Hendrik Jan Kooijman

Hendrik Jan Kooijman, fervent hockeyer en tevens orthopedisch chirurg in het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis en DC Lairesse, behaalde in 1988 met het Nederlandse hockeyteam brons in Seoul. Voetbal en tennis haalden het niet bij zijn enorme liefde voor de hockeysport. Vooral de sfeer op de zondagen bij hockeyclub Bloemendaal, waar hij 15 jaar lang hoofdklasse heeft gehockeyd, omschrijft hij als onvergetelijk.

Voor het Nederlands elftal speelde Kooijman tussen 1982 en 1992 154 interlands. Seoul staat hem nog levendig voor de geest. Als kind al was hij diep onder de indruk van de openingsceremonie van de Olympische Spelen. Toen hij eindelijk zelf meedeed aan de Olympische Spelen, wilde toenmalig bondscoach Hans Jorritsma niet dat de hockeyploeg deelnam aan de ceremonie. De eerste wedstrijd was immers de ochtend na deze plechtigheid, dus hadden de hockeymannen hun rust hard nodig. Maar ook vanaf de ‘zijlijn’ was de openingsceremonie sensationeel. ‘De Olympische Spelen waren een groot feest’, aldus Kooijman. Een medaille behalen was het ultieme doel, maar dat weerhield de hockeyploeg er niet van om in het Olympisch dorp te genieten van de weelde van het Olympische leven. Kooijman: ‘de kookkunsten van de Franse cateraars waren subliem!’ Een ander summum vond hij het bijwonen van de 100 meter sprint waar Ben Johnson uiteindelijk een nieuw wereldrecord op zijn naam schreef. Dat werd overigens nooit erkend omdat Johnson het verboden middel stanozolol had gebruikt.

Kooijmans keuze voor orthopedie is geen directe consequentie van zijn liefhebberij. Als kind kampte hij zelf met rugklachten en ontwikkelde daardoor al vroeg een fascinatie voor het menselijke steun- en bewegingsapparaat. Kooijman: ‘het fanatieke sporten heeft wel een rol gespeeld’.

Bij de loting voor de geneeskundestudie viste Kooijman driemaal achter het net. Hij voltooide eerst zijn kandidaats examen biochemie waarna hij uiteindelijk toch geneeskunde kon gaan studeren. Tijdens zijn studententijd wist hij een actief lidmaatschap bij L.S.V. Minerva probleemloos te combineren met studie en tophockey. ‘Hoewel, als ik me enkel en alleen had toegelegd op mijn hockeycarrière, had ik waarschijnlijk beter gepresteerd’, aldus Kooijman. Kooijman besloot pas definitief te solliciteren voor een opleidingsplek bij heelkunde nadat hij met Oranje wereldkampioen was geworden door in de finale van het WK van 1990 gastland Pakistan te verslaan.

Inmiddels heeft hij zijn hockeystick ingeruild voor een wielrenfiets in de zomer en twee ijzers in de winter. ‘Afbouwen met tophockey als je bloedfanatiek bent is lastig’, aldus Kooijman. Zijn sportiviteit, teamgeest en clubliefde voor Bloemendaal zullen nooit verdwijnen.

Anouk Eikendal

overzicht arts en olympiër