De zaak-Brandon
Plaats een reactieIn zijn hoofdredactioneel becommentarieert Ben Crul de commotie die is ontstaan naar aanleiding van de zaak-Brandon (MC 4/2001: 181).
Staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner staat bekend als een door iedereen gerespecteerd en gewaardeerd specialist ouderengeneeskunde. Zij weet bij uitstek dat het toepassen van middelen en maatregelen uitsluitend plaatsvindt om de cliënt te beschermen. In het geval van Brandon was dat niet anders. Als je uit het hele zorgproces slechts de toepassing van de middelen en maatregelen laat zien zonder de afwegingen daarbij te betrekken, is iedere hulpverlener ineens vogelvrij. Een patiënt die gefixeerd wordt voorafgaand aan een operatie lijkt dan ineens slachtoffer van marteling te zijn. Onbekwaam want onder narcose, kan de patiënt zich meer niet verzetten maar ligt wel geboeid op tafel. Ik zie de beelden in het achtuurjournaal al voor me.
Hier past ons terughoudendheid en de moraalridders kan gevraagd worden vertrouwen te hebben in onze inspectie, in ’s Heeren Loo en in de wetgever die met de Wet BOPZ er alles aan gedaan heeft om Brandon tegen zichzelf in bescherming te kunnen nemen. Brandon zelf is zich bovendien bewust van zijn niet te controleren gedrag en wordt alleen beperkt in zijn vrijheid als de impulsen hem teveel worden. Hij beschikt zelf over de sleutel van zijn eigen ketting.
Van vele, vrij rondlopende, ongecontroleerde medeburgers kan dat niet altijd gezegd worden. Ik denk daarbij aan voetbalsupporters, hooligans en PGB-ritselaars.
Mijn respect gaat uit naar de hulpverleners maar met name naar
Brandon zelf die in goed overleg met zijn hulpverleners heeft ingestemd met deze handelwijze om zo zijn gedrag onder controle te kunnen krijgen. Hij gaat daar, ondanks zijn beperkte vermogens, bewuster mee om dan menig andere burger.
Oegstgeest, januari 2011
W. van Bork, basisarts
- Meer brieven
- Er zijn nog geen reacties
