Huisartsen, sta op voor jullie vak
24 reactiesNegatieve ontwikkelingen huisartsengeneeskunde vragen om reactie
Marktwerking heeft de huisartsengeneeskunde in Nederland ernstig aangetast, vindt Hans van Gestel. Hij mist het tegengeluid en meent dat huisartsen hun vak en integriteit beter moeten bewaken.
Onder toenmalig minister Hoogervorst werd in 2006 een nieuw zorgstelsel ingevoerd waardoor de vrije markt in de zorg in een stroomversnelling kwam. Daardoor zou het allemaal goedkoper en beter worden. Als huisarts maak ik nu, op persoonlijke titel, de balans op.
Het nieuwe stelsel bracht onze praktijk ketenzorg; aansluiting bij een zorggroep en tot dusver vijf dbc’s (diabetes, cardiovasculair risicomanagement, astma/COPD, depressie en ouderenzorg). Door de extra taken en administratie was een derde praktijkondersteuner nodig, een praktijkondersteuner ggz en sinds kort ook een parttime manager. Verder kwam er een tijdelijke unit op het gazon voor extra spreek- en werkkamers.
Het nieuwe stelsel bracht ook geld. De dbc’s deden mijn inkomen in twee jaar met ruim 20 procent stijgen. Wat niet veranderde was de hoeveelheid werk. Wél kwam er meer werk waarvoor ik niet ben opgeleid, waar ik niet goed in ben en dat mijn eigenlijke werk verdringt.
Niet goedkoper
Goedkoper is de huisartsenzorg intussen niet geworden. De budgetoverschrijding in de eerste lijn in 2011 werd voor twee derde deel door dbc’s veroorzaakt. En dat was nog een bescheiden begin, want inmiddels zijn er nieuwe dbc’s bijgekomen voor bijvoorbeeld depressie en ouderenzorg, en worden er in steeds meer delen van het land dbc-contracten afgesloten met zorgverzekeraars. Van de extra inkomsten profiteren alleen die huisartsen die zijn aangesloten bij een actieve zorggroep die veel contracten heeft afgesloten. Hoe meer dbc’s, hoe hoger het inkomen.
De zorggroepen die dit allemaal voor ons realiseren, hebben overheadkosten van 13-16 procent. Het argument dat er veel zorg uit de tweede lijn wordt teruggehaald naar de eerste lijn, snijdt geen hout. Daar waren we als beroepsgroep allang mee bezig.
Nauwelijks beter
Is het dan wel beter geworden? De geluiden vanuit de betrokken partijen zijn veelal jubelend. Preventie en leefstijladviezen in de eerste lijn zijn effectief, praktijkondersteuners ggz vindt iedereen prachtig, de HbA1C-waardes zakken en het aantal spirometrieën blijft stijgen. De dbc ouderenzorg die onlangs tot ons kwam, werd onder luid applaus binnengehaald en zelfmanagement lijkt sinds kort het panacee voor alle personele en financiële zorgen. Maar hoe kritisch zijn we dan op onszelf?
Het veranderen van leefstijl was en blijft een moeizame bezigheid met beperkte successen. De bewijzen dat preventief screenen op risicofactoren iets oplevert zijn flinterdun, zo niet afwezig. De PO-ggz wordt door huisartsen als prettig ervaren als verwijsoptie, maar de effectiviteit van de begeleiding is niet onderzocht. De HbA1C-waardes van onze patiënten zakken inderdaad, maar het effect daarvan op harde eindpunten is onbekend (voor ouderen lijkt het averechts te werken). Er is geen onderzoek waaruit blijkt dat astma/COPD-controles binnen de dbc’s leiden tot verbetering van kwaliteit van leven of overleving.
Zelfmanagement is natuurlijk een uitstekend idee, maar ik kan me herinneren dat we dat voorheen ook al stimuleerden waar mogelijk. Dat was vóór de dbc’s die iedereen eenzelfde regime opleggen; een ontwikkeling die haaks staat op maatwerk voor de patiënt.
Financiële worst
Natuurlijk sorteren sommige inspanningen wel enig effect, maar dat staat niet in verhouding tot de massale inzet van personeel en financiën. Ik denk dat we al die middelen beter kunnen besteden aan het vormen van kleinere praktijken met meer tijd per patiënt en meer speelruimte voor eigen initiatieven en prioriteiten.
Op dit moment worden we meegenomen in een maalstroom waarin zorggroepen en verzekeraars onze vrijheid beperken, managers van ons maken in plaats van dokters en de ziektes van onze patiënten omvormen tot handelswaar. De drang tot verslaglegging en transparantie neemt religieuze vormen aan en de bijkomende bureaucratie is soms gekmakend.
We lijken niet in de gaten te hebben dat we het dbc-fiasco uit de tweede lijn aan het herhalen zijn en lijken niet te hebben geleerd van de gevolgen van grootschaligheid in de thuiszorg en het onderwijs. We lopen achter een financiële worst aan die vroeg of laat tegen ons gebruikt zal gaan worden.
Kleinschaliger
Ik kan niet anders dan de conclusie trekken dat de vrije markt geen goed heeft gedaan aan de huisartsenzorg.
De prikkels die ons worden toegediend komen me pervers voor. Het wordt niet beter en zeker niet goedkoper. De ziel van mijn vak wordt aangetast en mijn plezier erin ook. Het heeft ertoe geleid dat ik ga stoppen met mijn huidige werk in Heeze en op zoek ga naar een plek waar ik kleinschaliger kan werken op een manier die meer de mijne is.
Ik vind dat we dicht bij ons vak en onze patiënten moeten blijven en moeten doen waar de meesten van ons het best in zijn: dokteren. Een luisterend oor moet belangrijker blijven dan het invullen van een protocol, onze autonomie moet niet worden beperkt door zorggroepen en verzekeraars en inkomensverschillen tussen huisartsen moeten niet worden bepaald door de regio waar ze werken of de preferente zorgverzekeraar.
Uiteraard verandert de wereld om ons heen en dit is dan ook geen pleidooi om alles bij het oude te laten. Huisartsen zullen hun maatschappelijke verantwoordelijkheid meer dan ooit moeten dragen en zich toetsbaar moeten opstellen. Maar daarbij moeten we ook de kern van het vak en onze integriteit bewaken en die niet overlaten aan andere partijen met andere belangen.
Ik vind dat we dat momenteel niet goed doen. In de wandelgangen is onvrede te bespeuren, maar daar waar de beslissingen worden genomen (zorggroep, Kring, LHV) komt weinig tegengeluid. De vraag is of ik tot een onbeduidende minderheid behoor, of dat de meerderheid zwijgt. Zijn we bang geen contracten meer te krijgen? Gaan we te gemakkelijk voor het snelle geld? Of zijn we moe en laten we de regie aan anderen?
Sommigen zullen vinden dat ik een achterhoedegevecht voer. Ik vind de belangen van patiënten en huisartsen echter te groot om die te laten ondersneeuwen door politieke belangen van organisaties die primair gericht zijn op het in stand houden van zichzelf. Artsen die zich herkennen in dit verhaal vraag ik daarom om op te staan en van zich te laten horen.
Hans van Gestel, huisarts in Heeze
contact: hansvgestel1@hotmail.com; cc: redactie@medischcontact.nl
Lees ook
- Driekwart artsen wil marktwerking afschaffen (3 sept 2012)
- Huisartsen zijn geen zakkenvullers (11 november 2011)
- Huisarts moet positie kiezen (30 sept 2011)
Wil Bosboom
huisarts, De Meern
Dit artikel appelleert aan mijn verontrusting over de voortgang van ons vak. Wij zijn steeds minder kapitein op ons schip.
1. De Pluspraktijk van de zorgverzekeraars levert meer service aan de patiënt wat op zichzelf prima is. Maar de regels zijn van... de zorgverzekeraars met een bonus als worst. Deze regels worden uitgangspunten voor de zorgverzekeraars bij hun komende huisartsenadvisering aan patiënten. Gedrevenheid van de huisarts en belangstelling voor zijn/haar patiënt spelen dan geen rol meer.
2. Van regeringszijde is het vrije marktprincipe in de huisartsenzorg ingesteld. Op centraal niveau financiële afspraken maken door huisartsen mag niet meer. Deze situatie blijkt echter onze onderhandelingspositie totaal te ontwrichten: het contract met de preferente zorgverzekeraar tekenen we nu bij het kruisje.
3. De LSP-kwestie is een splijtzwam. Onafhankelijk ICT-kenners melden dat het LSP (nog) niet deugt terwijl de LHV vóór is. De zorgverzekeraars willen straks de huisartsen zonder LSP-aansluiting geen contract meer geven, maar hebben dat (voorlopig?) moeten inslikken.
4. Steeds meer werk wordt naar de huisartsen geschoven: sinds 2006 22% meer - en langere - consulten. Met het huidige consulttarief en de extra medewerkerskosten betekent dit steeds harder werken voor nauwelijks meer inkomen. Tijd voor praktijkverkleining.
5. In sommige grootschalige gezondheidscentra ervaren huisartsen te weinig inbreng bij het management. Mij zijn situaties bekend waar dat leidt tot veel huisartsenwisselingen en daardoor ontevreden patiënten.
Ik ben bezorgd over de ontwikkelingen in de huisartsengeneeskunde. Sinds 2006 worden de zorgverzekeraars machtiger en zij gaan onze praktijkorganisatie aansturen (anders geen contract meer).
De huisartsen zijn uit elkaar gespeeld door regering, zorgverzekeraars en management. Huisartsen zijn sitting ducks geworden: allerlei maatregelen worden op ons afgevuurd zonder veel verdediging onzerzijds. LHV?
Jurriën Wind
Wijk en Aalburg, steriliserend huisarts, alias de vasman
De ‘chronische zorggroep’ is in mijn ogen ontstaan uit angst van huisartsen om ‘de financiële boot te missen’. Slechte reden natuurlijk maar wel begrijpelijk: ook ik ben bij een zorggroep aangesloten.
Toch biedt zo’n groep samenzijnde huisartsen ook... kansen en mogelijkheden: SAMENWERKING! In onze beroepsgroep zit gigantisch veel kennis en expertise. Daar maken we veel te weinig gebruik van. Huisartsen hebben hun specifieke interessegebieden en de kaderhuisarts heeft al lang zijn intrede gedaan. Alleen, horizontaal verwijzen & consulteren, dat doen we niet. We zijn dat niet gewend, het zit niet in ons bloed en er is geen tarief voor. En het vraagt gedragsverandering, kortom het moeilijkste dat er is! Mijn cursus ‘steriliseren in de 1e lijn’ (www.devasman.nl) zou uitstekend in ‘zorggroepverband’ kunnen worden uitgevoerd. ‘De vasman’ is geen onderwerp van een manager of stuurgroep, nee gewoon uitgedacht door 1 solo huisarts die ergens goed in is, enthousiast is: een bewezen kwalitatief goed, klein omschreven gebiedje (vasectomie) waar patiënt & dokter zeer tevreden over zijn en de kosten van de gezondheidszorg reduceert. Uitstekend toepasbaar in de zorggroep. Vijfkwartszorg noem ik het, er komt geen specialist aan te pas! Ik weet dat ik met mijn onderwerp en gedachten voor de troepen uitloop daarbij gehinderd door een minister die ‘concurreren’ propageert in plaats van ‘samenwerken’.
Albert van Gennip
huisarts, Helmond
Hans van Gestel schreef over de status van het huisartsenvak en ziet daarin geen plaats meer voor zichzelf. Met hem constateer ik dat zorgroepen zich ontwikkelen van een faciliterende naar een bepalende entiteit. Van Gestel geeft aan dat de ontwikkel...ing van zorgstraten een aantal processen binnen je praktijk gaat beheersen. Ik ben dat met hem eens.
Belangrijk is om het dwingende karakter van de zorggroep te weerstaan en te kiezen voor die zorgstraten die zinnig zijn, inpasbaar in je praktijk, en die het primaire proces van de huisarts niet overvleugelen.
Ergens rond de eeuwwisseling realiseerde ik mij, dat ik niet meer erg lang huisarts zou zijn. De belasting werd me te veel. Ik keek om naar een andere baan. Mijn redding was de grootschalige dienstenstructuur. Ik juichte het van harte toe. Maar grootschalig werd een bedrijf met een bedrijfsbureau, met managers, met een andere dan de huisartsendynamiek, met vervreemding, met dienstmisbruik door patiënten, met patiënten die tekortkwamen in het laatste gedeelte van hun leven.
Ik heb er toen voor gekozen om zelf terminale zorg te doen. De huisartsenpost als vangnet gebruikend. De belasting van deze werkwijze valt mee. Het levert me daarnaast veel voldoening op.
Uit bovenstaande moge blijken dat persoonlijke keuzes mogelijk en wenselijk zijn. Immers, de marge die de huisarts wordt gegund staat onder druk. Niet in de laatste plaats door ontwikkelingen binnen onze beroepsgroep, zoals de feminisering, de roep om parttime werk, het wegvallen van relevante vertegenwoordigende lichamen, de ambities van zorggroepen om onze huisartsenzorg in te kaderen in hun zorgstraten, de veranderende wereld van de zorgverzekeraars enz.
Veel hiervan voltrekt zich buiten onze invloedsfeer. Maar door te stoppen missen we dat stukje gezond verstand, dat waarschuwt tegen een verkeerd perspectief.
Wouter Stenvers
huisarts, Waalwijk
Ik ben het met Van Gestel eens dat zorggroep, wellicht niet de juiste oplossing voor de zorg was.
De zorggroep is in feite ook geen kwaliteitsinstrument, maar ontstaan vanuit een eis van de zorgverzekeraar om de dbc’s (die zij van Den Haag moesten ...inkopen) uit te onderhandelen met groepen, en niet met individuele huisartsen. Een vehikel voor contractering dus.
Ik ben het ook met u eens dat we dit geld beter aan kleinschalige projecten voor ondersteuning van ouderen, basiszorg voor kansarmen, wijkzorg en dergelijke hadden kunnen besteden.
Maar ik ben het niet met u eens dat het plezier in het vak hierdoor wordt aangetast, althans, niet bij mij. We moeten wat meer regelen. Maar ik zie dit juist als een kans om mijn ‘ouderwets huisartszijn’ te bewaken. Daarvan krijg ik zelfs méér plezier in mijn werk.
Peter Aalstein
huisarts, Capelle aan den IJssel
Werkend in een gezondheidscentrum (dat een eigen zorggroep vormt) kregen mijn drie collega’s en ik steeds meer het gevoel dat wij eigenlijk vooral bezig zijn met het voldoen aan eisen van zorgverzekeraars. Spreekuur doen of contact met patiënten le...ek haast bijzaak! In ieder geval hadden wij steeds minder tijd voor onze corebusiness: patiëntenzorg. Na rijp beraad besloten wij te stoppen met dit circus.
Kernprobleem is dat marktwerking + zorggroepen + dbc’s zo zoetjes aan een geloof is geworden. Je wordt als huisarts welhaast voor antiek versleten, als je er niet aan meedoet. En het bewijs dat het onze patiënten helpt, is flinterdun!
De politiek vindt het de heilige oplossing voor alle eerstelijnsproblemen. En na overdragen van alle verantwoordelijkheid hiervoor aan de zorgverzekeraars, doet Den Haag alsof het niet hun schuld is dat zij geen grip krijgen op de kostenontwikkelingen in de zorg!
Kortom, hoe confronteren wij onze politici met de gevolgen van hun keuze? Van de LHV hoeven wij dat niet te verwachten. Die zijn te veel vriendjes met de politiek om een vuist te durven maken.
Bettina van Steenis
huisarts, Enschede
Ik ben 7 jaar met veel idealisme fulltime huisarts. Ik heb kwaliteitverbeterende projecten doorgevoerd, die me langzaamaan uit handen zijn genomen en nu tegen me worden gebruikt. Mijn nascholingsagenda wordt gedicteerd door zorggroepen, verzekeraar...s en HAP. Ik krijg een stroom mails, nieuwsbrieven, enquêtes, verslagen, assessments, feedback. Steeds meer zorgtaken worden op ons huisartsen afgeschoven. We worden van het ene verbeterplan naar het volgende gejaagd.
70 procent van ons werkt op de rand van uitputting. Wat we onze patiënten adviseren, moeten wij zelf ook ter harte nemen. Want alleen als gezonde mensen, kunnen wij goede huisartsen zijn.
Ate Jeeninga
huisarts, Enschede
Je artikel is mij uit het hart gegrepen. Ook achterhoedegevechten zijn nuttig, zeker als je in de rug wordt aangevallen.
Astrid Steenbergen
hidha, Eefde
Ik ben parttime hidha in een gemoedelijke dorpspraktijk.
Ik hoor de roep om meer ketenzorg en grotere samenwerkingsverbanden. Zelf voel ik die noodzaak niet, want onze praktijk functioneert prima. Maar managers en bestuur van de zorggroep, LHV, ove...rheid en verzekeraars praten het je aan. Er is een stroom veranderingen waar ik geen behoefte aan heb of die we al op andere manieren nastreven. Het vreet tijd en energie. Terwijl mijn beroepsvereniging richtlijnen opstelt en toezeggingen doet, die ik niet kan waarmaken.
De huisarts als solist is voorbij. We kunnen best wat delegeren naar assistentes en POH’s. Maar daar zit een grens aan: mensen willen hun huisarts zien.
Probleemgestuurd registreren? Prima, voor chronische problematiek. ICPC coderen? Alleen bij belangrijke diagnoses; vaak dekt de code de lading niet .NHG-Standaarden? Prima om uniformiteit te creëren. Maar we hebben er al 100! Generiek voorschrijven? Prima, doen we al lang.
Ik investeer liever in aandacht, uitleg en voorlichting. 10 minuten voor een consult gaat niet meer, mensen hebben meer vragen, willen meer overleg. Meer verantwoordelijkheid bij de patiënt door hem te informeren en te motiveren. Scheelt consulten, aanvullend onderzoek en verwijzingen!
Siebolt A. van Dijk
huisarts, Assen
De afgedwongen vermarkting van de gezondheidszorg leidt niet tot de beloofde en verwachte efficiency en kostendalingen. Marktwerking is een doel op zich geworden. Het gezond verstand heeft verloren van het dogma van de vrije markt. Met termen als tra...nsparantie en efficiency verbloemen overheid en zorgverzekeraars het tegendeel; de NZa en NMa met bevoegdheden van politieman én rechter zijn een soort moderne inquisitie die miljoenenboetes gebruikt als intimidatiemiddel.
Ik denk dat vanaf 2006 de overhead- en beheerskosten relatief veel meer zijn gestegen dan de aan het bed verleende zorg. Wat te denken van de dure reclames om consumenten (voor ons nog altijd: patiënten) te bewegen om van zorgverzekeraar te wisselen en de administratiekosten die dit veroorzaakt? Tezamen met de 1,4 miljard euro winst van zorgverzekeraars is dit vrijwel de 2,1 miljard euro die de hele huisartsenzorg in 2012 heeft gekost.
Helaas zijn onze belangenorganisaties en vertegenwoordigers inmiddels gemuilkorfd en hebben ze nauwelijks invloed op de voortdenderende markttrein.
Erik Plat
huisarts, Milsbeek
Van Gestel beschrijft haarfijn de keerzijde van de dbc’s met de doorgeschoten kwaliteits- en bemoeizucht. Ook ik kijk mijn diabetespatiënten nauwelijks nog in de ogen bij de jaarcontrole; ik moet namelijk 76 punten van het ketenzorgprotocol invulle...n.
Gelukkig werken mijn collega en ik kleinschalig: onze assistentes kennen álle patiënten en wij ook. De POH heeft bij ons beperkt intrede gedaan. Onze praktijk heeft twee prima ‘POH’s-algemeen’ die integraal én goedkoop zorg op maat leveren, namelijk wijzelf.
Kees Rovers
huisarts, Dordrecht
Omdat met de komst van de zorggroepen de kosten zouden stijgen zonder aantoonbare verbetering van de kwaliteit van mijn zorg, heb ik mij in Dordrecht met nog een collega buiten de zorggroep gehouden. Daardoor verdiende ik veel minder dan de collega’s... die zich op de dbc-bedden hadden neergevleid. Omdat ik in 2013 mijn praktijk toch zou overdragen, kon ik me dat permitteren. Maar de jongere collega’s ontkomen niet aan de zorggroep.
Ik geloof dat de huisarts een belangrijke speler in de voorhoede van de gezondheidszorg blijft, maar ik hoop dat de marktwerking wordt teruggedraaid en dat huisartsen een goed uurtarief en geen verrichtingentarief of dbc-financiering ontvangen.
A.L. Cense
psychiater, STOUTENBURG
Ieder protest tegen marktwerking in de zorg is mij welkom: De amorele en soms immorele markt verdraagt zich niet met een door ethiek, medemenselijkheid, en professionaliteit gestuurd beroep.
Maar veel van het beschreven leed lijkt mij toe te dichte...n aan het broertje van de marktwerking: het "bedrijfsmatig werken".
Dat heeft ons opgezadeld met een overdaad aan mensen en gremia die ons werk, - maar precies hetzelfde speelt in het onderwijs, bij de politie, en bij andere professionele sectoren -, in kengetallen willen vatten, overzichtelijk eenvormig maken, en output-gestuurd maken.
Voor simpele productielijnen moge dat zijn nut hebben. Complexe werkvormen in een keurslijf persen waar ze niet in passen, is echter een vorm van destructie, waarbij met de complexiteit, de diepgang, de "echte" professionaliteit, de intrinsieke motivatie en de inspiratie verdwijnen.
Wie zijn oor te luisteren legt bij leerkrachten, universitaire docenten, dokters en dienders, hoort tussen de regels het failliet van dit monstrum dat over ons is gekomen. Helaas heeft het inmiddels een zelfbevestigende dynamiek die een sekte van uitverkorenen niet zou misstaan. Maar misschien dat de crisis kan helpen:
Een maatregel waarbij "leiding geven" , - ik heb het zelf gedaan en vond het een stuk minder stressvol dan verantwoordelijkheid voor leven en dood-, in de functiewaardering niet meer telt voor extra honorering, spaart geld en helpt ego's weer tot reële proporties terug te brengen.
M.J. Niessink
huisarts, ALMERE
Volgens de managers (ik ben huisarts in loondienst) zijn de inkomsten met spreekuren om het gezondheidscentrum te financieren te laag. Dus we zijn al 'opgehangen' aan dit systeem van 'zgn. 'zorgprogramma's', omdat alleen hiermee voldoende inkomsten b...innen komen. Zelf noem ik dit betuttelingsprogramma's....Het effect ervan is ook nog eens onbewezen en medicaliserend..
Er is steeds minder tijd voor 'echte' werk (consulten/visites), naast al het veelal onnodige en geestdodende administratieve werk/tijd die de zorgprogramma's opleveren/kost.
A.T.J.M. Baijens
huisarts, DEVENTER
Fraaie analyse, Hans! Ik ben het zeker met je eens. Veel van wat je schrijft is voor mij heel herkenbaar. Ik ben zelf 2 jaar geleden uit een groter samenwerkingsverband (logge HOED met 5 praktijken) gestapt en weer kleinschalig gaan werken in mijn ei...gen praktijk midden in mijn werkgebied. Het bevalt mij uitstekend! De patiënten zijn ook zeer tevreden: er zijn korte lijntjes, iedereen kent elkaar en de patiënt weet altijd wie hij/zij aan de telefoon krijgt. Het is goed om ons weer te concentreren op de hele patiënt in plaats van het aanvinken van allerlei waarden in het KIS. Het directe contact en kennis hebben van alle patiënten is juist de kracht van de huisarts. Laten we ons hard maken om deze vorm van huisartsgeneeskunde te behouden! Nu alleen de politiek nog overtuigen...
P.A. Aalstein
huisarts, CAPELLE AAN DEN IJSSEL
Een haarfijne analyse van de huidige (negatieve) ontwikkeling van de huisartsengeneeskunde! Maar de politiek loopt als een blinde achter de goeroe's van de marktwerking aan! Eerst de verzekeraars alle macht geven en nu zeggen dat zij niet snappen waa...rom het allemaal alleen maar duurder wordt! Misschien moeten wij wachten tot er over 10 jaar een parlementaire enquete over marktwerking in de zorg (en waar dat geloof op was gebaseerd) komt !
D.L. Arts
Ondernemer, Arts-Onderzoeker, AMSTERDAM
Het zou voor de discussie erg leuk zijn als iemand kan reageren die het on-eens is met de blog. Vooralsnog zijn de collega huisartsen het roerend eens zo lijkt het, dus ik vermoed dat dit dan een niet huisarts zal zijn (wat op zich al tekenend genoeg... is).
Dus, leest u deze blog en bent u het er niet mee eens? Ik lees heel graag uw reactie.
J.C. de Bres-de Langen
huisarts, np sinds 2011., OSS
Heel goed, om dit nog eens helder op te sommen. Je verhaal staat als een huis. Natuurlijk moeten wij de zorg verder ontwikkelen, maar daar hebben we geen DBC en zorggroep voor nodig, maar fasciliteiten voor het dagelijkse werk. Nieuwe werkvormen ontw...ikkelen, zoals ook gebeurt bijvoorbeeld rond de opleidingsinstituten, zoals het Koplopers-project in Nijmegen. En kennis verwerven en opfrissen, zoals met de standaarden etc. Gelukkig zijn er op die manier veel mensen bezig om de ziel van het vak te behouden, maar het is een taai gevecht om de overheid, die nog steeds vasthoudt aan de gekozen koers voor marktwerking in de zorg, dit duidelijk te maken. In de thuiszorg wordt dit gedaan door de mensen, die duidelijk maken: Wij zijn de Zorg! Zoiets zouden wij huisartsen ook moeten doen. Neem nog eens een kijkje bij Zorg geen Markt, en denk mee, hoe wij kunnen staan voor ons vak.
Anneke de Bres, huisarts np, te Oss, verbonden aan Zorg Geen Markt.
R.J.F. aan de Stegge
huisarts, MALDEN
Nee Hans, je staat zeker niet alleen en al voelt het misschien als een achterhoede gevecht: het verzet moet ergens beginnen. Er zijn veel meer collega's die twijfelen of de ingeslagen weg de juiste is. Niet alleen de sprekende voorbeelden die jij gee...ft maar ook voor de NAW-zorg geldt dat (zeker met de komst van het nieuwe triage-systeem) de kosten op gaan lopen en het gezonde huisartsgeneeskundige verstand minder gebruikt mag worden. Veel collega's delen jouw zorgen maar niemand lijkt te weten hoe dit op te pakken. Jouw stuk is een mooie wake-up call. Alle reden om als huisartsen alert te blijven en na te denken hoe dit tij te keren. Hopelijk sluiten veel collega's zich aan en dringt ook bij de bovenlagen van de LHV de urgentie hiervan door.
H.M.M. Vos
huisarts, 'S-GRAVENHAGE
Ik ben het ook helemaal eens met dit stuk en met dit gevecht. Ik heb in verschillende media ook gepleit voor praktijkverkleining, ook recent nog in Arts en Auto. En ik hoor deze geluiden gelukkig steeds vaker. Ik las zelfs laatst ergens dat de LHV (e...indelijk!) gaat pleiten voor minder, maar intensievere patientencontacten (zou dat dan ook praktijkverkleining betekenen? Ik hoop het zo!). Ik wil graag doen waar ik goed in ben, en dat is niet in het managen en aansturen van personeel, maar dat is de patient in z'n geheel (en niet in DBC-delen) behandelen of laten behandelen. Ik zie de voordelen van de POH, maar dan wel op een zodanige schaal dat ik kan zien wat er gebeurt. Dus dan moet ik er niet drie of vier hebben rondlopen. En de zorggroepen, ik heb het idee dat die meer geld kosten dan dat het kwaliteit van zorg oplevert. Is dat eigenlijk onderzocht?
A.L.M. Bergkamp
Huisarts, ALMELO
Beste Hans, volledig mee eens en uit het hart gegrepen! De vrije marktwerking in de zorg is als de hogesnelheidstrein Fyra en andere grootschalige, megalomane projecten. Politic en beleidsmakers blijven met oogkleppen op en tegen beter weten in maar ...doorgaan met wishful thinking, terwijl de mensen op de werkvloer al lang beter weten! Wanneer wordt er weer eens geluisterd naar mensen met common sense?
M.G.J.M. Mensink
huisarts, HAARLEM
ook mij is het verhaal uit het hart gegrepen. sinds het onzalige idee van minister hoogervorst om marktwerking in de zorg te introduceren, is het er in ieder geval niet leuker op geworden in huisartsenland, en mogelijk ook niet beter. ik blijf erbij ...(stokpaardje op feestjes en partijtjes) dat de zorg volstrekt ongeschikt is voor marktwerking. maar volgens mij weten ze in den haag al lang hoe de gemiddelde dokter daar over denkt...
S.M. Bakker-Muskens
huisarts, zwolle
volledig mee eens. Allerlei preventieve werkzaamheden worden de 1 e lijn ingehaald ,bekostigd door de M en I en zorggroepen, huisartsen besteden veel werk uit aan POHers. Op verjaardagen hoor je dat mensen erover klagen dat zij niet meer door hun hui...sarts gezien worden maar door een ploeg andere medewerkers. De gezondheidswinst van al die extra handelingen en controles is waarschijnlijk minimaal en ondertussen wordt er op noodzakelijke zorg bezuinigd. Goed dat dit eens hardop gezegd wordt!
C.J.F.M. Sluijters
huisarts, LEUSDEN
Dit verhaal is mij uit het hart gegrepen. Volledig mee eens. De harde werkelijkheid is dat veel collega's zich toch laten (mis) leiden door de financiele worsten die hen worden voorgehouden en verblind zijn door de marketingtechnieken waarmee alle ni...euwe heil op ons wordt losgelaten. De heilsboodschap lijkt gedreven door politiek opportunisme en financiele drijfveren van de "heilbrengers" die dat natuurlijk in alle toonaarden ontkennen en het patientenbelang misbruiken zoals het hen uit komt. Een bijna kritiekloze LHV die iedere nieuwe hype lijkt te omarmen zonder zich eerst af te vragen wat dit voor patient en huisarts op lange termijn aan positieve effecten zou kunnen opleveren en of het beloofde heil ook te verwachten is obv wetenschappelijk onderzoek.
Erg jammer; de echte huisarts is aan het verdwijnen. Inderdaad zal blijken dat dit een achterhoede gevecht is en "l'histoire se repete".
A.R. Moes
huisarts, NIJEVEEN
Volledig eens met het verhaal van Hans van Gestel. We moeten dringend toe naar praktijkverkleining waarbij de huisarts een groot deel van de zorg, die nu wordt uitbesteed aan allerlei praktijkondersteuners zelf weer ter hand kan nemen. Bij het toeken...nen van de abonnementsgelden moet het aantal fte huisartsen, werkzaam in de praktijk, bepalend zijn voor de hoogte van het tarief. De normmoet naar 1 fte huisarts per 2000 patiënten. Indien het aantal fte/2000 patiënten (aantoonbaar)kleiner is dan 1 wordt er gekort op het abonnementstarief.
In de jaren 70 en 80 was er ook een variabele tarief voor ziekenfondspatiënten, dit weer afhankelijk van het aantal patiënten per huisarts. Door deze zogenaamde ziekenfondsknik kreeg een huisarts voor alle patiënten boven de 1600 een lager tarief.
Door de huidige tarifering worden ondernemers gestimuleerd om zoveel mogelijk zorg door praktijkondersteuners te laten verrichten, dit komt de continuïteit van de generalistische huisartsen zorg niet ten goede.