Genvariant vermindert effect clopidogrel

Het succes van clopidogrel bij jonge patiënten na een eerste myocardinfarct is deels afhankelijk van een genetische variatie van een cytochroom P450-enzym. Het risico op herhaling van coronaire vaatincidenten is op de korte en lange termijn verhoogd bij dragers van een bepaald polymorfisme. Dit blijkt uit Frans onderzoek dat The Lancet in december online publiceerde. Clopidogrel (Plavix) is een trombo­cytenaggregatieremmer die veel wordt voorgeschreven bij patiënten die een myocardinfarct hebben doorgemaakt. Het is een prodrug die in het lichaam wordt omgezet in een actieve metaboliet. Van groot belang hierbij is het cytochroom P450-C19-enzym (CYP2C19).  Totaal 259 patiënten jonger dan 45 jaar die een eerste hartaanval hadden overleefd en daarna clopidogrel kregen voorgeschreven, werden tot maximaal acht jaar gevolgd. Genotypering moest uitmaken welke genetische CYP2C19-variant elke patiënt droeg.
Dragers van een specifieke genvariant bereikten het primaire eindpunt (overlijden door cardiovasculaire oorzaak, niet-fataal myocardinfarct of een acute revascularisatieprocedure) 3,7 maal zo vaak als niet-dragers. Stenttrombose kwam bij hen zesmaal zo vaak voor. Dit effect was vanaf 6 maanden tot aan het einde van de follow-up meetbaar. De vraag is of hetzelfde geldt voor oudere of niet-Europese patiënten. En als dat al zo is, of het haalbaar en zinvol is om genotypering uit te voeren om te besluiten of clopidogrel moet worden ingezet. Meer onderzoek zal de antwoorden op deze vragen moeten brengen.

The Lancet 2008; online publicatie 23 december