Huisartsenpost op Texel blijft dicht

De huisartsenpost op Texel, die tot de zomer van 2004 hulp bood aan toeristen, blijft dicht. De financiering is nog altijd een probleem.

Elf jaar lang had het Noord-Hollandse waddeneiland tijdens de negen drukste weken van het jaar een extra medische post. Onder supervisie van de plaatselijke huisartsen verzorgden drie basisartsen, door de huisartsen zelf aangesteld, in juli en augustus 7 x 24-uur medische eerstelijnszorg aan de toeristen op het eiland. Een verlichting van het werk in de vijf huisartsenpraktijken, die hun gezamenlijke patiëntenbestand in juli en augustus zien groeien van bijna 14.000 tot 40.000 tot 50.000 mensen.

Toen de huisartsen zich in 2002 aansloten bij de Centrale Huisartsenpost Kop van Noord-Holland, mochten alleen nog (duurdere) huisartsen op de post gaan werken. Dat feit, gecombineerd met enkele slechte zomers met weinig toeristen, bracht de post in financiële problemen. Ook moest er, na enkele incidenten, bewaking worden geregeld.

Preferent zorgverzekeraar Univé gaf enige financiële steun; de gemeente besloot de huur van het pand (dat voor een heel jaar moest worden gehuurd) over te nemen en betaalde de beveiliging. Toch bleven de huisartsen zitten met een tekort van tussen de 10.000 en 18.000 euro waarvoor geen financiële dekking kon worden gevonden: de logiesverstrekkers, toch ook belanghebbend, wilden niet meedoen en een voorstel om de toeristenbelasting met één cent te verhogen stuitte op ambtelijke regels. In 2004 ging de post definitief dicht.

De huisartsen kunnen er nòg boos over worden. Het is immers weer aan hen - in de zomermaanden geholpen door twee extra collega’s - om bewoners én toeristen 24 uur per dag medische eerstelijnshulp te geven. ‘De gemeente zorgt wel voor fietspaden, maar niet voor goede zorg’, zegt Jacquelien Dros, huisarts en destijds voorzitter van het bestuur van de huisartsenpost. ‘s Zomers hebben de huisartsen zó veel werk dat er keuzes gemaakt moeten worden: ‘Wij bieden in de eerste plaats zorg aan de ingeschreven patiënten en noodzorg aan toeristen. Maar toeristen met niet-acute vragen moeten soms een paar dagen wachten. Of we sturen ze door naar huisartsen in Den Helder, de eigen huisarts of het ziekenhuis.’

De gemeente acht vooral Univé schuldig aan het verdwijnen van de post. ‘Die trok haar bijdrage in’, zegt een betrokken ambtenaar. ‘En als gemeente wilden we niet de volledige kosten voor onze rekening nemen. De eerste lijn is niet onze verantwoordelijkheid.’ Op verzoek van de horeca heeft de gemeente bekeken of de post kon terugkomen, bemand door (goedkope) verpleegkundigen of EHBO’ers. Het lukte niet: ‘Duitsers willen een arts, liefst nog een ziekenhuisarts. En dat is gewoon niet te betalen.’ Het onderwerp staat nog altijd op de politieke agenda, maar het leeft niet echt meer: ‘Ik krijg geen signalen dat er problemen zijn. Ook niet van de kant van de huisartsen.’

Een woordvoerster van Univé wijst de beschuldigingen van de hand: ‘Wij hebben vier jaar lang bijna alle kosten gedragen, maar hadden eerder al laten weten dat we daarmee wilden stoppen. We voelden ons niet geroepen de medische kosten van toeristen te betalen. Wij hebben voorgesteld dat gemeente, toeristenbranche en huisartsen elk een deel zouden betalen, maar dat is niet gelukt.’

Rina Pluim, directeur van de huisartsenpost Kop van Noord-Holland reageert laconiek: ‘Op de eilanden is het ‘s zomers erg druk, maar ‘s winters erg stil. Dat hoort er gewoon bij. En de passantenopvang op Texel was wel èrg laagdrempelig. Als je eraan denkt die opnieuw op te zetten, zal je goed moeten analyseren voor wie je dat dan doet.’

Op elk van de (kleinere) Friese waddeneilanden Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog draaien intussen twee huisartsen continue 24-uursdiensten: twaalf uur op, twaalf uur af. In de zomer kunnen zij een beroep doen op een ‘inleenarts’. In de winter rusten zij uit. << JV