De EuropAios

Voorzitterscolumn

De LAD is een artsenorganisatie met een primair landelijke scope. Dat verklaart die ‘L’ in onze verenigingsnaam. Maar, zoals in vele sectoren en op vele niveaus, ondervinden onze taakuitoefening en modi operandi danige invloeden van buitenaf. En buitenaf is gezien de grootte van ons land nogal snel buitenland. Bovendien zijn ook wij graag een lerende organisatie.

Dat leren moet ook de gedachte zijn geweest bij de oprichting, in 1976, van de PWG – Permanent Working Group of European junior doctors. Wij zijn er vrijwel vanaf het begin bij betrokken en inmiddels bevinden we ons in goed gezelschap van 22 Europese, landelijke artsenorganisaties die bij elkaar opgeteld meer dan 250.000 jonge artsen, in opleiding, vertegenwoordigen. Ten minste tweemaal per jaar komen hun representanten bijeen en dit najaar was de LAD gastheer. In Nederland uiteraard, waar ik kennismaakte met een enthousiaste groep artsen uit alle delen van Europa.

Relaties verbeteren en wederzijds begrip bevorderen zijn, al decennialang, belangrijke doelen van de PWG. Informatie uitwisselen en gemeenschappelijke problemen bespreken zijn daarvoor nodig. Het realiseren van betere werk- en rusttijden voor de aiossen, in EU&PWG-lingo: de European Working Time Directive, staat onverminderd hoog op de prioriteitenlijst. Daarnaast zijn kwaliteitseisen, Europese examens, arbeidsomstandigheden, beroepskrachtenplanning en een vrij verkeer van personen, i.c. dokters, minstens zulke belangwekkende onderwerpen die ons – ongeacht nationaliteit – sterk binden. Van betrekkelijk recente datum is het initiatief om vanuit de PWG een salarisonderzoek te gaan doen. Zo’n onderzoek is niet eenvoudig, omdat de salarissen in de EU-landen nu eenmaal moeilijk vergelijkbaar zijn omdat de levenstandaard zeer verschillend is. Maar met de ambitie als zodanig is niets mis.

We moeten niet met de rug
naar Europa gaan staan

Met elkaar discussiëren over en elkaar vinden in deze gemeenschappelijke doelen dragen bij aan dat allesoverheersende doel: het bevorderen van de kwaliteit van zorg in de eigen landen en daarmee dus in Europa. Ook in mijn dagelijks bestaan als opleider kindergeneeskunde spreken zulke aspiraties mij erg aan.

Ik ben dan ook van mening dat we niet met de rug naar Europa moeten gaan staan, ook al wordt daar in de politiek soms wel eens anders over gedacht. Dat wij niet meer, of minder, geïnteresseerd zouden zijn in wat zich bij onze buren en aan de overkant afspeelt, en wij die gebeurtenissen en invloeden niet meer zouden laten meespelen bij het ontwikkelen van onze toekomstvisie.

Zeker op het terrein van de gezondheidszorg is er ook voor Nederland in Europa nog veel te leren, en kunnen wij anderen onze successen laten zien. Ook anno 2010, 34 jaar later in Amsterdam, blijkt dat besef bij onze collega´s – de EuropAios – sterk aanwezig. En, anders dan bij de oprichting, kan iedereen die belangstelling heeft nu op elk moment kennisnemen van de idealen en de activiteiten van Europa’s jonge collega’s. Zoals via medicalmobility.eu en juniordoctors.eu.

Gert van Enk, voorzitter LAD