Crestor

Voor kerngezonde mensen met een risicofactor in de vorm van hoge bloeddruk of hoog cholesterol zijn preventief werkende medicijnen beschikbaar. Een aantal daarvan wordt geacht bewezen veilig en effectief op harde eindpunten te zijn op grond van langdurige en grootschalige onderzoeken. Massaal worden echter ook me-too-preparaten voorgeschreven waarvan het bewijs voor die veiligheid en effectiviteit absoluut niet is geleverd. Een dergelijk bewijs vergt ten minste vijf jaar en veel artsen wachten daar niet op. Onder invloed van marketingtechnieken schrijven zij die me-too-preparaten van meet af aan preventief voor. Zo hebben elf ACE-remmers, elf bètablokkers en vijf statines buitelend over elkaar hun weg gevonden als preventief middel, terwijl zij niet voldoen of voldeden aan de eisen die moeten worden gesteld aan preventieve medicatie voor gezonde mensen.

De cholesterolverlager Lipobay van Bayer was een dergelijk me-too-preparaat. Duizenden mensen werden er het slachtoffer van alvorens het middel enkele jaren geleden van de markt werd gehaald.

Intelligentie is het vermogen om van ervaringen te leren.

Er is een nieuwe cholesterolverlager: Crestor, op de markt gebracht. Net als Lipobay chemisch een tweeling-zusje van het bewezen veilige en effectieve simvastatine. Crestor is officieel geregistreerd, dus zorgvuldig getest, maar er bestaan geen lang-durige, grootschalige vervolgstudies. Het middel is dus niet bewezen veilig en effectief op harde eindpunten.

De introductie geschiedt wereldwijd met intensieve marketing en gunstbetoon, vooral gericht op internisten en cardiologen. Huisartsen zetten specialistische prescripties voort en nemen het voorschrijfgedrag over.

De behandeling van de Neder-landse bevolking met Crestor is in volle gang. Kerngezonde mensen worden preventief blootgesteld aan een middel dat niet bewezen veilig is en niet bewezen effectief op harde eindpunten. Dat terwijl een veilig en effectief middel voorhanden is. Een herhaling van het gebeurde met Lipobay en Vioxx behoort daarmee tot de mogelijkheden.

Capelle aan den IJssel, januari 2005

Hans van der Linde, huisarts