Kennis over autisme kan beter

Tijdige en zorgvuldige opsporing, diagnostiek en begeleiding van autismespectrumstoornissen (ASS) kunnen de nadelige gevolgen van deze ongeneeslijke stoornissen beperken. Dat is een van de conclusies die een commissie van de Gezondheidsraad trekt in het advies ‘Autismespectrumstoornissen: een leven lang anders’, dat vorige week verscheen. De weg van het eerste vermoeden dat er iets niet klopt met een kind of een jongvolwassene naar de uiteindelijke diagnose, behandeling en begeleiding is te lang en te ingewikkeld, aldus de commissie.

Huisartsen, consultatiebureau- en jeugdartsen, maar ook bedrijfs- en verzekeringsartsen en professionals in de jeugdzorg weten te weinig over ASS en kennen de instrumenten om een eventueel vermoeden te toetsen, niet. Ook in de tweede lijn worden gedragsproblemen ‘met enige regelmaat verkeerd geduid’, stelt de commissie vast. Dit gebrek aan kennis heerst vooral in de volwassenenpsychiatrie, al komt daar langzaam maar zeker wel verandering in.

De commissie bepleit een uniforme werkwijze voor vroege opsporing van ASS bij kinderen van 0 tot 4 jaar en bij kinderen in de schoolleeftijd. Ook moet er diagnostiek komen waarbij niet alleen wordt gekeken of iemand de stoornis heeft, maar ook naar wat zijn mogelijkheden en beperkingen zijn.

Voorts bepleit de commissie de ontwikkeling van ‘signaleringsinstrumenten’ voor autisme bij volwassenen. Continuïteit en samenhang van de hulpverlening zijn te verbeteren door een bijzondere plaats in te ruimen voor een vaste ‘levensloopbegeleider’. Deze professional moet gedurende lange tijd een vertrouwensband met de patiënt, zijn ouders en de overige gezinsleden onderhouden. HM