FMS worstelt met tempo en uitwerking hoofdlijnenakkoord

Voorzitter Marcel Daniëls van de Federatie Medisch Specialisten (FMS) vraagt zich af of artsen de koers steunen die is uitgezet in het hoofdlijnenakkoord voor medisch-specialistische zorg. Tegenover minister voor Medische Zorg Bruno Bruins uitte hij woensdagochtend zijn zorgen hierover. ‘Wordt er op de werkvloer wel echt gevoeld dat we die kant op willen?’

Dit voorjaar sloot de minister van VWS met onder andere de FMS een akkoord over de medisch-specialistische sector. De komende jaren mogen die uitgaven nog maar beperkt toenemen, maar die beperkte groei moet per 2022 tot stilstand zijn gekomen. De gedachte daarachter is dat er meer dure ziekenhuiszorg wordt verplaatst naar de eerste lijn. Daniëls gaf ten tijde van het bereiken van de overeenkomst aan dat het ‘een zware opgave’ zou worden. Hij had wel zijn handtekening onder het akkoord gezet, omdat hij eraan hecht dat de medisch specialisten mee blijven praten over het behoud van kwaliteit van geleverde zorg.

Achter die handtekening staat de FMS nog steeds, maar ’Ik worstel met de plannen die er zijn’, bekende Daniëls woensdagochtend tijdens het jaarlijkse Ontbijt met de Minister van Medisch Contact, waar VWS-minister Bruno Bruins (Medische Zorg) een toelichting gaf op de begroting van zijn ministerie. ‘Als ik dagelijks in het ziekenhuis rondloop, wil het niet zo. De passie van de mensen lijkt verloren te gaan.’ Daniëls repte over een ‘de-moed-zakt-me-in-de-schoenengevoel’ onder artsen.

Zij ervaren volgens hem ‘toenemende werk-, regel- en veranderdruk’. In een reactie op de VWS-begroting geeft de FMS dan ook aan ‘actief beleid te missen om meer ruimte te geven aan de passie op de werkvloer’. ‘Alleen dan kunnen we dokters optimaal laten dokteren, verpleegkundigen weer terug krijgen in het ziekenhuis en patiënten de beste zorg ter wereld geven.’ Volgens de artsenorganisatie komen veranderingen in de zorg alleen tot stand als zorgverleners gemotiveerd blijven. ‘De realiteit is dat dokters voortdurend van alles moeten en dat van ze verwacht wordt dat zij op korte termijn kunnen voldoen aan alle wensen van politiek, zorgverzekeraar en toezichthouder zonder daarbij de patiënt uit het oog te verliezen.’

Daniëls pleitte bij Bruins voor meer tijd voor artsen om zich met patiënten bezig te houden.