Geen zesje aan mijn bed
Plaats een reactieAls het erop aankomt, wil iedereen gewoon de beste dokter. Artsen en hun familieleden voorop. Wij weten immers feilloos waar je wél en waar je níet moet wezen. En bij twijfel vragen we het – desnoods bij nacht en ontij – aan een bevriende en liefst hooggeleerde collega. En of hij ook nog even wil meekijken natuurlijk. We roemen zijn vakkundigheid en hij is dan ijdel genoeg om ‘ja’ te zeggen.
We willen in ieder geval geen witgejast ‘zes minnetje’ aan ons bed. Zo eentje die calculerend en onzichtbaar alle uitdagingen heeft ontweken. Die zijn medische kennis heeft verworven door bij elkaar gesprokkelde examenvragen van de voorafgaande jaren. Die meer aanwezig was op de sociëteit dan in wakkere staat in de collegezalen en de kliniek.
Maar waarom zou je alleen jezelf zo’n dokter toewensen? Door ónze medische bagage kunnen wij – meedenkend – in de patiënten- of familierol nogal eens corrigerend optreden. Niet onverstandig merk ik nog te vaak. Heeft niet iedereen recht op een goede dokter? Eén die nieuwsgierig is, lol in mensen heeft en beschikt over goede basiskennis.
Eentje die bij twijfel gewoon te rade gaat bij een collega, zich frustratieloos laat corrigeren en niet gokt zoals bij de voortgangstoets
Het type waar KNMG-voorzitter Arie Kruseman het over heeft (
). Niet die flauwekul met topdokters, ranglijstjes, concurrentie en ellebogengedoe. Elke arts is een professional. Maar dan moet de huidige generatie praktiserende artsen er wel voor zorgen dat we over de hele linie die bevlogen dokters krijgen en houden.
Misschien moeten we onze prioriteit wat verleggen van productie draaien en onderzoek doen naar uitdagender onderwijs geven en prikkelender toetsen. Studenten – die bij dit nummer van Medisch Contact ook weer hun eigen dikker geworden Arts in Spe (voor iedereen:
) hebben gekregen – zeggen het zelf: enthousiaste docenten zijn en blijven voor ons van essentieel belang (
). Ze geven toe dat ze af en toe de kantjes ervan aflopen. Net zoals wij vroeger. Maar de competentie ‘zelfinzicht’ blijkt bij onze artsen in spe wat eerder ontwikkeld dan bij ons. Ik heb vertrouwen in ze.
- Er zijn nog geen reacties
