Financieel afslanken zonder diëtisten

Tijd om naast een groep collegae te gaan staan. Ze zijn inmiddels zo getergd, dat in hun ogen een rechtszaak tegen onze gezamenlijke minister nodig is geworden. De diëtisten zijn boos en ik ben dat met hen. Naast ze staan is nodig, al was het maar omdat mij als huisarts nooit verweten kan worden dat ik zorg heb om mijn boterham. Zorgen die diëtisten hebben over patiënten zijn haast altijd zorgen die door huisartsen gedeeld wordt.

Van enthousiast waarnemer op de huisartsenpost inmiddels gevestigd zijnde in een Brabants dorpje, waar je als dokter nog in je eigen dorp woont en boodschappen doet, omdat je met je collega samen zorg draagt voor de complete 7x24 uur iedere week. Een mooie en zeldzaam geworden wijze om een integraal beeld van je patiënten te krijgen.

Natuurlijk kunnen we afwachten tot de kinderen uit de meer sociaal zwakke families de ongelooflijk omvangrijke en ongezonde inhoud van de boodschappenwagens die mij in de winkel passeren verorberd hebben en etiketjes krijgen waarmee ze uiteindelijk wel vergoed bij de diëtisten langs mogen gaan. Wellicht is echter het voorkomen van een dergelijk etiketje een meer wenselijk streven, al ware het maar om de aan dergelijke etiketjes verbonden op ons toekomende kosten uit te sparen. Naast de wel vergoede huisarts speelt de diëtiek hierin naar mijn idee een niet weg te denken rol. We overlappen, zonder dat we elkaar kunnen vervangen. Eigen verantwoordelijkheid van de patiënt? Onzin! Het scholingsniveau van deze geschetste groep mensen ligt zo laag, en hun inkomen idem, dat ze niet beter weten, dan dat wat ze doen en ook echt het geld niet hebben om zelf betaald de diëtiek om raad te gaan vragen.

Jula-Louise Vladár, huisarts te Klundert