Kerstverhaal

Kom eens bij opa zitten, want ik ga een kerstverhaal vertellen.

Heel lang geleden, jouw mama was net zo oud als jij nu bent, toen de huisdokter nog een fulltime werkende solist was en de doktersvrouw de meewerkende partner, toen de groene kaart net was uitgevonden en woorden als computer, HIS, HAP en efficiencykorting nog niet bestonden, heel vroeger dus, kreeg je als dokter van sommige patiënten met kerst een aardigheidje. En omdat opa niet zo vaak kon drinken, want je kon altijd een spoedje krijgen, kwamen opa’s broers en zusters eind december regelmatig in onze kelder snuffelen.

Nu was een van mijn patiënten de eigenaar van een drankenzaak die, net als sommige anderen, elk jaar met kerst hetzelfde pakket liet bezorgen: twee flessen Graves Superieur en een fles rum.

En met de vakanties en de feestdagen kwam die drank in de loop van een jaar wel op. Na zo’n jaar of tien bedacht die meneer dat hij nooit had gevraagd of die drank wel overeenkwam met de smaak van de dokter, en dus besloot hij maar eens te bellen of alles naar wens was.

De telefoon werd aangenomen door Astrid, jouw mama; die was toen zo’n jaar of twaalf. En weet je wat die zei? ‘Mijn papa? Die drinkt noooooit!!’

Gelukkig heb ik later aan die meneer kunnen uitleggen dat zijn presentje echt wel in de smaak viel, en dus heeft hij nog vele jaren een kerstcadeautje gestuurd.

En nu opa niet meer werkt, kan ik wat vaker van een goed glas genieten dan vroeger, ook al moet ik het tegenwoordig zelf kopen. Proost!