Duurzaam nascholen

Ook voor dokters is het (na)schoolseizoen weer begonnen. Een greep uit de nascholingsaanbiedingen op mijn vakgebied, de psychiatrie. Cuba, Dubai, China, Ijsland, en dichter bij huis het skigebied Gardena in Italie. Eerder zag ik ook Zuid- Afrika voorbij komen. En dit zijn geen internationale congressen, nee, Nederlandse nascholingen, in het Nederlands, voor Nederlandse (en Belgische) psychiaters gegeven door Nederlandse specialisten van naam, geaccrediteerd door een Nederlandse accreditatiecommissie.

De glossy folders beloven nieuwe perspectieven op exclusieve locaties. Nu heb je voor een beetje perspectief inderdaad afstand nodig. Maar ik denk dan; wat is er mis met de Veluwe? Het is daar toch ook heel mooi, en scheelt aanzienlijk in je carbon footprint. Hebben die dokters geen kinderen, geen kleinkinderen?

De brochures melden, naast bijvoorbeeld het aanbod van van salsalessen of het bezoek aan een sigarenfabriek op Cuba (Freud indachtig? Toen roken nog gezond was?) steevast: “naast de eventuele AMS-regeling zijn er aantrekkelijke fiscale mogelijkheden”. Premiegeld, belastinggeld.

Nascholen moeten we allemaal, maar bij deze roep ik op tot duurzaam nascholen, gewoon in eigen land. Goed voor de planeet, goed voor ons imago, want wie legt deze decadente snoepreisjes uit aan onze patiënten waarvan in de psychiatrie een aanzienlijk deel hun eigen risico nauwelijks kan opbrengen? Ik kan het niet uitleggen, ik wil het ook niet meer hoeven uitleggen.

Heb ik mijzelf dan nooit laten verleiden? Helaas wel, ik suste destijds mijn geweten met het feit dat deze aantrekkelijke kleinschalige en reflectieve nascholing niet in Nederland werd aangeboden en het mij als psychiater beter zou kunnen maken. Daarom vraag ik; leid ons niet in verzoeking en accrediteer (en organiseer) Nederlandse nascholingen niet langer meer buiten de grenzen van ons taal-en werkgebied, maar gewoon in Nederland.

Anne Marie Sebens, psychiater, Groningen.