Burn-outklachten bij een derde van SEH-medewerkers
1 reactieEen derde van de medewerkers op de SEH heeft last van burn-outklachten. Dit blijkt uit onderzoek van psychologe Nathal de Wijn (Universiteit Leiden) dat woensdag online werd gepubliceerd.
De onderzoekers lieten 887 SEH-medewerkers van 19 SEH-afdelingen vragenlijsten invullen. Van de respondenten was 74 procent SEH-verpleegkundige, 11 procent SEH-arts en 6 procent a(n)ios. Ook SEH verpleegkundigen in opleiding en doktersassistenten vulden de vragenlijsten in. Het onderzoek werd uitgevoerd in opdracht van het IZZ, belangenbehartiger van mensen in de zorg, na de vraag vanuit het Amphia Ziekenhuis in Breda hoe de werkdruk op de SEH kon worden verminderd.
Het onderzoek laat zien dat 31 procent van de medewerkers voldoet aan de kenmerken van een burn-out, 41 procent geeft aan klachten van emotionele uitputting te ervaren en bijna de helft (48%) meldt klachten van depersonalisatie. Kenmerken van posttraumatische stressstoornis komen voor bij 1 op de 7 medewerkers, slaapproblematiek speelt eveneens bij 1 op de 7 ondervraagden. De resultaten laten zien dat Nederlandse SEH-medewerkers vaker burn-outklachten ervaren dan de algemene Nederlandse beroepsbevolking en ook vaker dan hun Belgische collega’s. A(n)iossen scoorden het hoogst op burn-outkenmerken. Er werden geen verschillen gevonden tussen de overige functiegroepen.
Volgens het rapport ontstaan de klachten door hoge werkdruk, lage personele bezetting, vele agressie- en conflictsituaties en gebrek aan autonomie. Door de combinatie van deze factoren is de doorstroom op de SEH groot: een derde van de medewerkers geeft aan binnen drie jaar een baan buiten het ziekenhuis te gaan zoeken. Daartegenover staan ook hoge scores op factoren die tegen burn-out beschermen. Zo geven medewerkers aan dat er een goed sociaal klimaat is, goede interne communicatie en volop ruimte voor opleiding en ontwikkeling op de SEH. Meer dan de helft van de medewerkers zegt ‘bevlogen’ te zijn, dit is hoog in vergelijking met de 25 procent van de algemene beroepsbevolking. Opvallend is dat medewerkers die hoog scoren op burn-out ook hoog scoren op bevlogenheid.
In een academisch of in een perifeer ziekenhuis werken maakte geen verschil voor de mate van klachten. Ook het wel of niet samenwerken met de HAP, het wel of niet in dienst hebben van SEH-artsen en het aantal patiënten dat werd gezien per fte had geen invloed op de burn-outscores van de behandelaren. Werken in een traumacentrum bleek wel bij te dragen aan een hogere burn-outscore, evenals langer dan 10 jaar op een SEH-afdeling werken.
Volgens het management van de 19 SEH’s is rouleren van het personeel tussen SEH en ic een goede maatregel om de werkdruk te verminderen. Ook zeggen de managers in te zetten op het aantrekken en opleiden van personeel om de personeelstekorten te verminderen en zo de werkdruk te verlagen.
Lees ook
W.J.Duits
Bedrijfsarts, Houten
Uitval door Burn-out ontstaat als een medewerker te weinig tijd heeft om te herstellen. Het is als elke dag een marathon lopen, zelfs de meest getrainde sporter zal ter aarde storten, ons lichaam kan dat niet aan.
Dit artikel is een waarschuwing, a...ls er niet onmiddellijk wordt ingegrepen, dan staat ons een catastrofe te wachten. Medewerkers moeten kunnen herstellen, wanneer ze dat niet kunnen, dan putten ze hun resererves uit.
Burn-out is een stelselmatige disbalans tussen inspanning en herstel. Wij mensen zijn geen robots, maar zelfs een robot moet regelmatig in onderhoud, waarom wij mensen dan niet?
Burn-out is mede een gevolg van doorgeslagen efficiëny denken. Werken en rusttijden zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar daar wordt meestal weinig rekening mee gehouden, want rust is inefficiënt. Bevlogenheid is een belangrijke drijfveer om gezond te blijven werken, maar het is ook een valkuil. Van de Burn-out patiënten die ik zie is 100% zeer bevlogen. Alleen ze zijn als Icarus, te hoog gevlogen en vervolgens neergestort.
We zullen echt iets moeten doen, daarbij denk ik op de eerste plaats aan al die ziekenhuisdirecties, zij zullen hun personeel beter moeten onderhouden, in plaats van mee te huilen in de efficiency waan, door politiek en zorgverzekeraars in stand gehouden.