KNMG: Complementair werkende artsen willen samenwerking
Plaats een reactieMogen artsen doorverwijzen naar niet-reguliere behandelaars als de patiënt daarom vraagt? Mogen artsen zelf niet-reguliere behandelwijzen uitvoeren? Moet al het handelen van artsen evidence-based zijn?
Over deze en andere vragen hield de KNMG 29 november een geanimeerde discussiebijeenkomst met zowel voor- als tegenstanders van niet-reguliere behandelwijzen. Aanleiding was het oude standpunt van de KNMG - daterend uit 1994 - dat het afgelopen jaar onder vuur kwam te liggen. Kern van dit standpunt is dat alleen artsen niet-reguliere behandelwijzen mogen toepassen, en dan nog alleen onder zeer strikte voorwaarden.
Een belangrijke constatering was dat regulier werkende artsen nog wel het een en ander kunnen leren van complementair werkende artsen, vooral op het gebied van tijd nemen voor de patiënt en aandacht besteden aan de patiënt als geheel. Ines von Rosenstiel, hoofd kindergeneeskunde van het Slotervaartziekenhuis, pleitte voor integrative medicine.
In deze visie op geneeskunde is de patiënt een actieve participant en de arts een gezondheidscoach. Els Borst leek er wel iets voor te voelen: zij pleitte voor een terugkeer van de geneeskunst, waarbij de dokter zelf een deel van het medicijn is. NTvG-hoofdredacteur Jan van Gijn sloot zich bij haar aan: ook orgaanspecialisten moeten volgens hem compassie en empathie in huis hebben.
De uitkomsten van het KNMG-ledenpanel, dat op dezelfde dag werd gepresenteerd, wezen in dezelfde richting: 66 procent van de ondervraagden denkt dat patiënten naar niet-reguliere behandelaars gaan omdat de reguliere geneeskunde te weinig oog heeft voor de patiënt als persoon of omdat patiënten zijn teleurgesteld in de reguliere zorg (zie ook het
in dit nummer).
Eigen boezem
Ook de niet-regulier werkende artsen staken de eigen hand in eigen boezem. Zij constateerden dat er binnen hun beroepsgroep soms te weinig aandacht is geweest voor wetenschappelijk onderzoek. Zij hebben zich in het verleden te vaak beroepen op het feit dat zij met een ander paradigma of met N=1 werken en dat wetenschappelijk onderzoek dus niet mogelijk is.
Die attitude is inmiddels verlaten. Tegenwoordig is iedereen ervan overtuigd dat ook niet-reguliere behandelwijzen evidence-based moeten zijn. Volgens onderzoeker Jan Keppel Hesselink is er al veel evidence voor bepaalde niet-reguliere behandelingen, maar is het desondanks moeilijk om ze opgenomen te krijgen in het reguliere curriculum.
Wat de zaak compliceert, is dat onder de vlag van niet-reguliere behandelwijzen veel verschillende zaken schuilgaan. Ontspannende yoga voor kinderen die een belastende reguliere behandeling moeten ondergaan is niet-regulier. Maar de Italiaanse arts die met bicarbonaat kankerpatiënten wil genezen, is dat ook niet. Hoe kun je daartussen een onderscheid maken?
Onbegrepen klachten
Vanuit de aanwezigen - vooral complementair en alternatief werkende artsen - kwam de oproep aan de reguliere artsen meer met hen samen te werken. Waar reguliere artsen soms met lege handen staan (de beruchte onbegrepen klachten), daar kunnen niet-regulier werkende artsen deze patiënten vaak nog wel helpen. Volgens ethicus Dick Willems moeten artsen echter niet tegelijkertijd regulier en alternatief zijn. Als arts kun je volgens hem niet binnen twee verschillende paradigmas werken.
Of de regulier werkende artsen de uitgestoken hand zullen accepteren of dat zij deze zullen opvatten als de astrologen die willen samenwerken met de astronomen, moet nog blijken: zij waren op de bijeenkomst grotendeels afwezig.
De KNMG beraadt zich inmiddels op haar standpunt. Het zal niet eenvoudig zijn de hele achterban tevreden te houden: veel artsen vinden nu eenmaal dat artsen helemaal geen niet-reguliere behandelingen zouden moeten toepassen en dat de KNMG zeker niet zou moeten proberen een brug tussen de twee groepen te slaan.
Gert van Dijk, beleidsmedewerker ethiek KNMG
Meer informatie op onze website:
.
- Er zijn nog geen reacties
