Het co-kwadrant

Ook terwijl dokterend Nederland zomert, kan de LAD rekenen op veel belangstelling van coassistenten. Om de jaarlijkse ‘Co-outdagen’ mogelijk te maken, dragen wij graag financieel bij (de co’s moeten hard studeren én werken, krijgen daarvoor geen beloning, en willen zich ontspannen). Ze worden LAD-lid, steeds meer en steeds vaker, en nemen contact op als hun (rechts)positie in het geding is. Positief of negatief. Positief is de ondersteuning die deze collega’s van morgen en onze opvolgers van overmorgen ons gaven bij de stagevergoeding die we overeenkwamen in de Cao Gezondheidscentra. Die uitbetaling gaat via de instelling en dit gaat inmiddels ook beter, aangezien er een heldere afspraak vastligt.

De huisarts-opleiders zijn helaas minder positief. Zij betreuren dat er geen overleg met hen is geweest en stellen dat, aangezien het coschap huisartsgeneeskunde een zogeheten kernstage is, deze nu veeleer in het gezondheidscentrum zal worden geambieerd dan in de huisartspraktijk. Daarin kunnen wij de opleiders tegemoetkomen. Ook in het overleg met de LHV over de nieuwe cao voor de hidha’s, dat we volgende maand voortzetten, gaat de LAD zeker de invoering van een stagevergoeding bepleiten. Als wij over een maand of vier de cao-prioriteiten voor de ziekenhuizen en voor de umc’s bepalen, wordt daarop ook ingezet.

En na het artsexamen? De inzet die we dan plegen en de resultaten die we dan boeken, passen in het co-kwadrant van de LAD – als continuüm van belangenbehartiging. Als coassistenten anios worden, veelal als tussenfase naar een opleidingsplek, kunnen zij evenzeer op ons rekenen. Ook dan zijn goede beloning, we spreken inmiddels van salaris, en ordentelijke werktijden gerechtvaardigd. Dat dit bij deze jonge artsen, net als bij coassistenten, (nog steeds) niet vlekkeloos verloopt, is mij een doorn in ’t oog.

Co’s blijken steeds meer taken
over te nemen van hun begeleiders

Uiteraard kan ook voor toetsing en controle van arbeidsduur een beroep worden gedaan op de LAD. Het nemen van die eigen verantwoordelijkheid door coassistent, anios én aios juich ik toe. Daarbij behoren de wettelijke controletaak en sanctiemogelijkheden van de Arbeidsinspectie niet dé ‘drive’ te zijn van het ziekenhuis om zich aan de regels te houden. Het zou in de allereerste plaats getuigen van goed werkgeverschap indien de geregelde signalen dat werktijden (nog steeds fors) worden overschreden, zouden verminderen. Zij die al in opleiding zijn, worden daardoor enigszins ‘beschermd’; coassistenten en anios zijn kwetsbaar omdat ze zo’n plek willen verkrijgen.

Specifiek de coassistenten roep ik op, ook in deze column, om de juristen van de LAD te melden op welke wijze hun beschikbaarheid voor en in het ziekenhuis is geregeld. Co’s blijken, als opleideling, steeds meer taken over te nemen van hun begeleiders en opleiders, en verrichten daarmee daadwerkelijk werk.

En (is dit bij uitstek geen zomerse gedachte?) we willen toch allemaal goed voor onze jonge collega’s zorgen, zoals we dat vroeger zelf ook graag hadden gezien?! Of misschien soms zelfs wel gezien hebben….

Gert van Enk, voorzitter LAD