Dunning herzien
Plaats een reactieNa de trechter van Dunning, een aantal mislukte invoeringen van eigen bijdragen, is er nu de zeef van Mulder (
). De ouderen aan wie wij onze welvaart te danken hebben, mogen niet meer profiteren van hun arbeid: de kosten van diabeteshulpmaterialen, hoortoestel en rollator worden niet langer vergoed.
Het is te gek voor woorden. De voortdurende stroom voorstellen om de kosten van de gezondheidszorg te herverdelen gaan voorbij aan de grootste kostenpost binnen die gezondheidszorg: het management. Dit ëbeheersingskaderí kan alles behalve zichzelf beheersen, met een kostenstijging in 1999 van meer dan 330 procent tegen nog geen 26 procent daar waar het erop aankomt: aan het bed en in de thuiszorg.
En nog is het einde van deze stijging in managementkosten niet in zicht. Diagnose-behandeling-combinaties (DBCís) zullen de beheerskosten verder doen stijgen. Hetzelfde geldt voor de intentie om de regie van de zorg bij de verzekeraars te leggen. De zorgverzekeraars zullen overigens met blijdschap hebben kennisge-
nomen van het lijstje van Mulder. Zoveel bezuinigingen hadden zijzelf niet kunnen bedenken. Inhoud en kwaliteit van zorg zijn geen items voor de zorgverzekeraars. Mijn ervaring is dat zij zich opstellen als schadeverzekeraars die als het even kan, alle inhoud links laten liggen. En die inhoud, daar gaat het om, zegt zelfs Mulder. Dus vooral om de mensen die de zorg realiseren.
De belangrijkste werkers in de zorg, verplegend en verzorgend personeel, hebben een fenomenale achterstand opgelopen. Niet alleen in financiÎle positie, maar vooral ook in waardering voor hun werk. Curatieve zorg is niet aan opschoning toe maar aan herwaardering. Gebeurt dat niet, dan is er straks niets meer op te schonen. Dat afbraakproces is thans al jaren zichtbaar.
Mulder is tevens tegenstander van kleine-kansgeneeskunde. Maar wat het in de spreekkamer betekent als kleine-kansgeneeskunde tot laatste-kansgeneeskunde wordt, is voor hem niet voorstelbaar. Dan gelden andere normen
en waarden dan die van beleidsmakers en zorgmanagers. (Omdat Mulder zich ëinternistí noemt, dacht ik nog even dat hij het zich wel zou kunnen voorstellen.)
De wetenschappelijke verenigingen zijn in Nederland heel wel in staat om verantwoorde en goede zorg te definiÎren. Daar hebben we Mulder en zijn managers niet voor nodig. Saneren van de bureaucratie hoort de hoogste prioriteit te hebben. De baan van Mulder ëkostí ongeveer vijf verpleegkundigen. Laten we daarmee beginnen, dan kan in ieder geval de helft van de transseksuelen worden onthaard.
Haarlem, maart 2001
Dr. H.J. Voerman, internist-intensivist
- Er zijn nog geen reacties
