In het openbaar

In de dagelijkse KNO-praktijk op Curaçao, met als aandachtspunt de hoofd-halsoncologie, zie ik regelmatig patiënten die voor een larynx check-up komen, omdat ze roken en daarbij ook vaak van een stevige borrel genieten. Als ik dan zon rood uitgeslagen neus voor mij zie zitten waaraan een enorm adipeus lijf vastzit, kan ik het niet laten om toch een kleine preek te geven. Niet langer dan een schietgebedje. Hierin verwerk ik dan dat ook de dokter in zijn studententijd heeft gerookt, maar het rookgerei (zijn pijp) nu in de kast heeft staan omdat hij een wijnconnaisseur is geworden. Dit houdt in: genieten van het leven door een goed glas wijn te drinken, die je dan pas goed kunt beoordelen als je reukzintuig niet in rook is opgegaan en je smaakpapillen niet door de hard liquor zijn verbrand.

Ondanks het feit dat ik in deze kleine eilandelijke gemeenschap bekend sta als bestuurslid van een internationaal Frans eetgenootschap (Chaine des Rotisseurs) heb ik tot nu toe mijn buikomvang binnen de norm kunnen houden. In deze, met een dorp te vergelijken gemeenschap ligt je doopceel direct op straat. Vandaar dat het dus niet betaamt om in openbare dronkenschap te verkeren, met een sigaret tussen de vingers geklemd, achterover leunend om de zevenmaands buik in evenwicht te houden.

En met in het openbaar bedoel ik dan ook in het contact met de patiënt in de spreekkamer.

Gerold H. Rach, huisarts