Laatste nieuws
Niels Rossen
1 minuut leestijd

De betekenis van titulatuur

2 reacties

Stel u voor: als huisarts ziet u een patiënt die met spoed moet worden verwezen, bijvoorbeeld vanwege een verdenking op appendicitis.

U belt het nabijgelegen ziekenhuis en spreekt met de dienstdoende arts-assistent of specialist. De casus wordt doorgenomen en de patiënt verwezen. Bij een duidelijke casus is dat gesprek kort, bij een moeilijke casus lang. Dat de duur van dit overleg varieert lijkt logisch en hoort er gewoon bij. Recentelijk viel mij echter een groot verschil in ‘contactduur bij verwijzing’ op, op basis van de gevoerde titulatuur.

Tot enkele maanden geleden was ik huisarts-in-opleiding (aios); tegenwoordig ben ik huisarts. Sinds mijn titel is veranderd, merk ik een zeer sterk verschil bij verwijzingen. Mijn klinisch oordeel wordt als verwijzend huisarts opvallend minder getoetst, mijn inschatting wordt ineens a priori wel vertrouwd en waar ik als aios moest praten als Brugman om een verwijzing geaccepteerd te krijgen, lijkt het nu een formaliteit.

Een verklaring hiervoor kan ik alleen vinden in de titulatuur. Ik ben dezelfde dokter en met slechts een paar maanden verschil in werkervaring is mijn inhoudelijke analyse niet wezenlijk anders. Als huisarts werk ik in dezelfde stad en dezelfde woonwijk als waar ik aios was, met dezelfde ziekenhuizen en specialisten waar ik naar verwijs.

Natuurlijk begrijp ik goed dat een aios gemakkelijker fouten maakt dan een afgestudeerd huisarts en dat het het goed recht van de specialist is – en in het belang van de patiënt – om te controleren of een verwijzing terecht is. Maar toch wringt het grote verschil in houding. Een aios wordt gesuperviseerd door zijn opleider en is een bevoegde arts, alleen met wat minder ervaring. Wat meer respect voor het oordeel van aios is in het algemeen op zijn plaats.

Eindhoven, januari 2010
Niels Rossen, huisarts


Brievenrubriek

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Durk de Vries

    ,

    Mijn aanvankelijke enthousiasme bij lezing van de brief van collega Rossen sloeg halverwege zijn relaas om in verbazing. Kennelijk heeft hij zich als aios, iedere keer als er uitgebreid overleg plaatsvond over een verwijzing, enorm aangevallen gevoel...d. Hij raakt hiermee aan een centraal punt in de huidige omslag in het denken over het bewaken van de patiëntveiligheid rondom intercollegiaal overleg.

    De meeste artsen van mijn generatie (derdejaars aios) weten dat uitgebreide navraag over een te verwijzen patiënt niet is bedoeld als pedante terechtwijzing. Samen met de geraadpleegde collega geef je vorm aan het doorverwijzen als zodanig, waardoor je leert en groeit. Als je duidelijk laat merken dat je ‘in opleiding’ (i.o.) bent verdien je het om een gesprek te voeren waarin minder aannames plaatsvinden. Als het goed is, lijken dit naarmate je opleiding vordert steeds vaker open deuren die moeten worden ingetrapt, waardoor het verlangen naar het afschudden van die twee letters, i en o, steeds toeneemt.

    Collega Rossen was duidelijk al beledigd toen hij nog in opleiding was, wat de sfeer van de verwijzingsgesprekken niet ten goede zal zijn gekomen. Bovendien is hij alsnog dubbel beledigd nu hij zich samen met degenen aan de andere kant van de poort die hij mag bewaken eindelijk van de aannames mag bedienen die horen bij de titel ‘huisarts’.

    Als aios besteed je per definitie meer tijd aan overleg dan strikt noodzakelijk, om het verwijzingsproces te verhelderen en de kans te krijgen te bewijzen dat je weet waarover je het hebt. Persoonlijke krenkbaarheid staat het verdienen van de titulatuur uit de aanhef in de weg, en heeft in de moderne opleiding tot medisch specialist geen plaats.

    Utrecht,

    dr. Durk de Vries, aios maag-darm-leverziekten

  • Rene van Kerkvoorde

    ,

    Beste Niels,

    Begrijpelijk je reactie in je brief gesteld, maar zo werkt het wel.Je wordt nu voor vol aan gezien en er zal een tijd komen, dat de rollen zijn omgedraaid en als jij het nodig vindt een patient te verwijzen en de specialist niet, je op... je strepen mag staan als ervaren huisarts (ik ben zelf 30 jaar huisarts) en hij naar jou moet luisteren en die tijd komt dat is zeker.Groeten en succes met je werk.

    Rene van Kerkvoorde

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.