Je rug kom ik thuis wel doen

Mijn enkel was dik en pijnlijk gebleven na een verstuiking bij softbal - dameshonkbal zult u dat wel noemen. Ik werd door de huisarts voor behandeling naar een fysiotherapeut gestuurd. Er werd een apparaatje op gezet met hoogfrequente trillingen, maar dat hielp niet veel, vond ik. De therapeut ging masseren om het bindweefsel los te maken en de doorbloeding te stimuleren. Dat gaf in het begin veel extra pijn, maar naderhand wel een prettig gevoel. Hij ging ook mijn kuiten uitgebreid masseren. Eigenlijk had ik daar helemaal geen last van. Hij zei dat het ging om een ‘bewegingsketen’, die soepel moest verlopen en vroeg of ik ook niet elders klachten had. Ik sport veel en heb zo nu en dan wel eens wat spierpijn. Een tijdje geleden was het bij een training in mijn rug geschoten.

‘Nou, dan lijkt het mij zinnig dat ik die ook eens goed losmaak’, zei de therapeut.

‘Ach’, zei ik, ‘dat is eigenlijk al weer over’.

‘s Avonds belde hij me thuis op met de vraag of hij toch niet mijn rug zou komen doen. Ik zei dat het niet nodig was, maar hij gaf niet op. ‘Gewoon thuis hoor’, zei hij: ‘zonder verwijzing en voor niks, als een vriendendienst’.