Dol op ‘precisiewerk met een kop en een staart’

Maar we moeten Vleggeert zeker niet in het hokje stoppen van de technisch vernuftige chirurg die geen oog heeft voor de patiënt achter het kunstwerkje. In een periode dat ze voor de keuze stond – word ik arts of apotheker? – was patiëntencontact de reden om zo’n achttien jaar geleden het artsenpad op te gaan.

Patiëntencontact

Nadat ze aanvankelijk was uitgeloot voor geneeskunde, begon ze eerst aan een studie farmacie aan de Universiteit Utrecht. En dat beviel haar goed. Toen ze alsnog ingeloot werd voor geneeskunde in Utrecht, besloot ze beide studies naast elkaar te volgen. Na beide studies te hebben afgerond, koos ze toch voor het artsenbestaan. ‘Vanwege dat patiëntencontact’, klinkt ze beslist.

Binnen haar vakgebied heeft ze zich gespecialiseerd in de wervelkolomchirurgie, en daarbinnen in achondroplasie. Daarnaast doet ze onderzoek naar de doelmatigheid en uitkomsten van wervelkolomingrepen. ‘Daarbij kijken we niet meer alleen ouderwets naar wat het doel van de arts was, maar ook naar wat de patiënt wil.’ Wervelkolomchirurgie noemt ze ‘het leukste onderdeel uit haar neurochirurgische palet’. ‘Dan is het ook handig om daar je onderzoek op te richten. De meeste ideeën krijg je van de mensen in je wachtkamer.’ Vleggeert geniet van de ‘rits studenten’ die ze bij hun onderzoek begeleidt.

Ervaringen

Haar ervaringen deelt ze graag in Veldwerk. ‘Als arts maak je in de praktijk van alles mee waardoor je telkens weer voor verrassingen komt te staan. Het lijkt me inspirerend daarover te schrijven.’ Vleggeert is getrouwd, woont in Wassenaar en heeft twee zoons (16 en 12 jaar) en een dochter (15 jaar). In haar vrije tijd leest en sport ze graag. ‘Dat laatste gaat om tennis, hardlopen en achter de kinderen aan hollen.’