Dank dat je de tijd heb genomen om dit te schrijven.

  • Rutgerjan van Orden

    Huisarts, Ouddorp

    Hoe herkenbaar! Hoe moeilijk kun je het maken voor de hulpverleners "met de poten in de klei". Bovendien wordt alles bij voorkeur in groot verpakking geleverd dus minimaal 30 catheterzakjes voor iemand die misschien maximaal een week een katheter nod...ig heeft.
    Nog maar niet gesproken over het feit dat door dit soort maatregelen ook de plaatselijke apotheker in de problemen wordt gebracht.
    Overheid, grijp in. Neem de regie en schaf het nodeloos controleren van hardwerkende hulpverleners af.

  • Jan Wuister

    huisarts, Schilderswijk, Den Haag

    Ik ben toch zooo benieuwd naar de reactie van (een van) de drie bewindslieden!

  • Maurice van Gelderen

    AH huisarts, Gorssel

    Dag collega, beste Marloes,

    Wat enorm goed dat je (ook nog!) de tijd hebt genomen om je beslommeringen aan het papier toe te vertrouwen ! Een artikel recht uit het hart van de (apotheekhoudende) huisarts. Dat is precies wat er gebeurt op farmaceu...tisch niveau, wat je schrijft klopt exact, uiterst frustrerend.

    Met elke verzekeringsmaatschappij sluiten wij (AH Huisartsen) aparte contracten af, de één vindt alle Kunst- en Hulpmiddelen prima thuis horen bij de apotheek , de (meeste) anderen sluiten tegenwoordig zelf contracten af met derden en wij kunnen vervolgens het voorwerk doen ! Daarna niet te zuinig met de afleveringen (Drinkvoeding per pallet zo ongeveer !)
    En weer autootjes rijden natuurlijk. Echt te idioot voor woorden...

    Het Roer Moet Om zal je artikel neem ik aan Met Stip op nummer 1 geplaatst hebben deze week ...

    Dank nogmaals voor dit belangrijke schrijven !

  • Bram ter Keurst

    Huisarts/praktijkhouder, eindhoven

    Prachtig en helaas uiterst herkenbaar praktijk voorbeeld. Goede analyse van hoe van de betrokkenheid van de huisarts door verzekeraars gebruik wordt gemaakt. Lees misbruik. En geloven we nog dat redelijkheid zal zegevieren zonder de nare en dure wege...n te volgen die hier als optie genoemd zijn?

  • Inge Vervoorn

    Apotheekhoudend huisarts, Tijnje

    Marloes Tack, helaas volledig herkenbaar! Petje af voor het schrijven van dit artikel, het dekt volledig de lading! Hoeveel onmogelijker kan het verlenen van ‘gewoon’ goede zorg nog worden gemaakt? Van mij zou jouw open brief met vele handtekeningen,... inclusief die van mij, naar VWS mogen!

  • Hedwig Vos

    Huisarts, Den Haag

    Heel herkenbaar dit. En het is/wordt nog erger als je je verdiept in wetgeving die recent is geïmplementeerd of er aan komt. Zo zou je voor de lol eens moeten kijken naar de gevolgen van de WKKGZ (wet kwaliteit, klachten, en geschillen zorg), bijvoor...beeld het melden van een calamiteit. Dat moet nu ook als individuele zorgverlener. Zeker bij een samenwerkingsverband van meer dan drie huisartsen is al de uitgebreide procedure van kracht. En die procedure is zeer tijdrovend.
    En nog een nieuwe wet: de AVG (algemene verordening gegevensbescherming) schrijft voor dat er een functionaris gegevensbescherming moet komen. Nog even los van alle andere verplichtingen die deze wet met zich meebrengt.
    Dus de volgende keer dat men bij VWS durft te beweren dat we dit in de zorg allemaal zelf doen: wetgeving vanuit de overheid gaat onze werkdruk, en kosten aan extra personeel en procedures, nog veel meer verhogen dan we denken. Ik zou bijna terugverlangen naar de verbandbriefjes als ik die mag inruilen tegen de gevolgen van deze twee nieuwe wetten...

  • E. Ruitenberg

    Oud huisarts, Den Haag

    Hoe machteloos zijn jullie, huisartsen en andere zorgverleners, geworden?
    De gezondheidszorg is zo goed dankzij jullie!
    Gebruik die macht dan toch ook door aan deze frustatie een eind te maken.
    Hoe? Door het bij elk overleg een agenda punt te make...n. Door het probleem bij de veroorzakers, zorgverzekeraars en ministerie, te leggen. Door rekeningen neer te leggen voor administratiekosten, net als bij verkeersboetes. Door de LHV van het stoppen van deze onzin nog meer een speerpunt te maken.

    Overigens een voortreffelijk artikel.

  • Nico Terpstra

    huisarts, Hoorn

    Briljante verwoording van mijn/onze machteloze woede.

    Daarnaast wil ik @SharontenCate even wakker schudden: verzekeraar VGZ moet bijna wel koploper zijn in wantrouwen en akelig neerbuigend gedrag waaruit de geldzucht opstijgt. Ik kan werkelijk ge...en reden verzinnen waarom déze verzekeraar jou op wat voor manier dan ook ter wille zou zijn, tenzij het ze geld oplevert.

  • Sharon ten Cate

    huisarts, Gouda

    Half september ben door zelfdiagnose tot de conclusie gekomen dat ik burn-out light was. Dat klonk minder eng en ernstig dan gewoon burn-out. Ik voelde dat mijn huisartsenhart niet meer klopte zoals ik gewend was. Gejaagd was ik terwijl ik van patien...ten hoorde dat ik juist zoveel rust uitstraal. Zat van alle papieren rompslomp. Verwijsbrieven schrijven voor de ene jeugd GGZ-instelling naar de andere. Hoe omslachtig kan het zijn? En ik als brave huisarts doe gewoon wat er van me gevraagd wordt. In de tijd van het schrijven van zo'n verwijsbrief kan ik 2 patienten zien. En dat doe ik veel liever dan alle niet patientgebonden zaken. Jarenlang heb ik mezelf voorgehouden dat alle andere dingen er gewoon bij horen. Toen ik huilend op mijn werk aankwam realiseerde ik me nog niet dat ik jarenlang uit verbinding met mezelf ben geweest en alleen gericht op anderen. Dankzij mijn coach dokter Wout en het reanimatie team van Yokoso klopt mijn doktershart weer als een dolle! Yokoso organiseert de nascholing 'Care from the heart ' en wil zorgverleners leren om beter voor zichzelf te zorgen. Aanvankelijk dacht ik dat helemaal wilde stoppen met dit mooie vak. Maar door alle liefdevolle aandacht en hulp wil ik inmiddels een eigen kleine praktijk starten met persoongerichte zorg. Zorg op maat en gericht op preventie. Ik heb zin in een mooie toekomst als eigen ondernemer en hoop dat VGZ me kan steunen bij mijn zorgvernieuwende ideeen. We moeten of van sjabloongeneeskunde. Ons inzetten om mensen in hun eigen kracht te zetten. Ik zou dolgraag in een centrum werken voor integrale geneeskunde. Mensen meer dan alleen geijkte zorg bieden en mensen laten kiezen welke zorg het best bij hun past. Ieder mens is anders en wil als een uniek individu behandeld worden. Ook dokters! Weg met de protocollen en kijken wat een ieder nodig heeft om te kunnen floreren!

  • Coen Albers

    huisarts en -opleider, Middelburg

    Bedankt Marloes, voor deze duidelijke open brief.
    Helaas symptomatisch voor nog veel meer tijdrovende zinloze bureaucratische rompslomp waarmee wij in toenemende mate geconfronteerd worden.
    Als huisartsen willen wij ondanks dit alles zo goed moge...lijk hulp blijven leveren, wij kunnen het ons niet permitteren nee te zeggen als zorg noodzakelijk is.
    Zijn het niet onze beroepsorganisaties die uit alle macht in het geweer moeten komen?

    Het roer om, dat is nog niet genoeg. Er moet een boegschroef bij om de koers te veranderen.

  • W.J. Duits

    bedrijfsarts, Houten

    Wat helder en duidelijk verwoord collega. Als bedrijfsarts hoor ik de verhalen van verzorgenden, wijkverpleegkundigen, verpleegkundigen, psychologen en noem maar op, die hebben allemaal dezelfde strekking. Omdat er wantrouwen is moeten professionals ...gaan bewijzen dat ze hun werk goed doen. Vervolgens krijgen ze nauwelijks middelen om het goed te doen, wat een onevenredig hoge werkdruk geeft en stress, niet vanwege het feitelijke werk, maar vanwege de onnodige toestanden die er omheen worden gecreëerd.
    Hoeveel kost dit georganiseerde wantrouwen niet? Neem alleen al de inkopers van zorg, eigenlijk een volkomen overbodige handeling. Al die mensen die de klachten moeten afhandelen, al dat geld wat nu besteed wordt aan reclames.
    Misschien moeten we wel even het Ministerie doorlichten of er niet toevallig gemanipuleerde onderzoeken liggen, die het huidige probleem allang zichtbaar hebben gemaakt.

  • geert slock

    huisarts, sluis

    Zeer terechte verzuchtingen, is hier hetzelfde verhaal. Bijkomende moeilijkheid is dat de zorgverzerzekeraars regelmatig veranderen van preferentiele leveranciers en dat de procedures dus ook jaarlijks veranderen. Ik zie regelmatig patienten zelf ...hun inco materiaal en verbandmateriaal betalen omdat ze de formulierenwinkel beu zijn, dus meer winst voor de zorgverzekeraar. Zolang VWS en ZN gratis administratieve lasten aan zorgverlener en patient kunnen opleggen zal er niks veranderen, als ze onze tijd marktconform moeten vergoeden zal het wel eenvoudiger moeten.

  • Anton Maes

    huisarts, Dieren

    De kern van het probleem is het feit dat verzekeraars de administratie en afwikkeling van hun eigen zorgplicht steeds uitbesteden aan de zorgverleners. Ondertussen scoren ze zelf met de mededeling dat van elke euro zorggeld er 0,97 cent naar de zorg ...gaat. Wij moeten ook zelf passende tegenmaatregelen nemen.

  • Rogier Bielderman

    HAIO, Arnhem

    Prachtig stuk.

    Er zit links van dit artikel een knop voor 'delen op facebook/linked-in'. Mag ik deze knoppen, zoals Roel ook reeds verzoekt, gebruiken om een groter publiek te bereiken?

  • Roel

    Geneeskundestudent, Rotterdam

    Pijnlijk om te lezen. Indien de auteur toestemming geeft, is/zijn er wellicht een e-mailadres(sen) van de desbetreffende bewindslieden waar we deze brief naar toe kunnen mailen? Deze brief, incl. reacties, verdient het gelezen te worden door degenen ...die voor de beschreven gang van zaken tekenen, niet?

  • Wim de Grauw

    Huisarts, Berghem

    Perfect verwoord en opgehangen aan zeer duidelijke voorbeelden. Na ruim 30 jaar huisarts snap ik er ook niets meer van en vraag mijn POH of ze dit soort zaken wil regelen, maar ik begrijp nu dat ik dan zelfs geen 7 euro overhoud...

  • Gemma Olislagers-Lemmens

    Huisarts, Helvoirt

    Beste collega Tack, hartelijk dank voor deze duidelijke uiteenzetting van de waanzin in de dagelijkse gang van zaken binnen de huisartspraktijk.

    WAAR ZIJN WE MEE BEZIG DEN HAAG EN VERZEKERAARS?! (want laat die 'zorg' inderdaad maar weg...)

    Zond...e van de tijd, zonde van de frustratie, zonde van de demotivatie. En verzekeraars: we zouden als beroepsgroep ook een keer kunnen overwegen om alle patiënten waarvoor wij dit als huisarts gewoon netjes, efficiënt en goedkoop proberen te regelen, een maand lang in te sturen naar het ziekenhuis voor dit soort basale 'zorg'.
    Maar nee, dat doen wij fatsoenlijke huisartsen natuurlijk niet, nóg niet.

  • Idris Brouwer

    Huisarts, Zaandam

    Prachtig verwoord! Helaas allemaal herkenbaar. Bij ons stond deze week weer in het teken van bedden regelen voor ouderen die het echt thuis niet meer redden. Op de een of andere manier is deze ondankbare taak/verplichting/ verantwoordelijkheid volled...ig bij ons komen te liggen. Ondankbaar, want er zijn natuurlijk helemaal geen plekken beschikbaar...huisarts? Meer medewerker bij de klantenservice van een zorgkantoor

  • Wim Jacobs

    huisarts, Ottersum

    Collega Marloes. Herkenbaar. En ook de flauwekul machtigingen voor dieetvoeding , die meerdere malen terugkomen. Diep zuchten en niet te lang bij stilstaan.
    Ik weet tevoren dat de aanvraag weer terug komt , " onvolledig " "onterecht " " de handtek...ening niet op de goede plaats " " andere leverancier " etc. En liefst jaarlijks herhalen .
    Gelukkig zijn mijn assistentes geduldiger dan ik.

  • Joost van Zanten

    Huisarts, Wageningen

    Fantastisch verwoord. Wij ruimen per dag een uur(!!!) "administratiekantoor-ellende" in voor dit soort nutteloze acties en administratie.
    Geen patient gezien dat uur.

  • Clara Verbeek

    Huisarts, Hoogeveen

    Perfect verwoord! Ik laat het dan wel aan mijn assistentes over, maar die kunnen daar middagen mee zoet zijn.

  • Roelof Moes

    huisarts, Nijeveen

    Het verbijsterende relaas van Marloes Tack is helaas uit het huisartsenleven gegrepen.
    Als apotheekhoudend huisarts beschikken we altijd over katheters en incontinentiemateriaal. Voor een aantal zorgverzekeraars mogen we deze echter deze echter ni...et leveren, ook niet als midden in de nacht de nood echt aan de man is.
    Steeds vaker vraag ik me af wat het woord 'zorg' nog betekent in 'zorgverzekering'.

  • Arjen de Jager

    apotheekhoudend huisarts, Medemblik

    Heel goed, collega Marloes, dat je deze bureaucratische ellende zo goed verwoord hebt. Een belangrijke bron van ellende is natuurlijk de machtspositie van de zorgverzekeraars, die heerlijk met ons kunnen sollen. Belangrijker is, denk ik, nog dat wijz...elf te weinig een vuist (kunnen?) maken om op te komen voor ons vak, dat onder meer door dit soort bureaucratische rompslomp ten onder dreigt te gaan. Mede hierdoor dreigen grote tekorten aan huisartsen In Zeeland, Friesland, achterstandswijken, en de overige perifere gebieden van ons land. VWS, ACM, NZA, ZN, en Inspectie, die ons lot bestieren, lijken niet erg doordrongen van de ernst van de zaak. LHV, VPH en HRMO doen hun uiterste best, maar kunnen slechts machteloos toezien. De huisartsgeneeskunde is al lang niet meer in handen van de huisartsen zelf. En dat beginnen we flink aan den lijve te voelen...

  • E.B. van Veen

    huisarts, Kampen

    Beste Marloes, exact hetzelfde is in onze praktijk een paar maanden geleden gebeurd. Gekmakende burocratie! Dank dat je hierop weer eens de aandacht vestigt. Hopelijk dringt het nu eens door bij het ministerie dat mensen hierdoor gedemotiveerd raken....

  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Allemachtig... Het is nog veel erger dan ik dacht! Steeds vaker denk ik:"Ik hoef helemaal niet naar een ander land om een dolgedraaide gezondheidszorg te aanschouwen. Het gebeurt gewoon recht onder mijn neus!".

  • Hendrik Jan Vunderink, huisarts

    Voorzitter Selectiecommissie, Maastricht

    Een briljant stuk!
    Helaas niet te gebruiken bij onze wervingsactiviteiten voor de opleiding tot huisarts.
    Daar hebben we net een tandje bijgezet, omdat het aantal aanmeldingen landelijk daalt. Den Haag had ons extra plaatsen gegeven (huisartsen zij...n goed èn goedkoop), maar die plaatsen krijgen we niet gevuld.
    We vragen ons naarstig af, waarom steeds minder basisartsen kiezen voor de nog steeds allermooiste specialisatie binnen de geneeskunde.
    Eén antwoord lijkt gegeven....

  • emile keuter

    neuroloog, meppel

    we kijken er niet eens meer van op. zo van: ja dat weten we nu wel... maar het is zoooo erg!

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.