Goedkope sensatiejournalistiek
2 reactiesIn EenVandaag van 14 juni vertelden twee patiënten met uitbehandelde leveruitzaaiingen van een dikkedarmtumor over hun wonderbaarlijke genezing door professor Vogl in Frankfurt. Nu ken ik deze Vogl al enige tijd via een van mijn internationale contacten en wist ik al van zijn dubieuze praktijken. Hij werkt in het academisch ziekenhuis in Frankfurt, maar ziet buitenlandse patiënten privé – hetgeen is toegestaan binnen het Duitse systeem – en schrijft hiervoor ook gepeperde rekeningen.
Professor Vogl behandelt deze patiënten met een zogenaamde TACE-behandeling vaak in combinatie met locale radiofrequente ablatie. Deze behandeling wordt op een aantal plaatsen ook in Nederland gegeven door interventieradiologen – in tegenstelling tot wat in het programma wordt beweert – echter alleen voor echte ( primaire) levertumoren en niet voor uitzaaiingen, omdat er geen enkel wetenschappelijk bewijs is dat er ook maar enig positief of levensverlengend effect te verwachten is van deze behandeling. Een volkomen zinloze behandeling dus, maar niet zonder risico’s, die dan ook niet door de Nederlandse ziekenkostenverzekeraars wordt vergoed, en terecht.
EenVandaag-presentator Hagens maakt hier een hele show van, waarbij de Nederlandse specialisten weer eens in het beklaagdenbankje zitten. Zelfs de juffrouw van de vereniging van kankerpatiënten doet nog een duit in het zakje met een oproep om al deze bewezen zinloze behandelingen ook in Nederland te gaan vergoeden.
Wat is dit voor een journalistiek? Niets anders dan goedkope sensatie- en emotie-tv. Op walgelijke wijze worden patiënten met levermetastasen opgejut. Zij gaan nu denken dat het de schuld van hun dokter is dat ze dood gaan omdat ze niet de juiste behandeling zoals bij Vogl hebben gekregen. Hoeveel leed kun je aanrichten met dit soort programma’s? En hoe lang zwijgen de Nederlandse medisch specialisten nog?
Amsterdam, juni 2011
J.A. Reekers, radioloog
De uitzending
Meer brieven»»
D.N.M. Mul
Geneeskunde student, ROERMOND
Ook ik ben geen medisch specialist, maar slechts een (vierdejaars) geneeskundestudent.
In zijn brief van juni jl., heb ik het idee dat prof. Reekers een denkfout heeft gemaakt. In de laatste alinea wordt gesuggereerd dat patiënten met levermetastasen... (of hun nabestaanden) de schuld gaan geven aan hun behandelend arts, wanneer zij van mening zijn dat ze niet de juiste behandeling hebben gekregen nu ze op de hoogte zijn van de behandeling van prof. Vogl. Naar mijn idee is dit een volledige misinterpretatie; de uitzending van 'Eén vandaag' wilde slechts aanstippen dat het beginsel "niet geprobeerd is altijd mis" in de Nederlandse gezondheidszorg klaarblijkelijk te weinig wordt toegepast; In Nederland wordt iemand als "uitbehandeld" gemarkeerd op een moment dat slechts het reguliere protocol is doorlopen en er niet verder is gekeken naar wat er nog voor een andere mogelijkheden zijn. Zoals ook drs. van Rooijen inderdaad al terecht heeft opgemerkt.
Verder is er nog een tweede beginsel waarvan ik het idee heb dat prof. Reekers het over het hoofd ziet in dit geval, namelijk "baadt het niet dan schaadt het niet". Nu moet ik meteen toegeven, dat betreffende radiologische behandeling zeker wél schaadt wanneer het niet baadt; maar vooralsnog lijkt het mij evident dat deze behandeling dan altijd nog minder schaadt dan wanneer de patiënt maar simpelweg een stempel "uitbehandeld" krijgt, er überhaupt niets gedaan wordt en het dan zeker is dat de patiënt komt te overlijden. Naar mijn idee is dát de voornaamste reden dat er bij betreffende patiënten een zekere boosheid naar boven is gekomen en niet zozeer dat ze de niet de juiste behandeling hebben gekregen, zoals gesuggereerd in de laatste alinea van bovenstaande brief.
L.J. van Rooijen
huisarts, ZWIJNDRECHT
Ongenuanceerd?
In zijn brief van 6 juli 2011 roept prof. J.A. Reekers zijn mede specialisten op om niet te blijven zwijgen over het meewerken van journalisten aan het opruien van uitbehandelde kankerpatiënten.
Ik ben weliswaar geen specialist, maar h...uisarts van één van de patiënten die in de reportage aan het woord kwamen. Toen ik de brief las was ik ernstig verbaasd over de ongenuanceerdheid en het taalgebruik.
U heeft gelijk als u stelt dat er geen onderzoek bekend is waaruit blijkt dat de behandeling van professor Vogl (TACE) een aanvulling is bij de behandeling van levermetastasen en u heeft ook gelijk dat de journalistiek zich genuanceerd en terughoudend moet opstellen in dit soort situaties.
Mijn patiënt, die alles napluist op dit gebied, heeft uiteraard ook uw brief gelezen en was geschokt door het taalgebruik. Zij heeft 16 maanden geleden te horen gekregen in uw AMC dat zij nog enkele weken te leven had. Zij is op eigen initiatief naar professor Vogl gegaan en wordt medisch en emotioneel op een professionele wijze behandeld en begeleid. Ondergetekende wordt op elk moment van behandeling op de hoogte gehouden middels een adequate overdracht. Iets waar het gemiddelde Nederlandse ziekenhuis een voorbeeld aan kan nemen.
Hoe vaak gebeurd het niet in de oncologie dat we een laatste strohalm aanbieden in de vorm van experimentele behandelingen zoals chemotherapie of immunotherapie. Gelden daar dezelfde normen als die u voor de TACE behandeling stelt? Bieden wij in Nederland iets anders bij deze diagnose dan afwachten en duimen draaien? Het zou goed zijn als de behandelaars op het gebied van de oncologie het gezichtsveld op eventueel nieuwe therapeutische ontwikkelingen zo breed mogelijk houden!
Als laatst zou ik u willen verzoeken om rekening te houden met het feit dat patiënten ook de ingezonden brieven uit het Medisch Contact onder de ogen krijgen. De door u gebezigde taal versterkt het vertrouwen in de Nederlandse gezondheidszorg bepaald niet.