Ingrijpen geen invloed op mortaliteit prematuren

Hoewel de laatste jaren steeds meer uit de kast wordt gehaald om prematuren in leven te houden, is het aantal kinderen dat daarmee wordt gered gelijk gebleven. Dat is de conclusie van Pamela Donohue c.s. die deze week is gepubliceerd in Archives of Pediatric and Adolescent Medicine.

Donahue c.s. hebben een cohortstudie gedaan naar de levensvatbaarheid van extreem prematuren, waarbij ze twee tijdvakken met een tussenpoos van tien jaar hebben onderzocht in een academisch ziekenhuis. Extreem premature kinderen (amenorroeduur 22 tot 25 weken) werden geïncludeerd. In het eerste tijdvak – van 1993 tot 1995 – werden 70 vrouwen geïncludeerd die 75 kinderen op de wereld zetten. In het tweede tijdvak – van 2001 tot 2003 – betrof het 90 vrouwen en 104 pasgeborenen.
Interventies om de kinderen in leven te houden, zoals het geven van beademing, dopamine en antibiotica, werden in het tweede tijdvak vaker gedaan dan in het eerste tijdvak. Zo werd in eerste tijdvak 26 procent van de kinderen beademd, terwijl dat in het tweede bij 86 procent van de kinderen gebeurde. Dopamine werd in het tweede tijdvak aan 89 procent van de pasgeborenen gegeven, daarvóór was dat bij 57 procent. En 98 procent van de kinderen geboren in het tweede tijdvak kreeg antibiotica, tegenover 86 procent van de kinderen geboren in het eerste tijdvak.
De overlevingsduur was in de tweede periode ook duidelijk langer: zeven dagen versus twee dagen in de eerste periode. De mortaliteit bleef echter gelijk: 69 procent in het eerste tijdvak en 72 procent in het tweede.
‘Deze resultaten kunnen een rol spelen in de besluitvorming over levensverlengend handelen bij extreme prematuren’, aldus de auteurs.

EP

Arch Pediatr Adolesc Med 2009; 163 (10): 902-6