KNMG-advies over sportgeneeskunde: geen medisch specialisme

Het Federatiebestuur van de KNMG is het eens met het Centraal College Medische Specialismen over de positionering van sportgeneeskunde. In het CCMS-besluit inzake sportgeneeskunde wordt het verzoek van de Vereniging voor Sportgeneeskunde (VSG) om sportgeneeskunde aan te wijzen als (klinisch) medisch specialisme, afgewezen. Dit heeft de KNMG inmiddels aan de minister van VWS laten weten.

Sinds 1986 wordt de sportgeneeskunde door het College voor Sociale Geneeskunde (CSG) erkend als zelfstandig sociaal-geneeskundig specialisme. Het belangrijkste argument om de sportgeneeskunde onder te brengen bij het CSG was gelegen in de opvatting dat sportgeneeskunde sterk preventief gericht is. De laatste jaren heeft er volgens de VSG een accentverschuiving plaatsgevonden in de werkzaamheden van de sportarts van preventief naar curatief. Om die reden heeft de VSG het verzoek ingediend bij het Centraal College Medische Specialismen (CCMS) om erkend te worden als (klinisch) medisch specialisme. Naar aanleiding van dit verzoek heeft het CCMS een werkgroep erkenning sportgeneeskunde ingesteld.

Op basis van adviezen van deze werkgroep heeft het CCMS besloten de sportgeneeskunde niet aan te wijzen als (klinisch) medisch specialisme. Het CCMS heeft het besluit vervolgens aan het FB voorgelegd, dat hierover in december 2000 positief geadviseerd heeft. Vervolgens heeft het CCMS het besluit ter goedkeuring aangeboden aan de minister van VWS en het FB gevraagd hierover de minister te adviseren.

Dit voorjaar heeft de VSG bij het FB bezwaar heeft aangetekend tegen dit besluit. De bezwaren van de VSG zijn betrokken bij het opstellen van het hernieuwd advies aan de minister. Gezien het feit dat de bezwaren en argumenten van de VSG niet tot nieuwe inzichten hebben geleid, blijft het FB bij zijn eerder ingenomen standpunt.

Het FB is zich ervan bewust dat het erkenningsvraagstuk al geruime tijd speelt en veel reacties heeft losgemaakt. In deze reacties komt ook naar voren dat de sportartsen in opleiding deze grotendeels zelf moeten bekostigen. Hiermee neemt de sportarts in opleiding een uitzonderingspositie in ten opzichte van andere artsen in opleiding. Hoewel de positie van de sportarts in opleiding los moet worden gezien van de aanvraag tot (klinisch) medisch specialist, heeft het FB in zijn advies aan de minister van de gelegenheid gebruik gemaakt om aandacht voor deze financieringskwestie te vragen.

De KNMG zal nader overleggen met de VSG over de ontwikkelingen in de sportgeneeskunde. n