Kennis medicijnen beter door ander onderwijs

Vierdejaars studenten geneeskunde die contextgebonden onderwijs in de farmacotherapie krijgen, bereiken het niveau op dit gebied van zesdejaars die deze vorm van onderwijs niet hebben gevolgd. Dat blijkt uit een vandaag aan de VU verdedigd proefschrift.

De faculteit Geneeskunde van het VU medisch centrum heeft tussen 1998 en 2001 geleidelijk een contextgebonden onderwijsprogramma farmacotherapie voor de doctoraalfase ingevoerd. Aan orde komen: leren in de setting van de toekomstige beroepsuitoefening (bijvoorbeeld tijdens een spreekuur); directe terugkoppeling krijgen op de consultvoering; ervaring opbouwen door herhaling en eigen verantwoordelijkheid nemen voor verdieping en het bijspijkeren van ontbrekende kennis. Studenten verwerven niet alleen grondige kennis over geneesmiddelen maar leren ook deze kennis in de praktijk toe te passen.

Het succes van de methode is groot, zo blijk uit het proefschrift waarop Joke Vollebregt vandaag aan de VU promoveert. Na invoering van de nieuwe onderwijsmethode verbeteren onder tweede- tot vierdejaars studenten de kennis van farmaca, de onderbouwing van geneesmiddelkeuze en ook de communicatie met de patiënt: het niveau van de vierdejaars bleek na een test zelfs vergelijkbaar met dat van zesdejaars studenten aan het eind van hun co-schappen, die de nieuwe vorm van onderwijs niet hadden gevolgd. 

Volgens Vollebregt werd dit resultaat bereikt ‘met een minimum aan studie-belasting en een maximum aan waardering door de studenten voor de context-gebonden onderwijsmethode’.

Aanleiding voor de verandering waren de bevindingen van de eerste Onderwijsvisitatie, die duidelijk maakte dat het farmacotherapieonderwijs op de faculteiten Geneeskunde moet verbeteren. << HM