Een gewone werkdag

voorzitterscolumn

Mijn professionele autonomie is me veel waard. Ook al vat ik deze liever op als ‘vrijheid in gebondenheid’, ik hecht aan deze bijzondere garantie voor het doktersberoep. Gelukkig is menigeen doordrongen van nut en noodzaak. Wet- en werkgevers houden er rekening mee door de professionele statuten die onze beroepsgroep beschermen. Zij vormen een voornaam fundament. Ik heb er dus veel voor over, zou er de straat voor opgaan of gaan staken als dit grote goed gevaar zou lopen. Maar vandaag, donderdag 7 oktober, niet; er is volgens de LAD geen aanleiding. Voor mij, zoals voor de meeste medisch specialisten in dienstverband, is dit een gewone werkdag.

De oproep voor de zondagsdienst wordt ingegeven door de vrees dat aanpassingen in de Wet marktordening gezondheidszorg (Wmg) en de Wet cliëntenrechten zorg (Wcz) medisch specialisten in een dienstverband dwingen, waardoor de professionele autonomie wordt ondergraven. Laat ik duidelijk zijn: de LAD, net als de andere vertegenwoordigers van medisch specialisten, vindt een verplicht dienstverband voor alle specialisten geen oplossing voor de problemen in de gezondheidszorg. En ook geen oplossing voor kostenoverschrijdingen door een aantal specialismen. Maar is met dat dreigend dienstverband de professionele autonomie werkelijk in het geding?

De druk op de gezondheidszorg
is enorm

Aanpassing van beide wetten raakt inderdaad de positie van de medisch specialist, omdat de rechtspositie van de patiënt wordt versterkt en verduidelijkt. Maar de onafhankelijkheid van ons handelen wordt geenszins aangetast. De Wcz kent zeker inhoudelijke knelpunten; invoering is wat de LAD betreft ook niet noodzakelijk. De huidige wetten waarborgen de rechtspositie van de patiënt voldoende. Overige wetgeving – de Wet BIG en de WGBO – en de professionele statuten die de LAD in AMS, HAMS en AMS-GGZ is overeengekomen, garanderen daarbij de autonome positie van de medisch specialist.

Dus doe ik ook vandaag ‘met een gerust hart’ mijn spreekuur, ben ik op de afdeling, bel ik met ouders en overleg ik met medewerkers, oefen ik opleidingstaken uit. Morgen en overmorgen gaan we gezamenlijk als specialisten weer verder met het leveren van hoogstaande zorg. Polarisatie tussen collega’s met een arbeids- of toelatingsovereenkomst draagt daaraan niet bij. Beiden werken vanuit eigen kracht aan kwaliteit van patiëntenzorg. Met een inzet die, ongetwijfeld, arm is aan financiële impulsen, maar rijk aan adequate dienstverlening zonder wachtlijsten. En daarbij passen wederzijds respect en intensieve samenwerking.

De druk op de gezondheidszorg is enorm. Bijzonder om zo volop in de belangstelling te staan, dikwijls enerverend ook. Naar mijn overtuiging profileren we de meerwaarde van onze medisch-specialistische zorg en toewijding het best door de feiten te laten spreken. Op actiemiddelen moeten we zuinig zijn.

De LAD blijft, samen met de KNMG, alert op wet- en regelgeving en blijft ook werken aan specifieke arbeidsvoorwaardenarrangementen, zoals de al genoemde regelingen voor de algemene ziekenhuizen en de universitair medische centra.

En mijn zondagsdienst? Volgend weekend alweer.

Gert van Enk, voorzitter LAD

Correspondentieadres: redactie@medischcontact.nl