Dol op vermicelli

Putzi was onze pratende parkiet. Een enorm mak beestje, dat tijdens het eten op de rand van je bord meeat; vooral spaghetti en vermicelli waren erg populair. Putzi ging dan op de rand van het bord zitten en stal lange slierten van de deegwaren, waarmee hij dan de kamer in vloog om ze op de divan te verorberen. Dat gaf wel wat rotzooi, maar Putzi was zo aandoenlijk dat we hem dat vergaven.

Ook zat Putzi graag op de schouder van zijn bekenden, en als je iets at, keek hij altijd reikhalzend of je mond openging en of er iets van zijn gading in zat. Dat was vrij vaak, want Putzi was net als wij een omnivoor.

Dat alles zorgde voor grote bonding. Voorts wist hij hele volzinnen uit te kramen, die aansloten bij de toenmalige tv-spraak. ‘Geen Hanky Panky Putzi’, sprak de parkiet regelmatig. Dat kwam geloof ik uit Emma Peel en de wrekers...

Het was dan ook een grote slag toen pratende Putzi kortademig werd en hijgend op zijn stokje zat. De symptomen leken erg op een pneumonie en in de tijd dat Putzi deze vermoedelijke respiratoire infectie onder de vleugels had, werd het quinolon ciprofloxacine op de markt gebracht door Bayer. Zeer actief tegen gramnegatieven, luidde het toenmalige marketingverhaal.

Dus snel een tabletje 500 mg ciprofloxacine opgelost in wat water en een poging gedaan de dosis te berekenen op een mg/kg gewicht. Het beestje, zo schatte ik, woog amper 100 gram, dus een hele tablet was wat veel. Ik heb toen met een soort progressief rekenmodel het volgende bedacht.

Een volwassen mens weegt ongeveer 100 kg (tegenwoordig zeker), en 100 gram is dus 1000 maal minder dan 100 kg. Dan zou het diertje dus een duizendste van de tablet moeten binnenkrijgen. Dat leek me een erg klein deel van de 500 mg tablet. Dus uiteindelijk gewoon het timmermansoog gebruikt en een klein stukje afgesneden en in het drinkwater opgelost.

Post of propter, maar vermoedelijk door mijn adequate medische ingrijpen overleefde Putzi mijn farmacologische interventie en hij heeft nog jarenlang van de vermicelli in de soep gesnoept.

prof. dr. Jan M. Keppel Hesselink, arts

• Meer lezersbijdragen over dieren