De waarde van een wilsverklaring

De uitspraak van het Centraal Tuchtcollege (MC 28/2007: 1227) vind ik gênant en wekt mijn verbazing. De wilsverklaring van een suïcidale patiënt wordt even maatgevend geacht als die van iemand die een andere interventie met een andere intentie weigert. Alleen omdat in deze casus de wilsverklaring te laat en niet betrouwbaar was, hoefde de aangeklaagde zich er niet aan te houden.

We zijn erg ‘succesvol’ propagandistisch bewerkt door euthanasieaanhangers. Geen van de betrokkenen beseft blijkbaar dat een patiënt die een gevaar vormt voor zichzelf, tegen zichzelf moet worden beschermd. Een arts die een suïcidale patiënt niet laat opnemen, is in principe strafbaar en aansprakelijk. Dat wordt evident als een suïcidepoging invaliderend afloopt en de suïcidewens vervolgens goed blijkt te verhelpen.

In de integrale tekst van de uitspraak staat de anamnese van de vrouw: ‘Kortdurende psychiatrische opname in verband met uitputting en mogelijk suïcidaal gedrag bij een geheel geïnvalideerde verzorgingsbehoeftige en afhankelijke vrouw. Waarschijnlijk forse persoonlijkheidsproblematiek, echter niet door klinische opname te behandelen.’ Even verderop staat: ‘Patiënte had een verstoorde verhouding met haar dochters.’ Het ligt voor de hand dat een klinische opname dan geen geëigende behandeling kan zijn. Als de verhoudingen in de familie vergiftigd zijn, moet dáár allereerst empathisch aan worden gewerkt. Dat het tucht­college en de commentatoren van MC dit buiten beschouwing laten, vind ik shocking.

De minister van Justitie stelt in een brief aan de Tweede Kamer (vergaderjaar 1999-2000) dat als ‘een persoon een zelfmoordpoging heeft ondernomen en bij deze een schriftelijke wilsverklaring wordt aangetroffen van een strekking die verijdeling van deze poging verbiedt, deze wilsverklaring moet worden gerespecteerd.’ Maar dat respect betekent niet dat men de andere - geschetste - kant van de medaille mag negeren. Het is zonneklaar en gênant dat de minister van Justitie dat wél doet en dat dit niet wordt rechtgezet in MC.

Venlo, juli 2007

Ton Postmes, gepensioneerd arts